١ كورنثوس 12

١ 1 وَأَمَّا مِنْ جِهَةِ ٱلْمَوَاهِبِ ٱلرُّوحِيَّةِ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ، فَلَسْتُ أُرِيدُ أَنْ تَجْهَلُوا.

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਯਦ੍ ਆਤ੍ਮਿਕਾਨ੍ ਦਾਯਾਨ੍ ਅਨਵਗਤਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਥ ਤਦਹੰ ਨਾਭਿਲਸ਼਼ਾਮਿ|

٢ 2 أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ أُمَمًا مُنْقَادِينَ إِلَى ٱلْأَوْثَانِ ٱلْبُكْمِ، كَمَا كُنْتُمْ تُسَاقُونَ.

ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਭਿੰਨਜਾਤੀਯਾ ਯੂਯੰ ਯਦ੍ਵਦ੍ ਵਿਨੀਤਾਸ੍ਤਦ੍ਵਦ੍ ਅਵਾਕ੍ਪ੍ਰਤਿਮਾਨਾਮ੍ ਅਨੁਗਾਮਿਨ ਆਧ੍ਬਮ੍ ਇਤਿ ਜਾਨੀਥ|

٣ 3 لِذَلِكَ أُعَرِّفُكُمْ أَنْ لَيْسَ أَحَدٌ وَهُوَ يَتَكَلَّمُ بِرُوحِ ٱللهِ يَقُولُ: «يَسُوعُ أَنَاثِيمَا». وَلَيْسَ أَحَدٌ يَقْدِرُ أَنْ يَقُولَ: «يَسُوعُ رَبٌّ» إِلَّا بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ.

ਇਤਿ ਹੇਤੋਰਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਨਿਵੇਦਯਾਮਿ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨਾ ਭਾਸ਼਼ਮਾਣਃ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਯੀਸ਼ੁੰ ਸ਼ਪ੍ਤ ਇਤਿ ਨ ਵ੍ਯਾਹਰਤਿ, ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਵਿਨੀਤੰ ਵਿਨਾਨ੍ਯਃ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪ੍ਰਭੁਰਿਤਿ ਵ੍ਯਾਹਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|

٤ 4 فَأَنْوَاعُ مَوَاهِبَ مَوْجُودَةٌ، وَلَكِنَّ ٱلرُّوحَ وَاحِدٌ.

ਦਾਯਾ ਬਹੁਵਿਧਾਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਕ ਆਤ੍ਮਾ

٥ 5 وَأَنْوَاعُ خِدَمٍ مَوْجُودَةٌ، وَلَكِنَّ ٱلرَّبَّ وَاحِدٌ.

ਪਰਿਚਰ੍ੱਯਾਸ਼੍ਚ ਬਹੁਵਿਧਾਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਕਃ ਪ੍ਰਭੁਃ|

٦ 6 وَأَنْوَاعُ أَعْمَالٍ مَوْجُودَةٌ، وَلَكِنَّ ٱللهَ وَاحِدٌ، ٱلَّذِي يَعْمَلُ ٱلْكُلَّ فِي ٱلْكُلِّ.

ਸਾਧਨਾਨਿ ਬਹੁਵਿਧਾਨਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਸਰ੍ੱਵਸਾਧਕ ਈਸ਼੍ਵਰ ਏਕਃ|

٧ 7 وَلَكِنَّهُ لِكُلِّ وَاحِدٍ يُعْطَى إِظْهَارُ ٱلرُّوحِ لِلْمَنْفَعَةِ.

ਏਕੈਕਸ੍ਮੈ ਤਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨੋ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਪਰਹਿਤਾਰ੍ਥੰ ਦੀਯਤੇ|

٨ 8 فَإِنَّهُ لِوَاحِدٍ يُعْطَى بِٱلرُّوحِ كَلَامُ حِكْمَةٍ، وَلِآخَرَ كَلَامُ عِلْمٍ بِحَسَبِ ٱلرُّوحِ ٱلْوَاحِدِ،

ਏਕਸ੍ਮੈ ਤੇਨਾਤ੍ਮਨਾ ਜ੍ਞਾਨਵਾਕ੍ਯੰ ਦੀਯਤੇ, ਅਨ੍ਯਸ੍ਮੈ ਤੇਨੈਵਾਤ੍ਮਨਾਦਿਸ਼਼੍ਟੰ ਵਿਦ੍ਯਾਵਾਕ੍ਯਮ੍,

٩ 9 وَلِآخَرَ إِيمَانٌ بِٱلرُّوحِ ٱلْوَاحِدِ، وَلِآخَرَ مَوَاهِبُ شِفَاءٍ بِٱلرُّوحِ ٱلْوَاحِدِ.

ਅਨ੍ਯਸ੍ਮੈ ਤੇਨੈਵਾਤ੍ਮਨਾ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ, ਅਨ੍ਯਸ੍ਮੈ ਤੇਨੈਵਾਤ੍ਮਨਾ ਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯਦਾਨਸ਼ਕ੍ਤਿਃ,

١٠ 10 وَلِآخَرَ عَمَلُ قُوَّاتٍ، وَلِآخَرَ نُبُوَّةٌ، وَلِآخَرَ تَمْيِيزُ ٱلْأَرْوَاحِ، وَلِآخَرَ أَنْوَاعُ أَلْسِنَةٍ، وَلِآخَرَ تَرْجَمَةُ أَلْسِنَةٍ.

ਅਨ੍ਯਸ੍ਮੈ ਦੁਃਸਾਧ੍ਯਸਾਧਨਸ਼ਕ੍ਤਿਰਨ੍ਯਸ੍ਮੈ ਚੇਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਃ, ਅਨ੍ਯਸ੍ਮੈ ਚਾਤਿਮਾਨੁਸ਼਼ਿਕਸ੍ਯਾਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਵਿਚਾਰਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਮ੍, ਅਨ੍ਯਸ੍ਮੈ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਭਾਸ਼਼ਣਸ਼ਕ੍ਤਿਰਨ੍ਯਸ੍ਮੈ ਚ ਭਾਸ਼਼ਾਰ੍ਥਭਾਸ਼਼ਣਸਾਮਰ੍ਯੰ ਦੀਯਤੇ|

١١ 11 وَلَكِنَّ هَذِهِ كُلَّهَا يَعْمَلُهَا ٱلرُّوحُ ٱلْوَاحِدُ بِعَيْنِهِ، قَاسِمًا لِكُلِّ وَاحِدٍ بِمُفْرَدِهِ، كَمَا يَشَاءُ.

ਏਕੇਨਾਦ੍ਵਿਤੀਯੇਨਾਤ੍ਮਨਾ ਯਥਾਭਿਲਾਸ਼਼ਮ੍ ਏਕੈਕਸ੍ਮੈ ਜਨਾਯੈਕੈਕੰ ਦਾਨੰ ਵਿਤਰਤਾ ਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਸਾਧ੍ਯਨ੍ਤੇ|

١٢ 12 لِأَنَّهُ كَمَا أَنَّ ٱلْجَسَدَ هُوَ وَاحِدٌ وَلَهُ أَعْضَاءٌ كَثِيرَةٌ، وَكُلُّ أَعْضَاءِ ٱلْجَسَدِ ٱلْوَاحِدِ إِذَا كَانَتْ كَثِيرَةً هِيَ جَسَدٌ وَاحِدٌ، كَذَلِكَ ٱلْمَسِيحُ أَيْضًا.

ਦੇਹ ਏਕਃ ਸੰਨਪਿ ਯਦ੍ਵਦ੍ ਬਹ੍ਵਙ੍ਗਯੁਕ੍ਤੋ ਭਵਤਿ, ਤਸ੍ਯੈਕਸ੍ਯ ਵਪੁਸ਼਼ੋ (ਅ)ਙ੍ਗਾਨਾਂ ਬਹੁਤ੍ਵੇਨ ਯਦ੍ਵਦ੍ ਏਕੰ ਵਪੁ ਰ੍ਭਵਤਿ, ਤਦ੍ਵਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ|

١٣ 13 لِأَنَّنَا جَمِيعَنَا بِرُوحٍ وَاحِدٍ أَيْضًا ٱعْتَمَدْنَا إِلَى جَسَدٍ وَاحِدٍ، يَهُودًا كُنَّا أَمْ يُونَانِيِّينَ، عَبِيدًا أَمْ أَحْرَارًا، وَجَمِيعُنَا سُقِينَا رُوحًا وَاحِدًا.

ਯਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਯਿਹੂਦਿਭਿੰਨਜਾਤੀਯਦਾਸਸ੍ਵਤਨ੍ਤ੍ਰਾ ਵਯੰ ਸਰ੍ੱਵੇ ਮੱਜਨੇਨੈਕੇਨਾਤ੍ਮਨੈਕਦੇਹੀਕ੍ਰੁʼਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਚੈਕਾਤ੍ਮਭੁਕ੍ਤਾ ਅਭਵਾਮ|

١٤ 14 فَإِنَّ ٱلْجَسَدَ أَيْضًا لَيْسَ عُضْوًا وَاحِدًا بَلْ أَعْضَاءٌ كَثِيرَةٌ.

ਏਕੇਨਾਙ੍ਗੇਨ ਵਪੁ ਰ੍ਨ ਭਵਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਬਹੁਭਿਃ|

١٥ 15 إِنْ قَالَتِ ٱلرِّجْلُ: «لِأَنِّي لَسْتُ يَدًا، لَسْتُ مِنَ ٱلْجَسَدِ». أَفَلَمْ تَكُنْ لِذَلِكَ مِنَ ٱلْجَسَدِ؟

ਤਤ੍ਰ ਚਰਣੰ ਯਦਿ ਵਦੇਤ੍ ਨਾਹੰ ਹਸ੍ਤਸ੍ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਭਾਗੋ ਨਾਸ੍ਮੀਤਿ ਤਰ੍ਹ੍ਯਨੇਨ ਸ਼ਰੀਰਾਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਵਿਯੋਗੋ ਨ ਭਵਤਿ|

١٦ 16 وَإِنْ قَالَتِ ٱلْأُذُنُ: «لِأِنِّي لَسْتُ عَيْنًا، لَسْتُ مِنَ ٱلْجَسَدِ». أَفَلَمْ تَكُنْ لِذَلِكَ مِنَ ٱلْجَسَدِ؟

ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੰ ਵਾ ਯਦਿ ਵਦੇਤ੍ ਨਾਹੰ ਨਯਨੰ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯਾਂਸ਼ੋ ਨਾਸ੍ਮੀਤਿ ਤਰ੍ਹ੍ਯਨੇਨ ਸ਼ਰੀਰਾਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਵਿਯੋਗੋ ਨ ਭਵਤਿ|

١٧ 17 لَوْ كَانَ كُلُّ ٱلْجَسَدِ عَيْنًا، فَأَيْنَ ٱلسَّمْعُ؟ لَوْ كَانَ ٱلْكُلُّ سَمْعًا، فَأَيْنَ ٱلشَّمُّ؟

ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨੰ ਸ਼ਰੀਰੰ ਯਦਿ ਦਰ੍ਸ਼ਨੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੰ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਸ਼੍ਰਵਣੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੰ ਕੁਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ? ਤਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨੰ ਯਦਿ ਵਾ ਸ਼੍ਰਵਣੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੰ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਘ੍ਰਣੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੰ ਕੁਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ?

١٨ 18 وَأَمَّا ٱلْآنَ فَقَدْ وَضَعَ ٱللهُ ٱلْأَعْضَاءَ، كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهَا فِي ٱلْجَسَدِ، كَمَا أَرَادَ.

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਯਥਾਭਿਲਸ਼਼ਿਤੰ ਤਥੈਵਾਙ੍ਗਪ੍ਰਤ੍ਯਙ੍ਗਾਨਾਮ੍ ਏਕੈਕੰ ਸ਼ਰੀਰੇ ਸ੍ਥਾਪਿਤੰ|

١٩ 19 وَلَكِنْ لَوْ كَانَ جَمِيعُهَا عُضْوًا وَاحِدًا، أَيْنَ ٱلْجَسَدُ؟

ਤਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨੰ ਯਦ੍ਯੇਕਾਙ੍ਗਰੂਪਿ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਸ਼ਰੀਰੇ ਕੁਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ?

٢٠ 20 فَٱلْآنَ أَعْضَاءٌ كَثِيرَةٌ، وَلَكِنْ جَسَدٌ وَاحِدٌ.

ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਙ੍ਗਾਨਿ ਬਹੂਨਿ ਸਨ੍ਤਿ ਸ਼ਰੀਰੰ ਤ੍ਵੇਕਮੇਵ|

٢١ 21 لَا تَقْدِرُ ٱلْعَيْنُ أَن تَقُولَ لِلْيَدِ: «لَا حَاجَةَ لِي إِلَيْكِ!». أَوِ ٱلرَّأْسُ أَيْضًا لِلرِّجْلَيْنِ: «لَا حَاجَةَ لِي إِلَيْكُمَا!».

ਅਤਏਵ ਤ੍ਵਯਾ ਮਮ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ ਨਾਸ੍ਤੀਤਿ ਵਾਚੰ ਪਾਣਿੰ ਵਦਿਤੁੰ ਨਯਨੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਤਥਾ ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਂ ਮਮ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ ਨਾਸ੍ਤੀਤਿ ਮੂਰ੍ੱਧਾ ਚਰਣੌ ਵਦਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿਃ;

٢٢ 22 بَلْ بِٱلْأَوْلَى أَعْضَاءُ ٱلْجَسَدِ ٱلَّتِي تَظْهَرُ أَضْعَفَ هِيَ ضَرُورِيَّةٌ.

ਵਸ੍ਤੁਤਸ੍ਤੁ ਵਿਗ੍ਰਹਸ੍ਯ ਯਾਨ੍ਯਙ੍ਗਾਨ੍ਯਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਦੁਰ੍ੱਬਲਾਨਿ ਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਾਨ੍ਯੇਵ ਸਪ੍ਰਯੋਜਨਾਨਿ ਸਨ੍ਤਿ|

٢٣ 23 وَأَعْضَاءُ ٱلْجَسَدِ ٱلَّتِي نَحْسِبُ أَنَّهَا بِلَا كَرَامَةٍ نُعْطِيهَا كَرَامَةً أَفْضَلَ. وَٱلْأَعْضَاءُ ٱلْقَبِيحَةُ فِينَا لَهَا جَمَالٌ أَفْضَلُ.

ਯਾਨਿ ਚ ਸ਼ਰੀਰਮਧ੍ਯੇ(ਅ)ਵਮਨ੍ਯਾਨਿ ਬੁਧ੍ਯਤੇ ਤਾਨ੍ਯਸ੍ਮਾਭਿਰਧਿਕੰ ਸ਼ੋਭ੍ਯਨ੍ਤੇ| ਯਾਨਿ ਚ ਕੁਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਾਨਿ ਤਾਨਿ ਸੁਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਤਰਾਣਿ ਕ੍ਰਿਯਨ੍ਤੇ

٢٤ 24 وَأَمَّا ٱلْجَمِيلَةُ فِينَا فَلَيْسَ لَهَا ٱحْتِيَاجٌ. لَكِنَّ ٱللهَ مَزَجَ ٱلْجَسَدَ، مُعْطِيًا ٱلنَّاقِصَ كَرَامَةً أَفْضَلَ،

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਾਨਿ ਸ੍ਵਯੰ ਸੁਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਾਨਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ੋਭਨਮ੍ ਨਿਸ਼਼੍ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ|

٢٥ 25 لِكَيْ لَا يَكُونَ ٱنْشِقَاقٌ فِي ٱلْجَسَدِ، بَلْ تَهْتَمُّ ٱلْأَعْضَاءُ ٱهْتِمَامًا وَاحِدًا بَعْضُهَا لِبَعْضٍ.

ਸ਼ਰੀਰਮਧ੍ਯੇ ਯਦ੍ ਭੇਦੋ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯਙ੍ਗਾਨਿ ਯਦ੍ ਐਕ੍ਯਭਾਵੇਨ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਹਿਤੰ ਚਿਨ੍ਤਯਨ੍ਤਿ ਤਦਰ੍ਥਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣਾਪ੍ਰਧਾਨਮ੍ ਆਦਰਣੀਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ਼ਰੀਰੰ ਵਿਰਚਿਤੰ|

٢٦ 26 فَإِنْ كَانَ عُضْوٌ وَاحِدٌ يَتَأَلَّمُ، فَجَمِيعُ ٱلْأَعْضَاءِ تَتَأَلَّمُ مَعَهُ. وَإِنْ كَانَ عُضْوٌ وَاحِدٌ يُكَرَّمُ، فَجَمِيعُ ٱلْأَعْضَاءِ تَفْرَحُ مَعَهُ.

ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਏਕਸ੍ਯਾਙ੍ਗਸ੍ਯ ਪੀਡਾਯਾਂ ਜਾਤਾਯਾਂ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯਙ੍ਗਾਨਿ ਤੇਨ ਸਹ ਪੀਡ੍ਯਨ੍ਤੇ, ਏਕਸ੍ਯ ਸਮਾਦਰੇ ਜਾਤੇ ਚ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਤੇਨ ਸਹ ਸੰਹ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|

٢٧ 27 وَأَمَّا أَنْتُمْ فَجَسَدُ ٱلْمَسِيحِ، وَأَعْضَاؤُهُ أَفْرَادًا.

ਯੂਯਞ੍ਚ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸ਼ਰੀਰੰ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕੈਕਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯੈਕੈਕਮ੍ ਅਙ੍ਗੰ|

٢٨ 28 فَوَضَعَ ٱللهُ أُنَاسًا فِي ٱلْكَنِيسَةِ: أَوَّلًا رُسُلًا، ثَانِيًا أَنْبِيَاءَ، ثَالِثًا مُعَلِّمِينَ، ثُمَّ قُوَّاتٍ، وَبَعْدَ ذَلِكَ مَوَاهِبَ شِفَاءٍ، أَعْوَانًا، تَدَابِيرَ، وَأَنْوَاعَ أَلْسِنَةٍ.

ਕੇਚਿਤ੍ ਕੇਚਿਤ੍ ਸਮਿਤਾਵੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਪ੍ਰਥਮਤਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾ ਦ੍ਵਿਤੀਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਵਕ੍ਤਾਰਸ੍ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਤ ਉਪਦੇਸ਼਼੍ਟਾਰੋ ਨਿਯੁਕ੍ਤਾਃ, ਤਤਃ ਪਰੰ ਕੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਪਿ ਚਿਤ੍ਰਕਾਰ੍ੱਯਸਾਧਨਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਮ੍ ਅਨਾਮਯਕਰਣਸ਼ਕ੍ਤਿਰੁਪਕ੍ਰੁʼਤੌ ਲੋਕਸ਼ਾਸਨੇ ਵਾ ਨੈਪੁਣ੍ਯੰ ਨਾਨਾਭਾਸ਼਼ਾਭਾਸ਼਼ਣਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯੰ ਵਾ ਤੇਨ ਵ੍ਯਤਾਰਿ|

٢٩ 29 أَلَعَلَّ ٱلْجَمِيعَ رُسُلٌ؟ أَلَعَلَّ ٱلْجَمِيعَ أَنْبِيَاءُ؟ أَلَعَلَّ ٱلْجَمِيعَ مُعَلِّمُونَ؟ أَلَعَلَّ ٱلْجَمِيعَ أَصْحَابُ قُوَّاتٍ؟

ਸਰ੍ੱਵੇ ਕਿੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ? ਸਰ੍ੱਵੇ ਕਿਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਵਕ੍ਤਾਰਃ? ਸਰ੍ੱਵੇ ਕਿਮ੍ ਉਪਦੇਸ਼਼੍ਟਾਰਃ? ਸਰ੍ੱਵੇ ਕਿੰ ਚਿਤ੍ਰਕਾਰ੍ੱਯਸਾਧਕਾਃ?

٣٠ 30 أَلَعَلَّ لِلْجَمِيعِ مَوَاهِبَ شِفَاءٍ؟ أَلَعَلَّ ٱلْجَمِيعَ يَتَكَلَّمُونَ بِأَلْسِنَةٍ؟ أَلَعَلَّ ٱلْجَمِيعَ يُتَرْجِمُونَ؟

ਸਰ੍ੱਵੇ ਕਿਮ੍ ਅਨਾਮਯਕਰਣਸ਼ਕ੍ਤਿਯੁਕ੍ਤਾਃ? ਸਰ੍ੱਵੇ ਕਿੰ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਵਾਦਿਨਃ? ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਾ ਕਿੰ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਰ੍ਥਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕਾਃ?

٣١ 31 وَلَكِنْ جِدُّوا لِلْمَوَاهِبِ ٱلْحُسْنَى. وَأَيْضًا أُرِيكُمْ طَرِيقًا أَفْضَلَ.

ਯੂਯੰ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਦਾਯਾਨ੍ ਲਬ੍ਧੁੰ ਯਤਧ੍ਵੰ| ਅਨੇਨ ਯੂਯੰ ਮਯਾ ਸਰ੍ੱਵੋੱਤਮਮਾਰ੍ਗੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਤਵ੍ਯਾਃ|