١ كورنثوس 1

١ 1 بُولُسُ، ٱلْمَدْعُوُّ رَسُولًا لِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ بِمَشِيئَةِ ٱللهِ، وَسُوسْتَانِيسُ ٱلْأَخُ،

യാവന്തഃ പവിത്രാ ലോകാഃ സ്വേഷാമ് അസ്മാകഞ്ച വസതിസ്ഥാനേഷ്വസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശോഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ പ്രാർഥയന്തേ തൈഃ സഹാഹൂതാനാം ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനാ പവിത്രീകൃതാനാം ലോകാനാം യ ഈശ്വരീയധർമ്മസമാജഃ കരിന്ഥനഗരേ വിദ്യതേ

٢ 2 إِلَى كَنِيسَةِ ٱللهِ ٱلَّتِي فِي كُورِنْثُوسَ، ٱلْمُقَدَّسِينَ فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ، ٱلْمَدْعُوِّينَ قِدِّيسِينَ مَعَ جَمِيعِ ٱلَّذِينَ يَدْعُونَ بِٱسْمِ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ فِي كُلِّ مَكَانٍ، لَهُمْ وَلَنَا:

തം പ്രതീശ്വരസ്യേച്ഛയാഹൂതോ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേരിതഃ പൗലഃ സോസ്ഥിനിനാമാ ഭ്രാതാ ച പത്രം ലിഖതി|

٣ 3 نِعْمَةٌ لَكُمْ وَسَلَامٌ مِنَ ٱللهِ أَبِينَا وَٱلرَّبِّ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ.

അസ്മാകം പിത്രേശ്വരേണ പ്രഭുനാ യീശുഖ്രീഷ്ടേന ച പ്രസാദഃ ശാന്തിശ്ച യുഷ്മഭ്യം ദീയതാം|

٤ 4 أَشْكُرُ إِلَهِي فِي كُلِّ حِينٍ مِنْ جِهَتِكُمْ عَلَى نِعْمَةِ ٱللهِ ٱلْمُعْطَاةِ لَكُمْ فِي يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ،

ഈശ്വരോ യീശുഖ്രീഷ്ടേന യുഷ്മാൻ പ്രതി പ്രസാദം പ്രകാശിതവാൻ, തസ്മാദഹം യുഷ്മന്നിമിത്തം സർവ്വദാ മദീയേശ്വരം ധന്യം വദാമി|

٥ 5 أَنَّكُمْ فِي كُلِّ شَيْءٍ ٱسْتَغْنَيْتُمْ فِيهِ فِي كُلِّ كَلِمَةٍ وَكُلِّ عِلْمٍ،

ഖ്രീഷ്ടസമ്ബന്ധീയം സാക്ഷ്യം യുഷ്മാകം മധ്യേ യേന പ്രകാരേണ സപ്രമാണമ് അഭവത്

٦ 6 كَمَا ثُبِّتَتْ فِيكُمْ شَهَادَةُ ٱلْمَسِيحِ،

തേന യൂയം ഖ്രീഷ്ടാത് സർവ്വവിധവക്തൃതാജ്ഞാനാദീനി സർവ്വധനാനി ലബ്ധവന്തഃ|

٧ 7 حَتَّى إِنَّكُمْ لَسْتُمْ نَاقِصِينَ فِي مَوْهِبَةٍ مَّا، وَأَنْتُمْ مُتَوَقِّعُونَ ٱسْتِعْلَانَ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ،

തതോഽസ്മത്പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പുനരാഗമനം പ്രതീക്ഷമാണാനാം യുഷ്മാകം കസ്യാപി വരസ്യാഭാവോ ന ഭവതി|

٨ 8 ٱلَّذِي سَيُثْبِتُكُمْ أَيْضًا إِلَى ٱلنِّهَايَةِ بِلَا لَوْمٍ فِي يَوْمِ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ.

അപരമ് അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ദിവസേ യൂയം യന്നിർദ്ദോഷാ ഭവേത തദർഥം സഏവ യാവദന്തം യുഷ്മാൻ സുസ്ഥിരാൻ കരിഷ്യതി|

٩ 9 أَمِينٌ هُوَ ٱللهُ ٱلَّذِي بِهِ دُعِيتُمْ إِلَى شَرِكَةِ ٱبْنِهِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ رَبِّنَا.

യ ഈശ്വരഃ സ്വപുത്രസ്യാസ്മത്പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാംശിനഃ കർത്തും യുഷ്മാൻ ആഹൂതവാൻ സ വിശ്വസനീയഃ|

١٠ 10 وَلَكِنَّنِي أَطْلُبُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ، بِٱسْمِ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، أَنْ تَقُولُوا جَمِيعُكُمْ قَوْلًا وَاحِدًا، وَلَا يَكُونَ بَيْنَكُمُ ٱنْشِقَاقَاتٌ، بَلْ كُونُوا كَامِلِينَ فِي فِكْرٍ وَاحِدٍ وَرَأْيٍ وَاحِدٍ،

ഹേ ഭ്രാതരഃ, അസ്മാകം പ്രഭുയീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ യുഷ്മാൻ വിനയേഽഹം സർവ്വൈ ര്യുഷ്മാഭിരേകരൂപാണി വാക്യാനി കഥ്യന്താം യുഷ്മന്മധ്യേ ഭിന്നസങ്ഘാതാ ന ഭവന്തു മനോവിചാരയോരൈക്യേന യുഷ്മാകം സിദ്ധത്വം ഭവതു|

١١ 11 لِأَنِّي أُخْبِرْتُ عَنْكُمْ يَا إِخْوَتِي مِنْ أَهْلِ خُلُوِي أَنَّ بَيْنَكُمْ خُصُومَاتٍ.

ഹേ മമ ഭ്രാതരോ യുഷ്മന്മധ്യേ വിവാദാ ജാതാ ഇതി വാർത്താമഹം ക്ലോയ്യാഃ പരിജനൈ ർജ്ഞാപിതഃ|

١٢ 12 فَأَنَا أَعْنِي هَذَا: أَنَّ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ يَقُولُ: «أَنَا لِبُولُسَ»، وَ«أَنَا لِأَبُلُّوسَ»، وَ«أَنَا لِصَفَا»، وَ«أَنَا لِلْمَسِيحِ».

മമാഭിപ്രേതമിദം യുഷ്മാകം കശ്ചിത് കശ്ചിദ് വദതി പൗലസ്യ ശിഷ്യോഽഹമ് ആപല്ലോഃ ശിഷ്യോഽഹം കൈഫാഃ ശിഷ്യോഽഹം ഖ്രീഷ്ടസ്യ ശിഷ്യോഽഹമിതി ച|

١٣ 13 هَلِ ٱنْقَسَمَ ٱلْمَسِيحُ؟ أَلَعَلَّ بُولُسَ صُلِبَ لِأَجْلِكُمْ، أَمْ بِٱسْمِ بُولُسَ ٱعْتَمَدْتُمْ؟

ഖ്രീഷ്ടസ്യ കിം വിഭേദഃ കൃതഃ? പൗലഃ കിം യുഷ്മത്കൃതേ ക്രുശേ ഹതഃ? പൗലസ്യ നാമ്നാ വാ യൂയം കിം മജ്ജിതാഃ?

١٤ 14 أَشْكُرُ ٱللهَ أَنِّي لَمْ أُعَمِّدْ أَحَدًا مِنْكُمْ إِلَّا كِرِيسْبُسَ وَغَايُسَ،

ക്രിഷ്പഗായൗ വിനാ യുഷ്മാകം മധ്യേഽന്യഃ കോഽപി മയാ ന മജ്ജിത ഇതി ഹേതോരഹമ് ഈശ്വരം ധന്യം വദാമി|

١٥ 15 حَتَّى لَا يَقُولَ أَحَدٌ إِنِّي عَمَّدْتُ بِٱسْمِي.

ഏതേന മമ നാമ്നാ മാനവാ മയാ മജ്ജിതാ ഇതി വക്തും കേനാപി ന ശക്യതേ|

١٦ 16 وَعَمَّدْتُ أَيْضًا بَيْتَ ٱسْتِفَانُوسَ. عَدَا ذَلِكَ لَسْتُ أَعْلَمُ هَلْ عَمَّدْتُ أَحَدًا آخَرَ،

അപരം സ്തിഫാനസ്യ പരിജനാ മയാ മജ്ജിതാസ്തദന്യഃ കശ്ചിദ് യന്മയാ മജ്ജിതസ്തദഹം ന വേദ്മി|

١٧ 17 لِأَنَّ ٱلْمَسِيحَ لَمْ يُرْسِلْنِي لِأُعَمِّدَ بَلْ لِأُبَشِّرَ، لَا بِحِكْمَةِ كَلَامٍ لِئَلَّا يَتَعَطَّلَ صَلِيبُ ٱلْمَسِيحِ.

ഖ്രീഷ്ടേനാഹം മജ്ജനാർഥം ന പ്രേരിതഃ കിന്തു സുസംവാദസ്യ പ്രചാരാർഥമേവ; സോഽപി വാക്പടുതയാ മയാ ന പ്രചാരിതവ്യഃ, യതസ്തഥാ പ്രചാരിതേ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ക്രുശേ മൃത്യുഃ ഫലഹീനോ ഭവിഷ്യതി|

١٨ 18 فَإِنَّ كَلِمَةَ ٱلصَّلِيبِ عِنْدَ ٱلْهَالِكِينَ جَهَالَةٌ، وَأَمَّا عِنْدَنَا نَحْنُ ٱلْمُخَلَّصِينَ فَهِيَ قُوَّةُ ٱللهِ،

യതോ ഹേതോ ര്യേ വിനശ്യന്തി തേ താം ക്രുശസ്യ വാർത്താം പ്രലാപമിവ മന്യന്തേ കിഞ്ച പരിത്രാണം ലഭമാനേഷ്വസ്മാസു സാ ഈശ്വരീയശക്തിസ്വരൂപാ|

١٩ 19 لِأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: «سَأُبِيدُ حِكْمَةَ ٱلْحُكَمَاءِ، وَأَرْفُضُ فَهْمَ ٱلْفُهَمَاءِ».

തസ്മാദിത്ഥം ലിഖിതമാസ്തേ, ജ്ഞാനവതാന്തു യത് ജ്ഞാനം തന്മയാ നാശയിഷ്യതേ| വിലോപയിഷ്യതേ തദ്വദ് ബുദ്ധി ർബദ്ധിമതാം മയാ||

٢٠ 20 أَيْنَ ٱلْحَكِيمُ؟ أَيْنَ ٱلْكَاتِبُ؟ أَيْنَ مُبَاحِثُ هَذَا ٱلدَّهْرِ؟ أَلَمْ يُجَهِّلِ ٱللهُ حِكْمَةَ هَذَا ٱلْعَالَمِ؟ (aiōn g165)

ജ്ഞാനീ കുത്ര? ശാസ്ത്രീ വാ കുത്ര? ഇഹലോകസ്യ വിചാരതത്പരോ വാ കുത്ര? ഇഹലോകസ്യ ജ്ഞാനം കിമീശ്വരേണ മോഹീകൃതം നഹി? (aiōn g165)

٢١ 21 لِأَنَّهُ إِذْ كَانَ ٱلْعَالَمُ فِي حِكْمَةِ ٱللهِ لَمْ يَعْرِفِ ٱللهَ بِٱلْحِكْمَةِ، ٱسْتَحْسَنَ ٱللهُ أَنْ يُخَلِّصَ ٱلْمُؤْمِنِينَ بِجَهَالَةِ ٱلْكِرَازَةِ.

ഈശ്വരസ്യ ജ്ഞാനാദ് ഇഹലോകസ്യ മാനവാഃ സ്വജ്ഞാനേനേശ്വരസ്യ തത്ത്വബോധം ന പ്രാപ്തവന്തസ്തസ്മാദ് ഈശ്വരഃ പ്രചാരരൂപിണാ പ്രലാപേന വിശ്വാസിനഃ പരിത്രാതും രോചിതവാൻ|

٢٢ 22 لِأَنَّ ٱلْيَهُودَ يَسْأَلُونَ آيَةً، وَٱلْيُونَانِيِّينَ يَطْلُبُونَ حِكْمَةً،

യിഹൂദീയലോകാ ലക്ഷണാനി ദിദൃക്ഷന്തി ഭിന്നദേശീയലോകാസ്തു വിദ്യാം മൃഗയന്തേ,

٢٣ 23 وَلَكِنَّنَا نَحْنُ نَكْرِزُ بِٱلْمَسِيحِ مَصْلُوبًا: لِلْيَهُودِ عَثْرَةً، وَلِلْيُونَانِيِّينَ جَهَالَةً!

വയഞ്ച ക്രുശേ ഹതം ഖ്രീഷ്ടം പ്രചാരയാമഃ| തസ്യ പ്രചാരോ യിഹൂദീയൈ ർവിഘ്ന ഇവ ഭിന്നദേശീയൈശ്ച പ്രലാപ ഇവ മന്യതേ,

٢٤ 24 وَأَمَّا لِلْمَدْعُوِّينَ: يَهُودًا وَيُونَانِيِّينَ، فَبِٱلْمَسِيحِ قُوَّةِ ٱللهِ وَحِكْمَةِ ٱللهِ.

കിന്തു യിഹൂദീയാനാം ഭിന്നദേശീയാനാഞ്ച മധ്യേ യേ ആഹൂതാസ്തേഷു സ ഖ്രീഷ്ട ഈശ്വരീയശക്തിരിവേശ്വരീയജ്ഞാനമിവ ച പ്രകാശതേ|

٢٥ 25 لِأَنَّ جَهَالَةَ ٱللهِ أَحْكَمُ مِنَ ٱلنَّاسِ! وَضَعْفَ ٱللهِ أَقْوَى مِنَ ٱلنَّاسِ!

യത ഈശ്വരേ യഃ പ്രലാപ ആരോപ്യതേ സ മാനവാതിരിക്തം ജ്ഞാനമേവ യച്ച ദൗർബ്ബല്യമ് ഈശ്വര ആരോപ്യതേ തത് മാനവാതിരിക്തം ബലമേവ|

٢٦ 26 فَٱنْظُرُوا دَعْوَتَكُمْ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ، أَنْ لَيْسَ كَثِيرُونَ حُكَمَاءَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ، لَيْسَ كَثِيرُونَ أَقْوِيَاءَ، لَيْسَ كَثِيرُونَ شُرَفَاءَ،

ഹേ ഭ്രാതരഃ, ആഹൂതയുഷ്മദ്ഗണോ യഷ്മാഭിരാലോക്യതാം തന്മധ്യേ സാംസാരികജ്ഞാനേന ജ്ഞാനവന്തഃ പരാക്രമിണോ വാ കുലീനാ വാ ബഹവോ ന വിദ്യന്തേ|

٢٧ 27 بَلِ ٱخْتَارَ ٱللهُ جُهَّالَ ٱلْعَالَمِ لِيُخْزِيَ ٱلْحُكَمَاءَ. وَٱخْتَارَ ٱللهُ ضُعَفَاءَ ٱلْعَالَمِ لِيُخْزِيَ ٱلْأَقْوِيَاءَ.

യത ഈശ്വരോ ജ്ഞാനവതസ്ത്രപയിതും മൂർഖലോകാൻ രോചിതവാൻ ബലാനി ച ത്രപയിതുമ് ഈശ്വരോ ദുർബ്ബലാൻ രോചിതവാൻ|

٢٨ 28 وَٱخْتَارَ ٱللهُ أَدْنِيَاءَ ٱلْعَالَمِ وَٱلْمُزْدَرَى وَغَيْرَ ٱلْمَوْجُودِ لِيُبْطِلَ ٱلْمَوْجُودَ،

തഥാ വർത്തമാനലോകാൻ സംസ്ഥിതിഭ്രഷ്ടാൻ കർത്തുമ് ഈശ്വരോ ജഗതോഽപകൃഷ്ടാൻ ഹേയാൻ അവർത്തമാനാംശ്ചാഭിരോചിതവാൻ|

٢٩ 29 لِكَيْ لَا يَفْتَخِرَ كُلُّ ذِي جَسَدٍ أَمَامَهُ.

തത ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാത് കേനാപ്യാത്മശ്ലാഘാ ന കർത്തവ്യാ|

٣٠ 30 وَمِنْهُ أَنْتُمْ بِٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ، ٱلَّذِي صَارَ لَنَا حِكْمَةً مِنَ ٱللهِ وَبِرًّا وَقَدَاسَةً وَفِدَاءً.

യൂയഞ്ച തസ്മാത് ഖ്രീഷ്ടേ യീശൗ സംസ്ഥിതിം പ്രാപ്തവന്തഃ സ ഈശ്വരാദ് യുഷ്മാകം ജ്ഞാനം പുണ്യം പവിത്രത്വം മുക്തിശ്ച ജാതാ|

٣١ 31 حَتَّى كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: «مَنِ ٱفْتَخَرَ فَلْيَفْتَخِرْ بِٱلرَّبِّ».

അതഏവ യദ്വദ് ലിഖിതമാസ്തേ തദ്വത്, യഃ കശ്ചിത് ശ്ലാഘമാനഃ സ്യാത് ശ്ലാഘതാം പ്രഭുനാ സ ഹി|