Kantiku i Kantikëve 1
1 Kantiku i kantikëve që është i Salomonit.
Wer mamit moloyo wende moko nondiki gi ruoth Solomon.
2 Më puth me të puthurat e gojës së vet! Sepse dashuria jote është më e mirë se vera.
Bi mondo inyodha gi dhogi, nikech herani kelo mor moloyo divai.
3 Nga aroma e vajrave të tua të këndshme emri yt është një vaj i parfumuar i derdhur; prandaj të duan vajzat.
Modhi miwirorigo dungʼ mamit; kendo nyingi chalo gi mo mangʼwe ngʼar ma pukore oko. Kare mano emomiyo nyiri duto oheri!
4 Tërhiqmë te ti! Ne do të rendim pas teje! Mbreti më çoi në dhomat e tij. Ne do të kënaqemi dhe do të gëzohemi te ti; ne do ta kujtojmë dashurinë tënde më shumë se verën. Kanë të drejtë që të duan.
Kawa idhi koda, waret piyo waa kae! Ruoth mondo odhi koda nyaka ei ode maiye. Osiepe Wail kendo chunywa mor kodi; wabiro pako herani moloyo divai. Nyako Gitimo gima kare ka gipuoyi!
5 Unë jam e zezë por e bukur, o bija të Jeruzalemit, si çadrat e Kedarit, si perdet e Salomonit.
An nyako ma dichol kendo ma jaber, yaye nyi Jerusalem, an dichol mana ka hembe mag Kedar, kendo mana ka pasia molier e hembe Solomon.
6 Mos shikoni se jam e zezë, sepse dielli më ka nxirë. Bijtë e nënes sime janë zemëruar me mua; më kanë caktuar të ruaj vreshtat, por vreshtin tim nuk e kam ruajtur.
Kik uchaya nikech an dichol, nimar chiengʼ ema oseloko denda kamano. Yawuot minwa nokecho koda, mine giketa jarit puothegi mag mzabibu; to puotha awuon mar mzabibu to ne ajwangʼo.
7 Thuamë, o ti që të dashuron zemra ime, ku e kullot kopenë dhe ku e lë të pushojë në mesditë. Pse vallë duhet të jem si një grua e mbuluar me vel pranë kopeve të shokëve të tu?
Yaye jaherana, nyisane kuma ikwayoe jambi kod kuma iweye rombi mondo oyweyee odiechiengʼ tir. Angʼo momiyo dachal mana gi dhako moumo wangʼe e dier jamb osiepeni?
8 Në rast se ti nuk e di, o më e bukura e grave, ndiq gjurmët e kopesë dhe kulloti kecat e tua pranë çadrave të barinjve.
Ka ok ingʼeyo, yaye jaber moloyo mon mamoko, lu bangʼ rombe kuonde ma gikwayoe, mondo ikwa nyidiek ma pod tindo e bath hembe mag jokwath.
9 Mikesha ime, ti më ngjan si pela ime midis qerreve të Faraonit.
Jaherana, apimi mana gi faras madhako motwe but achiel kuom geche Farao.
10 Faqet e tua janë të bukura me ornamente, dhe qafa jote me gjerdane margaritaresh.
Lembi nenore maber ka sitadi olierie; ngʼuti bende nenore maber ka olierie tigo ma nengogi tek.
11 Ne do të bëjmë për ty gjerdane të arta me tokëza prej argjendi.
Wabiro losoni thiwni mag dhahabu, kod tigo mag fedha.
12 Ndërsa mbreti është ulur në tryezë, livanda ime përhap aromën e saj.
Kane ruoth chiemo e mesane, mo mangʼwe ngʼar man-gi tik mamit nopongʼo ot kadonjo.
13 Kënaqësia ime është një qeskë e vogël mirre; ajo do të pushojë tërë natën midis gjive të mia.
Jaherana chalona gi mo mane-mane mobo matin ma nengone tek, mantie e kind thundena.
14 Kënaqësia ime është për mua një tufë lulesh alkane në vreshtat e En-gedit.
Jaherana chalona maua maber mothiewo, moa e puoth mzabibu man En Gedi.
15 Ti je e bukur, mikja ime, ja, je e bukur! Sytë e tu janë si ato të pëllumbeshave.
Mano kaka ijaber, jaherana! Yaye, mano kaka ijaber! Wengeni neno mamuol ka akuru.
16 Sa i bukur je, i dashuri im, madje dhe i dashurueshëm! Për më tepër shtrati ynë është blerosh.
Mano kaka iber, jaherana! Yaye, mano kaka berni olomba! Kendo kitandawa bende yom ka lum mangʼich.
17 Trarët e shtëpive tona janë prej kedri dhe tavanet tona prej qiparisi.
Bepe mag tat odwa gin mag sida; kendo bede yien mokar mag obudo nobednwa tado.
