Kantiku i Kantikëve 8

1 Ah, sikur të ishe ti si një vëllai im, që mënd në gjitë e nënës sime! Duke të gjetur jashtë do të të puthja, dhe askush nuk do të më përçmonte.

Aw nang loe kam no ih tahnutui nae thangqoi baktiah ohsak han ka koeh; tasa bangah kang hnuk naah, nang to kang mok han, ue, mi mah doeh kasae na thui o mak ai.

2 Do të të çoja dhe do të fusja në shtëpinë e nënës sime; ti do të më mësoje dhe unë do të të jepja për të pirë verë aromatike, lëng nga shega ime.

Nang to kang zaeh moe, kai thuitaekkung, kam no imthung ah kang caeh haih han; hmuihoih misurtui hoi pomegranat thingthai tui to kang naeksak han.

3 Dora e tij e majtë qoftë nën kokën time dhe e djathta e tij më përqafoftë!

Anih ih banqoi ban to lu kang hngoeng haih, a bantang ban hoiah kai ang takoih.

4 O bija të Jerzalemit, ju lutem shumë, mos e shqetësoni dhe mos e zgjoni dashurinë time, deri sa kështu t’i pëlqejë.

Aw Jerusalem canunawk, angmah koeh ah angthawk ai karoek to, ka tlangai to palawt o hmah, tiah lok kang thuih o.

5 Kush është ajo që del nga shkretëtira duke u mbështetur tek i dashuri i saj? Të kam zgjuar nën mollën, ku nëna jote të ka lindur, ku ajo që të ka lindur të ka nxjerrë në dritë.

Angmah ih tlangai khaeah amha, praezaek hoiah angzo kami loe mi aa? Shulam tangla ih lok Epal kung tlim ah nang to kang qoengsak: to ah nam no mah ang pomh; to ah nam no mah ang tapen boeh.

6 Më vër si një vulë mbi zemrën tënde, si një vulë mbi krahun tënd; sepse dashuria është e fortë si vdekja, xhelozia është e ashpër si Sheoli. Flakët e saj janë flakë zjarri, një flakë që përvëlon. (Sheol h7585)

Kai hae na palung nuiah catui daeng ah loe, na ban tampawk nuiah tacik to daeng ah; amlunghaih loe duekhaih baktiah thacak; uthaih palungthin loe taprong baktiah palung maengh; anih loe hmaipalai baktiah kangh moe, thacak hmai kangqong baktiah oh. (Sheol h7585)

7 Ujërat e mëdha nuk do të mund ta shuajnë dashurinë, as lumenjtë ta përmbytin. Në rast se dikush do të jepte tërë pasuritë e shtëpisë së tij në këmbim të dashurisë, do të përbuzej me siguri.

Amlunghaih loe pop parai tui mah paduek thai ai, vapui tui mah doeh pazawk thai ai; amlunghaih tawnh pongah, kami mah a tawnh ih hmuennawk boih paek han koeh cadoeh, kasae thuihaih om toengtoeng vop tih.

8 Ne kemi një motër të vogël që ende nuk ka sisë; çfarë do të bëjmë për motrën tonë ditën që do të flitet për të?

Aicae mah tanuh maeto a tawnh o, anih loe tahnu doeh om ai vop; anih to zu ah dueng o nahaeloe, anih hanah timaw a sak pae o han?

9 Në qoftë se është një mur, do të ndërtojmë mbi të një pallat prej argjendi; në qoftë se është një portë, do ta forcojmë me dërrasa kedri.

Anih loe sipae ah om nahaeloe, anih nuiah sumkanglung imsang to ka sak pae o han; anih loe thok ah om nahaeloe, anih to sidar thingphaek hoiah ka padap o han.

10 Unë jam një mur, dhe sisët e mia janë si kulla; prandaj në sytë e tij jam bërë si ajo që ka gjetur paqen.

Kai loe sipae ah ka oh, kai ih tahnu loe kasang imnawk baktiah oh; to pongah a hmaa ah palung han koiah ka oh.

11 Salomoni kishte një vresht në Baal-Hamon; ai ua besoi disa rojtarëve, secili prej tyre duhet t’i çonte si fryt të tij një mijë sikla argjendi.

Solomon loe Baal Hamon ah misur takha maeto tawnh; to misur takha loe minawk hanah toepsak; athaih to caak o pongah kami maeto boih mah sumkanglung phoisa sangto sinh o.

12 Vreshti im, që është imi, ndodhet para meje. Ti, Salomon, mbaji një mijë siklat dhe rojtarët e frytit të tij marrshin dyqind.

Kai ih misur takha loe ka hmaa ah oh, kaimah han khue ni oh; Aw Solomon, phoisa sangto loe nangmah hanah suem ah, cumvai hnetto loe takha khenzawnkung hanah paek ah.

13 Ti që banon në kopshte, shokët po dëgjojnë zërin tënd; bëj ta dëgjoj edhe unë.

Takha thungah kaom kami, nam puinawk loe na lok to tahngaih o; kai doeh lok na tahngaisak toeng ah.

14 Eja shpejt, i dashuri im, dhe ngjaji një gazele apo një sute në malet e aromave!

Ka tlangai, karangah angzo ah, hmuihoih maenawk nui ih tasuk baktiah angzo ah.