Kantiku i Kantikëve 5

1 Hyra në kopshtin tim, o motra ime, nusja ime, mblodha mirrën time me balsamin tim, hëngra huallin tim me mjaltin tim, piva verën time me qumështin tim. Shokë, hani, pini; po, dehuni, o të dashur!

‌ʻE hoku tuofefine mo hoku uaifi, kuo u haʻu ki heʻeku ngoue: kuo u tānaki ʻa ʻeku mula, mo ʻeku kakala; kuo u kai ʻa ʻeku hone pea mo hono ngeʻesi; kuo u inu ʻi heʻeku uaine mo ʻeku huʻahuhu: ʻE hoku kāinga, ke tau kai, pea inu, ʻio, ke inu lahi ʻakimoutolu ʻoku ou ʻofa ai.

2 Unë flija, por zemra ime përgjonte. Dëgjoj zërin e të dashurit tim, që troket dhe thotë: “Hapma, motra ime, mikja ime, pëllumbesha ime, e përkryera ime, sepse koka ime është gjithë vesë dhe kaçurrelat e mia gjithë cirka të natës.

‌ʻOku ou mohe, ka ʻoku ʻā hoku loto: ko e leʻo ia ʻo hoku ʻofaʻanga, ʻoku ne tukituki, ʻo ne pehē, “ʻE hoku tuofefine, mo hoku ʻofaʻanga, ko ʻeku lupe, ko ʻeku haohaoa, toʻo kiate au: he kuo pito hoku ʻulu ʻi he hahau, mo hoku louʻulu ʻi he viviku ʻoe poʻuli.

3 E hoqa rrobën time, si mund ta vesh përsëri? I lava këmbët, si mund t’i fëlliq përsëri?

Kuo u toʻo hoku kofutuʻa; pea ʻe fēfē haʻaku toe ʻai ia? Kuo u fufulu hoku vaʻe, pea ʻe fēfē haʻaku toe ʻuliʻi ia?

4 I dashuri im e vuri dorën te vrima e derës, dhe të përbrëndshmet e mia u ngashërryen nga ai.

Naʻe ʻai mai ʻae nima ʻo hoku ʻofaʻanga ʻi he kātupa, pea naʻe ngaue hoku loto kiate ia.

5 U ngrita për t’i hapur derën të dashurit tim, dhe nga duart e mia pikoi mirra, nga gishtërinjtë e mi mirra e lëngët, që rridhte mbi dorezën e bravës.

Ne u tuʻu hake ke toʻo ki hoku ʻofaʻanga; pea naʻe toʻi mei hoku nima ʻae mula, pea mei hoku louhiʻi nima ʻae mula namu lelei, pea tafe hifo ia ki he toʻoʻanga matapā.

6 Ia hapa të dashurit tim, por i dashuri im ishte tërhequr dhe kishte ikur; zemra ime ligshtohej kur ai fliste. E kërkova, por nuk e gjeta; e thirra, por ai nuk m’u përgjigj.

Naʻaku toʻo ki hoku ʻofaʻanga; ka kuo tafoki atu ʻa hoku ʻofaʻanga, ʻo ne ʻalu: naʻe vaivai ʻa hoku loto ʻi heʻene lea mai: ne u kumi kiate ia, ka naʻe ʻikai te u maʻu ia; ne u ui ki ai, ka naʻe ʻikai te ne tali au.

7 Rojet që sillen nëpër qytet më gjetën, më rrahën, më plagosën; rojet e mureve më çorën velin.

Pea naʻe ʻiloʻi au ʻe he kau leʻo naʻe feʻaluʻaki ʻi he kolo, ʻonau taaʻi au, pea u lavea ai; pea naʻe toʻo ʻa hoku pūlou ʻe he kau leʻohi ʻoe ʻā.

8 Unë ju lutem shumë, o bija të Jeruzalemit, në rast se e gjeni të dashurin tim, çfarë do t’i thoni? I thoni se jam e sëmurë nga dashuria.

‌ʻE ngaahi ʻofefine ʻo Selūsalema, ʻoku ou fekau kiate kimoutolu, ʻoka mou ka ʻilo ʻa hoku ʻofaʻanga, ke mou tala ki ai ʻoku ou pongia ʻi he ʻofa.

9 Çfarë ka më tepër i dashuri yt se një i dashur tjetër, o më e bukura midis grave? Çfarë ka i dashuri yt më tepër se një i dashur tjetër, përse përgjërohesh kështu?

Ko e hā hono lelei hake ʻo ho ʻofaʻanga ʻi he ʻofaʻanga ʻo ha taha kehe, ʻa koe ʻoku fungani hoihoifua ʻi he kakai fefine? ko e hā hono lelei hake ʻo ho ʻofaʻanga ʻi he ʻofaʻanga ʻo ha taha kehe, koeʻuhi kuo ke fekau pehē ai kiate kimautolu.

10 I dashuri im është i bardhë dhe i kuq, ai dallon ndër dhjetë mijë veta.

‌ʻOku hinehina mo nganongano ʻa hoku ʻofaʻanga, ko e fungani toulekeleka ia ʻi ha toko mano.

11 Koka e tij është ar i kulluar, kaçurelat e flokëve të tij janë rica-rica, të zeza korb.

‌ʻOku tatau mo e fungani koula lelei ʻa hono ʻulu, ʻoku fafatu hono louʻulu, pea ʻuliʻuli ʻo hangē ko e leveni.

12 Sytë e tij janë si ato të pëllumbit pranë rrëkeve të ujit, të lara në qumësht, të ngallmuara si një gur i çmuar në një unazë.

‌ʻOku lelei ʻae ʻaiʻanga ʻo hono kanoʻi mata, pea ʻoku hangē ko e mata ʻoe lupe ʻi he veʻe vaitafe kuo fufulu ʻaki ʻae huʻahuhu.

13 Faqet e tij janë si një lehe balsami, si lehe barërash aromatike; buzët e tij janë zambakë, që nxjerrin mirra të lëngët.

‌ʻOku tatau hono kouʻahe mo e tokanga ngoue ʻoe ngaahi kakala; ʻo hangē ko e ngaahi matalaʻi kakala: ʻoku hangē ko e lile ʻa hono loungutu, ʻoku toʻi mei ai ʻae mula namu kakala.

14 Duart e tij janë unaza ari, të stolisura me gurë të çmuar; barku i tij është i fildisht që shndrit, i mbuluar me safire.

‌ʻOku tatau hono nima mo e ngaahi mama koula kuo ʻai ki ai ʻae pelili, mo hono sino ʻoku hangē ko e lei ngingila kuo ʻaofi ʻaki ʻae safaia.

15 Këmbët e tij janë kollona mermeri të mbështetura në themele ari të kulluar. Pamja e tij është si Libani, madhështore si kedrat.

‌ʻOku tatau hono vaʻe mo e pou maka lelei, kuo fokotuʻu ki he tuʻunga koula: ʻoku hangē ko Lepanoni ʻa hono fofonga, ʻo tatau mo e ngaahi sita ʻa hono lelei.

16 Goja e tij është vetë ëmbëlsia; po, ai është tërheqës në çdo pikpamje. Ky është i dashuri im, ky është miku im, o bija të Jeruzalemit.

‌ʻOku melie lahi hono ngutu: ʻio, ʻoku toulekeleka kotoa pē ia. Ko hoku ʻofaʻanga eni, pea ko hoku kāinga ia, ʻE ngaahi ʻofefine ʻo Selūsalema.