Kantiku i Kantikëve 2

1 Unë jam trëndafili i Sharonit, zambaku i luginave.

I am the rose of the fielde, and the lilie of the valleys.

2 Si një zambak midis gjembave, ashtu është mikesha ime midis vajzave.

Like a lilie amog the thornes, so is my loue among the daughters.

3 Si një mollë midis pemëve të pyllit kështu është i dashuri im midis të rinjve. Kam dëshëruar shumë të rri në hijen e tij dhe aty jam ulur, fryti i tij ishte i ëmbël në gojën time.

Like the apple tree among the trees of the forest, so is my welbeloued among the sonnes of men: vnder his shadow had I delite, and sate downe: and his fruite was sweete vnto my mouth.

4 Më çoi në shtëpinë e banketit dhe flamuri i tij mbi mua është dashuria.

Hee brought mee into the wine cellar, and loue was his banner ouer me.

5 Më mbani me pite rrushi, më përtërini me mollë, sepse unë vuaj nga dashuria.

Stay me with flagons, and comfort me with apples: for I am sicke of loue.

6 Dora e tij e majtë është poshtë kokës sime, dora e tij e djathtë më përqafon.

His left hande is vnder mine head, and his right hand doeth imbrace me.

7 Ju përgjërohem, o bija të Jeruzalemit, për gazelat dhe sutat fushave, mos e ngacmoni dhe mos e zgjoni dashurinë time, deri sa kështu t’i pëlqejë

I charge you, O daughters of Ierusalem, by the roes and by the hindes of the fielde, that ye stirre not vp, nor waken my loue, vntill she please.

8 Ja zëri i të dashurit tim! Ja, ai vjen duke kërcyer mbi malet, duke u hedhur mbi kodrat.

It is the voyce of my welbeloued: beholde, hee commeth leaping by the mountaines, and skipping by the hilles.

9 I dashuri im i përngjan një gazele apo një dreri të ri. Ja ku është prapa murit tonë, shikon nga dritaret, hedh vështrime nëpërmjet hekurave të tyre.

My welbeloued is like a roe, or a yong hart: loe, he standeth behinde our wall, looking forth of the windowes, shewing him selfe through the grates.

10 I dashuri im më ka folur dhe më ka thënë: “Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja!

My welbeloued spake and said vnto me, Arise, my loue, my faire one, and come thy way.

11 Sepse, ja, dimri ka kaluar, shiu pushoi, iku.

For beholde, winter is past: the raine is changed, and is gone away.

12 Lulet duken mbi tokë, koha e të kënduarit erdhi, dhe në vendin tonë dëgjohet zëri i turtulleshës.

The flowers appeare in the earth: the time of the singing of birdes is come, and the voyce of the turtle is heard in our land.

13 Fiku nxjerr fiqtë e tij të papjekur, vreshtat në lulëzim përhapin një aromë të këndshme. Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja.

The figtree hath brought foorth her yong figges: and the vines with their small grapes haue cast a sauour: arise my loue, my faire one, and come away.

14 O pëllumbesha ime, që rri në të çarat e shkëmbinjve, në strukat e rrëmoreve, ma trego fytyrën tënde, më bëj ta dëgjoj zërin tënd, sepse zëri yt është i këndshëm dhe fytyra jote është e hijshme”.

My doue, that art in the holes of ye rocke, in the secret places of the staires, shewe mee thy sight, let mee heare thy voyce: for thy voyce is sweete, and thy sight comely.

15 I zini dhelprat, dhelprat e vogla që dëmtojnë vreshtat, sepse vreshtat tona janë në lulëzim.

Take vs the foxes, the little foxes, which destroy the vines: for our vines haue small grapes.

16 I dashuri im është imi, dhe unë jam e tij; ai e kullot kopenë midis zambakëve.

My welbeloued is mine, and I am his: hee feedeth among the lilies,

17 Para se të fryjë flladi i ditës dhe hijet të ikin, kthehu, i dashuri im, dhe sillu si një gazelë o një drenushë mbi malet që na ndajnë.

Vntil the day breake, and the shadowes flee away: returne, my welbeloued, and be like a roe, or a yong hart vpon the mountaines of Bether.