Kantiku i Kantikëve 2
1 Unë jam trëndafili i Sharonit, zambaku i luginave.
I am a rose of Sharon, a flower of the valleys.
2 Si një zambak midis gjembave, ashtu është mikesha ime midis vajzave.
As the lily-flower among the thorns of the waste, so is my love among the daughters.
3 Si një mollë midis pemëve të pyllit kështu është i dashuri im midis të rinjve. Kam dëshëruar shumë të rri në hijen e tij dhe aty jam ulur, fryti i tij ishte i ëmbël në gojën time.
As the apple-tree among the trees of the wood, so is my loved one among the sons. I took my rest under his shade with great delight, and his fruit was sweet to my taste.
4 Më çoi në shtëpinë e banketit dhe flamuri i tij mbi mua është dashuria.
He took me to the house of wine, and his flag over me was love.
5 Më mbani me pite rrushi, më përtërini me mollë, sepse unë vuaj nga dashuria.
Make me strong with wine-cakes, let me be comforted with apples; I am overcome with love.
6 Dora e tij e majtë është poshtë kokës sime, dora e tij e djathtë më përqafon.
His left hand is under my head, and his right hand is round about me.
7 Ju përgjërohem, o bija të Jeruzalemit, për gazelat dhe sutat fushave, mos e ngacmoni dhe mos e zgjoni dashurinë time, deri sa kështu t’i pëlqejë
I say to you, O daughters of Jerusalem, by the roes of the field, do not let love be moved till it is ready.
8 Ja zëri i të dashurit tim! Ja, ai vjen duke kërcyer mbi malet, duke u hedhur mbi kodrat.
The voice of my loved one! See, he comes dancing on the mountains, stepping quickly on the hills.
9 I dashuri im i përngjan një gazele apo një dreri të ri. Ja ku është prapa murit tonë, shikon nga dritaret, hedh vështrime nëpërmjet hekurave të tyre.
My loved one is like a roe; see, he is on the other side of our wall, he is looking in at the windows, letting himself be seen through the spaces.
10 I dashuri im më ka folur dhe më ka thënë: “Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja!
My loved one said to me, Get up, my love, my fair one, and come away.
11 Sepse, ja, dimri ka kaluar, shiu pushoi, iku.
For, see, the winter is past, the rain is over and gone;
12 Lulet duken mbi tokë, koha e të kënduarit erdhi, dhe në vendin tonë dëgjohet zëri i turtulleshës.
The flowers are come on the earth; the time of cutting the vines is come, and the voice of the dove is sounding in our land;
13 Fiku nxjerr fiqtë e tij të papjekur, vreshtat në lulëzim përhapin një aromë të këndshme. Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja.
The fig-tree puts out her green fruit and the vines with their young fruit give a good smell. Get up from your bed, my beautiful one, and come away.
14 O pëllumbesha ime, që rri në të çarat e shkëmbinjve, në strukat e rrëmoreve, ma trego fytyrën tënde, më bëj ta dëgjoj zërin tënd, sepse zëri yt është i këndshëm dhe fytyra jote është e hijshme”.
O my dove, you are in the holes of the mountain sides, in the cracks of the high hills; let me see your face, let your voice come to my ears; for sweet is your voice, and your face is fair.
15 I zini dhelprat, dhelprat e vogla që dëmtojnë vreshtat, sepse vreshtat tona janë në lulëzim.
Take for us the foxes, the little foxes, which do damage to the vines; our vines have young grapes.
16 I dashuri im është imi, dhe unë jam e tij; ai e kullot kopenë midis zambakëve.
My loved one is mine, and I am his: he takes his food among the flowers.
17 Para se të fryjë flladi i ditës dhe hijet të ikin, kthehu, i dashuri im, dhe sillu si një gazelë o një drenushë mbi malet që na ndajnë.
Till the evening comes, and the sky slowly becomes dark, come, my loved one, and be like a roe on the mountains of Bether.
