Ruthi 3

1 Pastaj Naomi, e vjehrra, i tha: “Bija ime, a nuk do të kërkoj unë një vend paqeje për ty, që ti të jesh e lumtur?

To pacoengah Naomi mah anih khaeah, Ka canu, kamongah na oh thai hanah, nang han im pakrong nahaeloe hoih mak ai maw?

2 Boazi, me shërbëtoret e të cilit ti ke qenë, a nuk është vallë fisi ynë? Ja, sonte ai duhet të shohë elbin në lëmë.

Nang hoi nawnto kaom nongpatanawk ih angraeng, Boaz loe aicae ih canawk ah om ai maw? Khenah, vaiduem ah cang atithaih ahmuen ah anih loe barli cang to atii tih.

3 Prandaj lahu, lyeju me vaj, vish rrobat më të mira që ke dhe zbrit në lëmë; por bëj që ai të mos të njohë deri sa të ketë mbaruar së ngrëni e së piri.

Tui amthluh loe hmuihoih angnok pacoengah, khukbuen kahoih angkhuk ah; to pacongah cang atithaih ahmuen ah caeh tathuk ah, toe anih buh aan caak pacoeng ai karoek to, nang to ah na oh, tito anih mah panoek hmah nasoe.

4 Kur të shkojë të shtrihet, kqyr vendin ku shtrihet; pastaj shko aty, zbulo këmbët e tij dhe shtriu edhe ti. Dhe ai do të thotë atë që duhet të bësh”.

Anih loe naa ah maw iih, tito panoek ah; to pacoengah caeh loe, a khok khukhaih kahni to thlaeh pacoengah angsong pae ah; to naah anih mah na sak han koi to na thui tih hmang, tiah a naa.

5 Ruthi iu përgjegj: “Do të bëj të gjitha ato që më the”.

Ruth mah, Nang thuih ih lok baktiah ka sak boih han, tiah a naa.

6 Kështu zbriti në lëmë dhe bëri të gjitha ato që i kishte porositur e vjehrra.

To pongah anih loe cang atithaih ahmuen ah caeh tathuk moe, amni mah thuih ih lok baktih toengah a sak.

7 Boazi hëngri e piu dhe me zemër të gëzuar shkoi të shtrihet pranë grumbullit të grurit. Atëherë ajo erdhi ngadalë, i zbuloi këmbët dhe u shtri.

Boaz loe buhcaak pacoengah, poek kanawm ah cang pakhuenghaih ahmuen taengah caeh moe, angsong kawk; to naah Ruth loe amzaita hoiah caeh moe, a khok khukhaih kahni to thlaeh pacoengah, angsong.

8 Aty nga mesnata ai u zgjua përnjëherësh dhe u kthye; ja, një grua ishte shtrirë te këmbët e tij.

Qum taning phak naah Boaz loe angpae moe, angqoi naah, khenah, nongpata maeto a khokkung ah angsong pae sut.

9 “Kush je ti?”, i tha. Ajo u përgjigj: “Jam Ruthi, shërbëtorja jote; shtrije skajin e mantelit tënd mbi shërbëtoren tënd, sepse ti gëzon të drejtën e shpengimit”.

Nang loe mi aa? tiah a naa. Anih mah, Kai loe na tamna Ruth ni; nang loe canawk kanghnai ah na oh pongah, nangmah ih kahni to ka nuiah baih ah, tiah a naa.

10 Ai tha: “Qofsh e bekuar nga Zoti bija ime! Mirësia që tregove këtë herë të fundit ia kalon së parës, sepse nuk ke rendur pas të rinjve, të varfër a të pasur.

Anih mah, Ka canu, Angraeng mah tahamhoihaih na paek nasoe; hmaloe ah na sak ih tahmenhaih pongah hnukkhuem ah na sak ih tahmenhaih to len kue; nang loe angraeng hnukah doeh, kamtang hnukah doeh, mi kawbaktih thendoeng hnukah doeh na bang ai.

11 Prandaj tani mos ki frikë, bija ime; unë do të bëj për ty gjithçka që më kërkon, sepse të gjithë njerëzit e qytetit tim e dinë që ti je një grua e virtytshme.

Ka canu, vaihi loe zithaih tawn hmah lai ah; nang hnik ih hmuen boih kang sak pae han; vangpui thung ih kaminawk boih mah, nang loe kakoep nongpata kami ah na oh, tiah panoek o boeh.

12 Éshtë e vërtetë që unë gëzoj të drejtën e shpengimit; por është një që është fis më i afërt se unë.

Kai loe na canawk kanghnai koekah ka oh; toe kai pongah anghnai kue canawk maeto oh vop.

13 Kaloje këtu natën; dhe nesër në mëngjes, në rast se ai do të kërkojë të drejtën e tij ndaj teje, mirë, pra le ta bëjë; por në rast se nuk e kërkon të drejtën e tij mbi ty, unë do të kërkoj që të vlejë e drejta ime dhe do të të shpengoj ashtu siç është e vërtetë që Zoti rron! Rri shtrirë deri në mëngjes”.

Vaiqum loe hae ah om raeh, canawk ah oh baktih toengah khawnbangah anih mah nang akrang han koeh nahaeloe, hoih; anih mah akrang nasoe, toe anih mah ni akrang han koeh ai nahaeloe, Angraeng loe hing pongah, canawk ah kaom kai mah kang krang han hmang; khodai khoek to hae ah iip ah, tiah a naa.

14 Kështu ajo qëndroi shtrirë në këmbët e tij deri në mëngjes; por u ngrit përpara se një njeri të njohë tjetrin, sepse ai i kishte thënë: “Asnjeri nuk duhet ta dijë që kjo grua erdhi në lëmë!”.

To pongah Ruth loe anih khokkung ah khodai khoek to iih. Toe anih loe minawk kalah mah panoek ai naah angthawk. Boaz mah, cang atithaih ahmuen ah nongpata maeto angzoh, tiah mi doeh panoeksak hmah, tiah a naa.

15 Pastaj shtoi: “Sill mantelin që ke veshur dhe mbaje”. Ajo e mbajti dhe ai derdhi mbi të gjashtë masa elbi, pastaj ia vuri mbi kurriz; pas kësaj ajo u kthye në qytet.

To pacoengah anih mah, Nang khuk ih kahni to baih ah loe patawn ah, tiah a naa. Nongpata mah kahni to a patawnh naah, anih mah cang phawh noekhaih kalen tarukto tah pae moe, Ruth hanah phawhsak; to pacoengah anih loe vangpui ah amlaem let.

16 Kështu u kthye tek e vjehrra, që i tha: “Ti je bija e ime?”. Atëherë ajo i tregoi të gjitha ato që ai burrë kishte bërë për të,

Ruth mah amni khae phak naah, Naomi mah, Ka canu, kawbangmaw na oh? tiah a dueng. To naah Boaz mah a nuiah sak ih hmuen kawng to Ruth mah thuih pae boih.

17 dhe shtoi: “Më dha edhe këto gjashtë masa elbi, sepse më tha: “Nuk duhet të kthehesh te vjehrra jote duar bosh””.

Ruth mah kalen cang noekhaih hoiah barli cang tarukto ang paek, nam ni im ah bangkrai ah amlaem hmah, tiah ang naa, tiah a thuih pae.

18 Naomi i tha: “Qëndro këtu, o bija ime, deri sa të mësosh si ka për të mbaruar kjo çështje, sepse ai burrë nuk do të rrijë deri sa ta ketë sistemuar sot çështjen”.

To naah Naomi mah, Ka canu, kawbangmaw hmuen hae oh boeh, tiah na panoek ai karoek to, zing raeh. Anih loe to hmuen kawng thuih pacoeng ai karoek to omduem mak ai, tiah a naa.