Romakëve 4

1 Çfarë do të themi, pra, në lidhje me atë që ati ynë Abrahami, ka përfituar sipas mishit?

O que diremos então que Abraão, nosso antepassado, encontrou de acordo com a carne?

2 Sepse nëse Abrahami ishte shfajësuar nëpërmjet veprave, ai ka përse të lëvdohet; ndërsa përpara Perëndisë ai nuk ka asgjë për t’u lëvduar.

Pois se Abraão foi justificado pelas obras, ele tem algo de que se vangloriar, mas não para com Deus.

3 Në fakt, çfarë thotë Shkrimi? “Por Abrahami i besoi Perëndisë dhe kjo iu numërua për drejtësi”.

Para que diz a Escritura? “Abraão acreditou em Deus, e isso lhe foi imputado como justiça”.

4 Edhe atij që vepron, shpërblimi nuk i konsiderohet si hir por si borxh;

Agora, para aquele que trabalha, a recompensa não é contada como graça, mas como algo devido.

5 ndërsa atij që nuk vepron, por beson në atë që shfajëson të paudhin, besimi i tij i numërohet për drejtësi.

Mas para aquele que não trabalha, mas acredita naquele que justifica o ímpio, sua fé é contabilizada como justiça.

6 Sikurse Davidi shpall lumturinë e njeriut të cilit Perëndia numëron drejtësi pa vepra, duke thënë:

Mesmo quando Davi também pronuncia a bênção sobre o homem a quem Deus conta com a justiça à parte das obras:

7 “Lum ata të cilëve u janë falur paudhësitë dhe të cilëve mëkatet u janë mbuluar.

“Abençoados são aqueles cujas iniquidades são perdoadas, cujos pecados são cobertos.

8 Lum njeriu të cilit Zoti nuk do t’ia numërojë mëkatin”.

Bendito é o homem que o Senhor de modo algum acusará de pecado”.

9 Por kjo lumturi a vlen vetëm për të rrethprerët, apo edhe për të parrethprerët? Sepse ne themi se besimi iu numërua Abrahamit si drejtësi.

Esta bênção é então pronunciada apenas sobre os circuncidados, ou também sobre os não circuncidados? Pois dizemos que a fé foi atribuída a Abraão pela retidão.

10 Në ç’mënyrë, pra, iu numërua? Kur ai ishte i rrethprerë apo i parrethprerë? Jo ndërsa ishte i rrethprerë, por kur ishte i parrethprerë.

Como, então, foi contada? Quando ele estava na circuncisão, ou na incircuncisão? Não na circuncisão, mas na incircuncisão.

11 Pastaj mori shenjën e rrethprerjes, si vulë të drejtësisë për besimin që kishte patur kur ishte akoma i parrethprerë, me qëllim që të ishte ati i gjithë atyre që besojnë edhe se janë të parrethprerë, me qëllim që edhe atyre t’u numërohet drejtësia,

Ele recebeu o sinal da circuncisão, um selo da retidão da fé que ele tinha enquanto estava na incircuncisão, para que ele pudesse ser o pai de todos aqueles que acreditam, embora possam estar na incircuncisão, que a retidão também poderia ser contabilizada a eles.

12 dhe të ishte atë i të rrethprerëve të vërtetë, pra i atyre që jo vetëm janë të rrethprerë, por që ndjekin edhe gjurmët e besimit të atit tonë Abrahamit, që ai pati ndërsa ishte i parrethprerë.

Ele é o pai da circuncisão para aqueles que não só são da circuncisão, mas que também caminham nos passos dessa fé de nosso pai Abraão, que ele teve na incircuncisão.

13 Në fakt premtimi për të qenë trashëgimtar i botës nuk iu bë Abrahamit dhe pasardhësve të tij nëpërmjet ligjit, por nëpërmjet drejtësisë së besimit.

Pois a promessa a Abraão e a sua descendência de que ele seria herdeiro do mundo não foi feita através da lei, mas através da justiça da fé.

14 Sepse nëse janë trashëgimtarë ata që janë të ligjit, besimi bëhet i kotë dhe premtimi anulohet,

Pois se aqueles que são da lei são herdeiros, a fé é anulada, e a promessa é feita sem efeito.

15 sepse ligji prodhon zemërimin; në fakt atje ku nuk ka ligj, nuk ka as shkelje.

Pois a lei produz a ira; pois onde não há lei, também não há desobediência.

16 Prandaj trashëgimia është nëpërmjet besimit; në këtë mënyrë ajo është nëpërmjet hirit, me qëllim që premtimi të jetë i siguruar për të gjithë pasardhësit, jo vetëm për atë që është nga ligji, por edhe për atë që vjen nga besimi i Abrahamit, i cili

Por esta causa é de fé, que seja de acordo com a graça, para que a promessa seja certa para todos os descendentes, não só para aquilo que é da lei, mas também para aquilo que é da fé de Abraão, que é o pai de todos nós.

17 (siç është shkruar: “Unë të kam caktuar atin e shumë kombeve”), është ati i të gjithë neve para Perëndisë që ai besoi, i cili i jep jetë të vdekurve dhe thërret gjërat që nuk janë sikur të ishin.

Como está escrito: “Fiz de você um pai de muitas nações”. Isto é na presença daquele em quem ele acreditava: Deus, que dá vida aos mortos, e chama as coisas que não são, como se fossem.

18 Ai, duke shpresuar kundër çdo shprese, besoi për t’u bërë ati i shumë kombeve sipas asaj që i ishte thënë: “Kështu do të jetë pasardhja jotë”.

Contra a esperança, Abraão na esperança acreditava, até o fim, que ele poderia se tornar pai de muitas nações, de acordo com o que foi dito: “Assim será a sua descendência”.

19 Dhe, duke mos qenë aspak i dobët në besim, nuk i kushtoi kujdes trupit të tij, i bërë tashmë si i vdekur (ishte pothuaj njëqind vjeç) as barkut të vdekur të Sarës.

Sem estar enfraquecido na fé, ele não considerava seu próprio corpo, já desgastado, (tendo cerca de cem anos de idade), e a morte do ventre de Sara.

20 Madje as nuk dyshoi nga mosbesimi në lidhje me premtimin e Perëndisë, por u përforcua në besim duke i dhënë lavdi Perëndisë,

Ainda assim, olhando para a promessa de Deus, ele não vacilou pela descrença, mas se fortaleceu pela fé, dando glória a Deus,

21 plotësisht i bindur se atë që ai kishte premtuar ishte edhe i fuqishëm ta bënte.

e estando plenamente seguro de que o que ele havia prometido, ele também era capaz de realizar.

22 Prandaj edhe kjo iu numërua atij për drejtësi.

Portanto, também foi “creditado a ele pela retidão”.

23 E po nuk u shkrua vetëm për të, që kjo i ishte numëruar,

Agora não estava escrito que lhe foi atribuído somente por causa dele,

24 por edhe për ne, të cilëve do të na numërohet, neve që besojmë në atë që ka ringjallur prej të vdekurve Jezusin, Zotin tonë,

mas também por causa de nós, a quem será atribuído, que cremos naquele que ressuscitou Jesus nosso Senhor dos mortos,

25 i cili u dha për shkak të fyerjeve tona dhe u ringjall për justifikimin tonë.

que foi entregue por nossas ofensas, e que foi ressuscitado por nossa justificação.