Romakëve 14
1 Pranojeni atë që është i dobët në besim, pa e qortuar për mendimet.
yo jano'dRDhavizvAsastaM yuSmAkaM saGginaM kuruta kintu sandehavicArArthaM nahi|
2 Dikush mendon se mund të hajë nga çdo gjë, ndërsa ai që është i dobët ha vetëm barishte.
yato niSiddhaM kimapi khAdyadravyaM nAsti, kasyacijjanasya pratyaya etAdRzo vidyate kintvadRDhavizvAsaH kazcidaparo janaH kevalaM zAkaM bhuGktaM|
3 Ai që ha të mos e përbuzë atë që nuk ha, dhe ai që nuk ha të mos gjykojë atë që ha, sepse Perëndia e ka pranuar.
tarhi yo janaH sAdhAraNaM dravyaM bhuGkte sa vizeSadravyabhoktAraM nAvajAnIyAt tathA vizeSadravyabhoktApi sAdhAraNadravyabhoktAraM doSiNaM na kuryyAt, yasmAd Izvarastam agRhlAt|
4 Kush je ti që gjykon shërbyesin e tjetrit? A qëndron mbi këmbë ose rrëzohet, është punë e zotit të tij, por ai do të qëndrojë, sepse Perëndia është i zoti ta bëjë atë të qëndrojë në këmbë.
he paradAsasya dUSayitastvaM kaH? nijaprabhoH samIpe tena padasthena padacyutena vA bhavitavyaM sa ca padastha eva bhaviSyati yata IzvarastaM padasthaM karttuM zaknoti|
5 Sepse dikush e çmon një ditë më shumë se një tjetër, dhe tjetri i çmon të gjitha ditët njëlloj; gjithsecili të jetë plotësisht i bindur në mendjen e tij.
aparaJca kazcijjano dinAd dinaM vizeSaM manyate kazcittu sarvvANi dinAni samAnAni manyate, ekaiko janaH svIyamanasi vivicya nizcinotu|
6 Ai që e çmon ditën, për Zotin e çmon; ai që nuk e çmon ditën, për Zotin nuk e ruan; kush ha, për Zotin ha dhe i falet nderit Perëndisë; dhe kush nuk ha, për Zotin nuk ha dhe i falet nderit Perëndisë.
yo janaH kiJcana dinaM vizeSaM manyate sa prabhubhaktyA tan manyate, yazca janaH kimapi dinaM vizeSaM na manyate so'pi prabhubhaktyA tanna manyate; aparaJca yaH sarvvANi bhakSyadravyANi bhuGkte sa prabhubhaktayA tAni bhuGkte yataH sa IzvaraM dhanyaM vakti, yazca na bhuGkte so'pi prabhubhaktyaiva na bhuJjAna IzvaraM dhanyaM brUte|
7 Sepse asnjë nga ne nuk jeton për veten e tij dhe askush nuk vdes për veten e tij,
aparam asmAkaM kazcit nijanimittaM prANAn dhArayati nijanimittaM mriyate vA tanna;
8 sepse, edhe nëse rrojmë, rrojmë për Zotin; edhe nëse vdesim, vdesim për Zotin; pra, edhe po të rrojmë ose të vdesim, të Zotit jemi.
kintu yadi vayaM prANAn dhArayAmastarhi prabhunimittaM dhArayAmaH, yadi ca prANAn tyajAmastarhyapi prabhunimittaM tyajAmaH, ataeva jIvane maraNe vA vayaM prabhorevAsmahe|
9 Sepse për këtë edhe vdiq Krishti dhe u ngjall e u kthye në jetë: që të zotërojë edhe mbi të vdekurit, edhe mbi të gjallët.
yato jIvanto mRtAzcetyubhayeSAM lokAnAM prabhutvaprAptyarthaM khrISTo mRta utthitaH punarjIvitazca|
10 Por ti, pse e gjykon vëllanë tënd? Ose përse e përbuz vëllanë tënd? Të gjithë, pra, do të dalim përpara gjykatës së Krishtit.
kintu tvaM nijaM bhrAtaraM kuto dUSayasi? tathA tvaM nijaM bhrAtaraM kutastucchaM jAnAsi? khrISTasya vicArasiMhAsanasya sammukhe sarvvairasmAbhirupasthAtavyaM;
11 Sepse është shkruar: “Rroj unë, thotë Perëndia, se çdo gjë do të ulet para meje, dhe çdo gjuhë do ta lavdërojë Perëndinë!”.
yAdRzaM likhitam Aste, parezaH zapathaM kurvvan vAkyametat purAvadat| sarvvo janaH samIpe me jAnupAtaM kariSyati| jihvaikaikA tathezasya nighnatvaM svIkariSyati|
12 Kështu, pra, secili nga ne do t’i japë llogari Perëndisë për veten e vet.
ataeva IzvarasamIpe'smAkam ekaikajanena nijA kathA kathayitavyA|
13 Prandaj të mos e gjykojmë më njeri tjetrin, por më tepër gjykoni këtë: mos i vini gur pengese ose skandal vëllait.
itthaM sati vayam adyArabhya parasparaM na dUSayantaH svabhrAtu rvighno vyAghAto vA yanna jAyeta tAdRzImIhAM kurmmahe|
14 Unë e di dhe jam plotësisht i bindur në Zotin Jezus, se asnjë gjë nuk është e ndyrë në vetvete, por për atë që çmon se diçka është e ndyrë, për atë është e ndyrë.
kimapi vastu svabhAvato nAzuci bhavatItyahaM jAne tathA prabhunA yIzukhrISTenApi nizcitaM jAne, kintu yo jano yad dravyam apavitraM jAnIte tasya kRte tad apavitram Aste|
15 Por nëse vëllai yt trishtohet për shkak të një ushqimi, ti nuk ecën më sipas dashurisë; mos e bëj atë të humbasë me ushqimin tënd atë për të cilin Krishti vdiq.
ataeva tava bhakSyadravyeNa tava bhrAtA zokAnvito bhavati tarhi tvaM bhrAtaraM prati premnA nAcarasi| khrISTo yasya kRte svaprANAn vyayitavAn tvaM nijena bhakSyadravyeNa taM na nAzaya|
16 Prandaj le të mos shahet e mira juaj,
aparaM yuSmAkam uttamaM karmma ninditaM na bhavatu|
17 sepse mbretëria e Perëndisë nuk është të ngrënët dhe të pirët, por drejtësia, paqja dhe gëzimi në Frymën e Shenjtë.
bhakSyaM peyaJcezvararAjyasya sAro nahi, kintu puNyaM zAntizca pavitreNAtmanA jAta Anandazca|
18 Sepse ai që i shërben Krishtit në këto gjëra, është i pëlqyer nga Perëndia dhe i miratuar nga njerëzit.
etai ryo janaH khrISTaM sevate, sa evezvarasya tuSTikaro manuSyaizca sukhyAtaH|
19 Le të ndjekim, pra, ato që ndihmojnë për paqe dhe për ndërtimin e njëri-tjetrit.
ataeva yenAsmAkaM sarvveSAM parasparam aikyaM niSThA ca jAyate tadevAsmAbhi ryatitavyaM|
20 Mos e prish veprën e Perëndisë për ushqimin; vërtet, të gjitha gjëra janë të pastra, por bën keq kur dikush ha diçka që i është pengesë.
bhakSyArtham Izvarasya karmmaNo hAniM mA janayata; sarvvaM vastu pavitramiti satyaM tathApi yo jano yad bhuktvA vighnaM labhate tadarthaM tad bhadraM nahi|
21 Éshtë mirë të mos hajë mish njeriu, as të mos pijë verë, as të mos bëjë gjë që mund ta çojë vëllanë tënd të pengohet, ose të skandalizohet ose të dobëson.
tava mAMsabhakSaNasurApAnAdibhiH kriyAbhi ryadi tava bhrAtuH pAdaskhalanaM vighno vA cAJcalyaM vA jAyate tarhi tadbhojanapAnayostyAgo bhadraH|
22 A ke besim ti? Mbaje besimin për veten tënde përpara Perëndisë; lum ai që nuk dënon veten e tij në atë që miraton.
yadi tava pratyayastiSThati tarhIzvarasya gocare svAntare taM gopaya; yo janaH svamatena svaM doSiNaM na karoti sa eva dhanyaH|
23 Por ai që është me dy mendje, edhe sikur të hajë, është dënuar, sepse nuk ha me besim; dhe çdo gjë që nuk bëhet me besim, është mëkat.
kintu yaH kazcit saMzayya bhuGkte'rthAt na pratItya bhuGkte, sa evAvazyaM daNDArho bhaviSyati, yato yat pratyayajaM nahi tadeva pApamayaM bhavati|
