< Zbulesa 7 >

1 Pas këtyre gjërave, pashë katër engjëj të cilët rrinin në këmbë në të katër këndet e dheut dhe mbanin të katër erërat e dheut, që të mos frynte erë mbi dhe, as mbi det, as mbi ndonjë dru.
Pea hili ʻae ngaahi meʻa ni, naʻaku mamata ki he ʻāngelo ʻe toko fā, ʻoku nau tuʻu ʻi he tuliki ʻe fā ʻo māmani, ʻonau puke ʻae matangi ʻe fā ʻo māmani, koeʻuhi ke ʻoua naʻa havili ʻae matangi ki he fonua, pe ki he tahi, pe ki ha ʻakau.
2 Pastaj pashë një engjëll tjetër që ngjitej nga lind dielli e që kishte vulën e Perëndisë së gjallë; dhe u thirri me zë të madh të katër engjëjve, të cilëve u qe dhënë të dëmtojnë dheun dhe detin,
Pea ne u mamata ki ha ʻāngelo ʻe taha naʻe ʻalu hake mei he potu hahake, kuo ʻiate ia ʻae meʻa fakamaʻu ʻoe ʻOtua moʻui: pea naʻe kalanga ia ʻaki ʻae leʻo lahi ki he ʻāngelo ʻe toko fā, naʻe tuku ki ai ke tautea ʻae fonua mo e tahi,
3 duke thënë: “Mos dëmtoni dheun, as detin, as pemët, deri sa t’i vulosim në ballë shërbëtorët e Perëndisë tonë”.
‌ʻO pehē, “ʻOua naʻa tautea ʻae fonua, pe ko e tahi, pe ko e ngaahi ʻakau, kaeʻoua ke ʻosi ʻemau fakaʻilongaʻi ʻae kau tamaioʻeiki ʻa homau ʻOtua ʻi honau foʻi laʻē.”
4 Dhe dëgjova numrin e atyre që u vulosën: njëqind e dyzet e katër mijë të vulosur nga të gjitha fiset e bijve të Izraelit.
Pea ne u fanongo ki hono lau ʻokinautolu naʻe fakaʻilongaʻi: naʻe fakaʻilongaʻi ʻi he ngaahi faʻahinga kotoa pē ʻoe fānau ʻa ʻIsileli, ʻae tokotaha kilu mo e toko fā mano mo e toko fā afe.
5 Nga fisi i Judës, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Rubenit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Gadit dymbëdhjetë mijë të vulosur;
Naʻe fakaʻilongaʻi ʻi he faʻahinga ʻo Siuta ʻae tokotaha mano mo e toko ua afe. Naʻe fakaʻilongaʻi ʻi he faʻahinga ʻo Lupeni ʻae tokotaha mano mo e toko ua afe naʻe fakaʻilongaʻi ʻi he faʻahinga ʻo Kata ʻae tokotaha mano mo e toko ua afe.
6 nga fisi i Asherit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Neftalit, dymbëdhjetë mjië të vulosur; nga fisi i Manasit, dymbëdhjetë mijë të vulosur;
Naʻe fakaʻilongaʻi ʻi he faʻahinga ʻo ʻAsea ʻae tokotaha mano mo e toko ua afe. Naʻe fakaʻilongaʻi ʻi he faʻahinga ʻo Nafitali ʻae tokotaha mano mo e toko ua afe. Naʻe fakaʻilongaʻi ʻi he faʻahinga ʻo Manase ʻae tokotaha mano mo e toko ua afe.
7 nga fisi i Simeonit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Levit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Isakarit, dymbëdhjetë mijë të vulosur;
Naʻe fakaʻilongaʻi ʻi he faʻahinga ʻo Simione ʻae tokotaha mano mo e toko ua afe. Naʻe fakaʻilongaʻi ʻi he faʻahinga ʻo Livai ʻae tokotaha mano mo e toko ua afe. Naʻe fakaʻilongaʻi ʻi he faʻahinga ʻo ʻIsaka ʻae tokotaha mano mo e toko ua afe.
8 nga fisi i Zabulonit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Jozefit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Beniaminit, dymbëdhjetë mijë të vulosur.
Naʻe fakaʻilongaʻi ʻi he faʻahinga ʻo Sepulone ʻae tokotaha mano mo e toko ua afe. Naʻe fakaʻilongaʻi ʻi he faʻahinga ʻo Siosefa ʻae tokotaha mano mo e toko ua afe. Naʻe fakaʻilongaʻi ʻi he faʻahinga ʻo Penisimani ʻae tokotaha mano mo e toko ua afe.
9 Pas këtyre gjërave, pashë një turmë të madhe, të cilën askush nuk mund ta numëronte, prej të gjitha kombeve, fiseve, popujve dhe gjuhëve; këta qëndronin në këmbë përpara fronit dhe përpara Qengjit, të veshur me rroba të bardha dhe me palma në duart e tyre.
Pea hili eni, naʻaku mamata, pea vakai, ko e fuʻu kakai ʻaia kuo ʻikai faʻa lau ʻe ha taha, mei he puleʻanga, mo e faʻahinga, mo e kakai, mo e lea kotoa pē, naʻa nau tutuʻu ʻi he muʻa nofoʻa fakaʻeiʻeiki, pea ʻi he ʻao ʻoe Lami, kuo nau kofuʻaki ʻae ngaahi kofu hinehina tōtōlofa, mo e vaʻa ponga ʻi honau nima;
10 Dhe thërrisnin me zë të madh, duke thënë: “Shpëtimi është i Perëndisë tonë që është ulur mbi fron dhe i Qengjit”.
Pea naʻa nau kalanga ʻaki ʻae leʻo lahi, ʻo pehē, “ʻOku mei hotau ʻOtua ʻoku nofo ʻi he nofoʻa fakaʻeiʻeiki, pea mo e Lami, ʻae fakamoʻui.”
11 Dhe të gjithë engjëjt rrinin në këmbë përqark fronit, dhe pleqve dhe katër qenieve e gjalla, dhe ranë përmbys mbi fytyrën e tyre përpara fronit dhe adhuruan Perëndinë,
Pea naʻe tutuʻu takatakai ʻae kau ʻāngelo kotoa pē ʻi he nofoʻa fakaʻeiʻeiki, pea ʻi he kau mātuʻa mo e meʻa moʻui ʻe fā, pea naʻa nau fakafoʻohifo honau mata ʻi he muʻa nofoʻa fakaʻeiʻeiki, ʻo hū ki he ʻOtua,
12 duke thënë: “Amen! Bekimi, dhe lavdia, dhe dituria, dhe falendërimi, dhe nderimi, dhe fuqia dhe forca janë te Perëndia ynë në shekuj të shekujve. Amen!”. (aiōn g165)
‌ʻonau pehē, “ʻEmeni: Ke ʻi hotau ʻOtua ʻo taʻengata pea taʻengata ʻae fakafetaʻi, mo e ongoongolelei, mo e poto, Mo e fakamālō, mo e fakaʻapaʻapa, mo e māfimafi, mo e mālohi. ʻEmeni.” (aiōn g165)
13 Pastaj një nga pleqtë m’u drejtua, duke më thënë: “Cilët janë këta që janë veshur me rroba të bardha, dhe nga kanë ardhur?”.
Pea naʻe lea ʻae toko taha ʻoe kau mātuʻa, ʻo pehē mai kiate au, “Ko hai ʻakinautolu ni ʻoku teunga ʻaki ʻae ngaahi kofu hinehina tōtōlofa? Pea ʻoku nau haʻu mei fē?”
14 Dhe unë i thashë: “Imzot, ti e di”. Atëherë ai më tha: “Këta janë ata që kanë ardhur nga shtrëngimi i madh, dhe i kanë larë rrobat e tyre dhe i kanë zbardhur në gjakun e Qengjit.
Pea ne u pehē kiate ia, “ʻEiki, heiʻilo koe.” Pea ne pehē mai kiate au, “Ko kinautolu eni naʻe haʻu mei he mamahi lahi, pea kuo nau fō ke hinehina honau kofu tōtōlofa ʻi he taʻataʻa ʻoe Lami.
15 Prandaj edhe janë përpara fronit të Perëndisë dhe i shërbenin atij ditë e natë në tempullin e tij; dhe ai që rri ulur mbi fron do të banojë në mes tyre.
Ko ia ai ʻoku nau ʻi he muʻa nofoʻa fakaʻeiʻeiki ʻoe ʻOtua, ʻo tauhi ia ʻi he ʻaho mo e pō ʻi hono fale tapu: pea ko ia ʻoku nofo ʻi he nofoʻa fakaʻeiʻeiki, ʻe nofo ia ʻiate kinautolu.
16 Ata nuk do të kenë më uri, as nuk do të kenë etje, as nuk do t’i godasë më dielli, as kurrfarë vape,
‌ʻE ʻikai te nau toe fiekaia, pe toe fieinua; pea ʻe ʻikai te nau laʻāina, pe puhengia.
17 sepse Qengji, që është në mes të fronit, do t’i kullosë dhe do t’i çojë te burimet e gjalla të ujërave; dhe Perëndia do të thaijë çdo lot nga sytë e tyre”.
He ko e Lami ʻoku ʻi he haʻohaʻonga ʻoe nofoʻa fakaʻeiʻeiki te ne matavai moʻui; pea ʻe holoholo ʻe he ʻOtua ʻae loʻimata kotoa pē mei honau mata.”

< Zbulesa 7 >