Zbulesa 5

1 Pastaj pashë në dorën e djathtë të atij që rrinte ulur mbi fron, një libër të shkruar përbrenda dhe përjashta, të vulosur me shtatë vula.

Buna ndimona, va koko ku lubakala lu mutu wowo wuvuanda va kundu ki kipfumu, buku yisonama mu khati ayi va mbata; yikangama tsambudi di makolo.

2 Dhe pashë një engjëll të fuqishëm, që proklamoi me zë të madh: “Kush është i denjë të hapë librin dhe të zgjidhë vulat e tij?”.

Ndimona diaka mbasi yimosi yi lulendo, yinyamikisa mu mbembo yingolo: —Nani fueni mu nianguna makolo ayi mu zibula buku e?

3 Po kurrkush, as në qiell, as mbi dhe, as nën dhe, nuk mund të hapte librin e ta shihte atë.

Vayi kadi mutu; buba ku diyilu, va ntoto voti ku tsi ntoto, wulenda zibula buku beni ayi wulenda ku yitala.

4 Edhe unë qaja shumë, sepse s’qe gjetur asnjë i denjë të hapë dhe të lexojë librin, dhe as ta shohë.

Buna ndidila ngolo mu diambu kadi mutu wumosi kasia monika ko wufuana mu zibula buku ayi ku yitala.

5 Atëherë një nga pleqtë më tha: “Mos qaj; ja, Luani i fisit të Judës, Rrënja e Davidit, fitoi të hapë librin dhe të zgjidhë të shtatë vulat e tij”.

Buna wumosi mu bakulutu wukhamba: —Bika dila; tala khosi yi dikanda di Yuda, muanzi wu Davidi wununga, widi wufuana mu zibula buku ayi nianguna tsambudi di makolo ma buku beni.

6 Dhe pashë, në mes të fronit dhe të katër gjenieve të gjalla dhe në mes të pleqve, një Qengj si i therur, i cili kishte shtatë brirë dhe shtatë sy, që janë të shtatë Frymërat e Perëndisë, të dërguar në gjithë dheun.

Buna ndimona, va khatitsika kundu ki kipfumu; muana dimemi wutelama, wuzungulu kuidi bivangu biya bimoyo ayi kuidi bakulutu. Wumonika bangawuvondo; wuba tsambudi di ziphoka ayi tsambudi di meso, mansundulatsambudi di ziphevi zi Nzambi zifidusu va ntoto wumvimba.

7 Ai erdhi dhe mori librin nga dora e djathtë e atij që rrinte mbi fron.

Buna niandi wuyiza ayi wutambula buku mu koko ku lubakala ku mutu wowo wuvuanda va kundu ki kipfumu.

8 Dhe, mbasi e mori librin, të katër qeniet e gjalla dhe të njëzet e katër pleqtë ranë përmbys përpara Qengjit, duke pasur secili një qeste dhe disa kupa ari plot me erë të këndshme, të cilat janë lutjet e shenjtorëve.

Bu kabonga buku, bivangu biya bi moyo ayi makumuadi bakulutu bayabafukama va ntuala muana dimemi. Kadika mutu wuba ayi tsambi ayi zikopo zi nolo ziwala malasi; zinsundula zitsambulu zi banlongo.

9 Dhe këndonin një këngë të re duke thënë: “Ti je i denjë ta marrësh librin dhe të hapësh vulat e tij, sepse ti u there, dhe me gjakun tënd na bleve te Perëndia nga çdo fis, gjuhë, popull dhe komb,

Bayimbila nkunga wumona: Ngeyo kaka widi wufuana mu tambula buku ayi mu zibula makolo bila ngeyo wuvondo ayi mu menga maku wukudila di Nzambi, batu ba zimvila zioso, zimbembo zioso batu boso ayi makanda moso.

10 dhe na bëre mbretër dhe priftër për Perëndinë tonë, dhe do të mbretërojmë mbi dhe”.

Ayi ngeyo wuba kitula dikanda di mintinu; banganga Nzambi zinsala mu diambu di Nzambi eto; ayi ziela yadila ntoto.

11 Pastaj pashë, dhe dëgjova zërin e shumë engjëjve përqark fronit, qenieve të gjalla dhe pleqve; dhe numri i tyre ishte dhjetë mijëra dhjetë mijërash dhe mijëra mijërash,

Buna ndimona diaka ayi ndiwa mbembo yi zimbasi ziwombo zizungidila kundu ki kipfumu; bivangu bi moyo ayi bakulutu. Ziba bivevi na bivevi ayi zimili na zimili.

12 që thoshnin me zë të madh: “I denjë është Qengji që u ther, të marrë fuqinë, dhe pasurinë, dhe diturinë, dhe forcën, dhe nderin, dhe lavdinë, dhe bekimin”.

Zituba mu mbembo yingolo: Muana dimemi divondo widi wufuana mu tambula lulendo, kimvuama ayi nduenga, zingolo, sanusunu, nkembo ayi nzitusu.

13 Edhe dëgjova çdo krijesë që është në qiell, mbi dhe, nën dhe dhe ato që janë në det dhe gjitha gjërat sa janë në to, që thoshnin: “Atij që rri ulur mbi fron dhe Qengjit i qofshin bekimi, nderi, lavdia dhe forca në shekuj të shekujve”. (aiōn g165)

Ayi ndiwa bivangu bioso mu diyilu, va ntoto, ku tsi ntoto ayi mu mbu; ayi bima bioso biba mu nza biyamikina: Nzitusu, sanusunu, nkembo ayi lulendo bibanga mu zithangu zioso kuidi mutu wowo vuendi va kundu ki kipfumu. (aiōn g165)

14 Dhe të katër qeniet e gjalla thoshnin: “Amen!”. Dhe të njëzet e katër pleq ranë përmbys dhe adhuruan atë që rron në shekuj të shekujve.

Bivangu biya bi moyo bivutula: “Amen”. Buna bakulutu bafukama ayi basambila.