Zbulesa 5

1 Pastaj pashë në dorën e djathtë të atij që rrinte ulur mbi fron, një libër të shkruar përbrenda dhe përjashta, të vulosur me shtatë vula.

Апой ам вэзут ын мына дряптэ а Челуй че шедя пе скаунул де домние о карте, скрисэ пе динэунтру ши пе динафарэ, печетлуитэ ку шапте печець.

2 Dhe pashë një engjëll të fuqishëm, që proklamoi me zë të madh: “Kush është i denjë të hapë librin dhe të zgjidhë vulat e tij?”.

Ши ам вэзут ун ынӂер путерник, каре стрига ку глас таре: „Чине есте вредник сэ дескидэ картя ши сэ-й рупэ печециле?”

3 Po kurrkush, as në qiell, as mbi dhe, as nën dhe, nuk mund të hapte librin e ta shihte atë.

Ши ну се гэся нимень нич ын чер, нич пе пэмынт, нич суб пэмынт, каре сэ поатэ дескиде картя, нич сэ се уйте ын еа.

4 Edhe unë qaja shumë, sepse s’qe gjetur asnjë i denjë të hapë dhe të lexojë librin, dhe as ta shohë.

Ши ам плынс мулт, пентру кэ нимень ну фусесе гэсит вредник сэ дескидэ картя ши сэ се уйте ын еа.

5 Atëherë një nga pleqtë më tha: “Mos qaj; ja, Luani i fisit të Judës, Rrënja e Davidit, fitoi të hapë librin dhe të zgjidhë të shtatë vulat e tij”.

Ши унул дин бэтрынь мь-а зис: „Ну плынӂе: Ятэ кэ Леул дин семинция луй Иуда, Рэдэчина луй Давид, а бируит ка сэ дескидэ картя ши челе шапте печець але ей.

6 Dhe pashë, në mes të fronit dhe të katër gjenieve të gjalla dhe në mes të pleqve, një Qengj si i therur, i cili kishte shtatë brirë dhe shtatë sy, që janë të shtatë Frymërat e Perëndisë, të dërguar në gjithë dheun.

Ши ла мижлок, ынтре скаунул де домние ши челе патру фэптурь вий ши ынтре бэтрынь, ам вэзут стынд ын пичоаре ун Мел. Пэря ынжунгият ши авя шапте коарне ши шапте окь, каре сунт челе шапте Духурь але луй Думнезеу, тримисе ын тот пэмынтул.

7 Ai erdhi dhe mori librin nga dora e djathtë e atij që rrinte mbi fron.

Ел а венит ши а луат картя дин мына дряптэ а Челуй че шедя пе скаунул де домние.

8 Dhe, mbasi e mori librin, të katër qeniet e gjalla dhe të njëzet e katër pleqtë ranë përmbys përpara Qengjit, duke pasur secili një qeste dhe disa kupa ari plot me erë të këndshme, të cilat janë lutjet e shenjtorëve.

Кынд а луат картя, челе патру фэптурь вий ши чей доуэзечь ши патру де бэтрынь с-ау арункат ла пэмынт ынаинтя Мелулуй, авынд фиекаре кыте о алэутэ ши потире де аур плине ку тэмые, каре сунт ругэчуниле сфинцилор.

9 Dhe këndonin një këngë të re duke thënë: “Ti je i denjë ta marrësh librin dhe të hapësh vulat e tij, sepse ti u there, dhe me gjakun tënd na bleve te Perëndia nga çdo fis, gjuhë, popull dhe komb,

Ши кынтау о кынтаре ноуэ ши зичяу: „Вредник ешть Ту сэ ей картя ши сэ-й рупь печециле, кэч ай фост ынжунгият ши ай рэскумпэрат пентру Думнезеу, ку сынӂеле Тэу, оамень дин орьче семинцие, де орьче лимбэ, дин орьче нород ши де орьче ням.

10 dhe na bëre mbretër dhe priftër për Perëndinë tonë, dhe do të mbretërojmë mbi dhe”.

Ай фэкут дин ей о ымпэрэцие ши преоць пентру Думнезеул ностру ши ей вор ымпэрэци пе пэмынт!”

11 Pastaj pashë, dhe dëgjova zërin e shumë engjëjve përqark fronit, qenieve të gjalla dhe pleqve; dhe numri i tyre ishte dhjetë mijëra dhjetë mijërash dhe mijëra mijërash,

М-ам уйтат ши, ымпрежурул скаунулуй де домние, ын журул фэптурилор вий ши ын журул бэтрынилор, ам аузит гласул мултор ынӂерь. Нумэрул лор ера де зече мий де орь зече мий ши мий де мий.

12 që thoshnin me zë të madh: “I denjë është Qengji që u ther, të marrë fuqinë, dhe pasurinë, dhe diturinë, dhe forcën, dhe nderin, dhe lavdinë, dhe bekimin”.

Ей зичяу ку глас таре: „Вредник есте Мелул, каре а фост ынжунгият, сэ примяскэ путеря, богэция, ынцелепчуня, тэрия, чинстя, слава ши лауда!”

13 Edhe dëgjova çdo krijesë që është në qiell, mbi dhe, nën dhe dhe ato që janë në det dhe gjitha gjërat sa janë në to, që thoshnin: “Atij që rri ulur mbi fron dhe Qengjit i qofshin bekimi, nderi, lavdia dhe forca në shekuj të shekujve”. (aiōn g165)

Ши пе тоате фэптуриле каре сунт ын чер, пе пэмынт, суб пэмынт, пе маре ши тот че се афлэ ын ачесте локурь ле-ам аузит зикынд: „Але Челуй че шаде пе скаунул де домние ши але Мелулуй сэ фие лауда, чинстя, слава ши стэпыниря ын вечий вечилор!” (aiōn g165)

14 Dhe të katër qeniet e gjalla thoshnin: “Amen!”. Dhe të njëzet e katër pleq ranë përmbys dhe adhuruan atë që rron në shekuj të shekujve.

Ши челе патру фэптурь вий зичяу: „Амин!” Ши чей доуэзечь ши патру де бэтрынь с-ау арункат ла пэмынт ши с-ау ынкинат Челуй че есте виу ын вечий вечилор!