Zbulesa 5

1 Pastaj pashë në dorën e djathtë të atij që rrinte ulur mbi fron, një libër të shkruar përbrenda dhe përjashta, të vulosur me shtatë vula.

Kisha nikabhona mu kibhoko kya kulia kya jhola jhaatamili pakiti kya enzi, gombo lyalilembibhu palongolo ni kunyuma, na lyasopibhu mihuri saba.

2 Dhe pashë një engjëll të fuqishëm, që proklamoi me zë të madh: “Kush është i denjë të hapë librin dhe të zgjidhë vulat e tij?”.

Nambwene malaika mwenye nghofu ihubiri kwa sauti mbaha, “Niani jhailondeka kulifungula gombo ni kujhikenya mihuri jhiake?”

3 Po kurrkush, as në qiell, as mbi dhe, as nën dhe, nuk mund të hapte librin e ta shihte atë.

Ajhelepi munu kumbinguni au paduniani au pasi pa dunia jhaibhwesya kulidenda gombo au kulisoma.

4 Edhe unë qaja shumë, sepse s’qe gjetur asnjë i denjë të hapë dhe të lexojë librin, dhe as ta shohë.

Nalelili kwa uchungu kwa kujha abhonekene lepi jhailondeka kulifungula ligombo au kulisoma.

5 Atëherë një nga pleqtë më tha: “Mos qaj; ja, Luani i fisit të Judës, Rrënja e Davidit, fitoi të hapë librin dhe të zgjidhë të shtatë vulat e tij”.

Lakini mmonga ghwa bhaseya akan'jobhela, “Usileli. Langayi! Simba ghwa kabila lya Yuda, shina lya Daudi, ashindili, na ibhwesya kulifungula gombo ni mihuri ghiake saba.”

6 Dhe pashë, në mes të fronit dhe të katër gjenieve të gjalla dhe në mes të pleqve, një Qengj si i therur, i cili kishte shtatë brirë dhe shtatë sy, që janë të shtatë Frymërat e Perëndisë, të dërguar në gjithë dheun.

Kati jha kiti kya enzi ni bhenye uhai bhancheche ni miongoni mwa bhaseya, nabhwene mwanakondoo ajhemili, abhonekene kama jhaakhomibhu. Ajhele ni mang'eru saba ni mihu saba- e'se ndo roho saba sya K'yara syasitumibhu pa duniani poha.

7 Ai erdhi dhe mori librin nga dora e djathtë e atij që rrinte mbi fron.

Akalota kulitola gombo kuhoma mu kibhoko kya kuume bhwa jhola jhaatamili pa kiti kya enzi.

8 Dhe, mbasi e mori librin, të katër qeniet e gjalla dhe të njëzet e katër pleqtë ranë përmbys përpara Qengjit, duke pasur secili një qeste dhe disa kupa ari plot me erë të këndshme, të cilat janë lutjet e shenjtorëve.

Bhoatolili gombo, bhenye uhai bhancheche ni bhaseya ishirini na nne bhakajhinama hadi pasi pa mwanakondoo khila mmonga ajhele ni kinubi ni bakuli jha dhahabu jhajhimemili uvumba ambajho ndo maombi gha bhaumini.

9 Dhe këndonin një këngë të re duke thënë: “Ti je i denjë ta marrësh librin dhe të hapësh vulat e tij, sepse ti u there, dhe me gjakun tënd na bleve te Perëndia nga çdo fis, gjuhë, popull dhe komb,

Bhajhembili luembu lupya: “Wilondeka kulitola ligombo ni kufungula mihuri jhiake. kwa kujha uchinjibhu, ni kwa damu jha jhobhi ghwan'hemili K'yara bhanu bha khila kabila, lugha, jamaa ni taifa.

10 dhe na bëre mbretër dhe priftër për Perëndinë tonë, dhe do të mbretërojmë mbi dhe”.

Ghwabhakhetili ufalme ni makuhani kwandabha jha kun'tumikila K'yara ghwitu, na bhene bhibeta kutawala panani pa nchi.”

11 Pastaj pashë, dhe dëgjova zërin e shumë engjëjve përqark fronit, qenieve të gjalla dhe pleqve; dhe numri i tyre ishte dhjetë mijëra dhjetë mijërash dhe mijëra mijërash,

Kisha nalolili na napeliki sauti jha malaika bhamehele kusyonghoka kiti kya enzi - idadi jhiake jhajhele 200, 000, 000 na bhenye uhai ni bhaseya.

12 që thoshnin me zë të madh: “I denjë është Qengji që u ther, të marrë fuqinë, dhe pasurinë, dhe diturinë, dhe forcën, dhe nderin, dhe lavdinë, dhe bekimin”.

Bhakajobha kwa sauti mbaha, “Ilondeka mwanakondoo ambajhe achinjibhu kupokela uwezo, bhutajiri, hekima, nghofu, heshima, bhutukufu, ni sifa.”

13 Edhe dëgjova çdo krijesë që është në qiell, mbi dhe, nën dhe dhe ato që janë në det dhe gjitha gjërat sa janë në to, që thoshnin: “Atij që rri ulur mbi fron dhe Qengjit i qofshin bekimi, nderi, lavdia dhe forca në shekuj të shekujve”. (aiōn g165)

Napeliki khila kyakyabhombiki kyakyajhele kumbinguni ni paduniani ni pasi pa nchi panani pa bahari, khila khenu mugati mwake kikajobha, “Kwa muene jhaitama pa kiti kya enzi ni kwa mwanakondoo, kujhelayi sifa, heshima, bhutukufu ni nghofu jha kutawala milele ni milele.” (aiōn g165)

14 Dhe të katër qeniet e gjalla thoshnin: “Amen!”. Dhe të njëzet e katër pleq ranë përmbys dhe adhuruan atë që rron në shekuj të shekujve.

Bhenye uhai bhancheche bhakajobha, “Amina!” ni bhaseya bhakajhinama pasi ni kuabudu.