Zbulesa 5

1 Pastaj pashë në dorën e djathtë të atij që rrinte ulur mbi fron, një libër të shkruar përbrenda dhe përjashta, të vulosur me shtatë vula.

Kumpi tokhum tung ah a to pa i a ziatsang khut sung ah, a sung le a nungsang ah lai ki at a, ceptena sali a ki khen laibu ka mu hi.

2 Dhe pashë një engjëll të fuqishëm, që proklamoi me zë të madh: “Kush është i denjë të hapë librin dhe të zgjidhë vulat e tij?”.

Hi laibu le ceptena te hong tu in kua kilawm ziam? ci in a thahat vantungmi khat a tai kawm in aw ngingtak taw a au ka mu hi.

3 Po kurrkush, as në qiell, as mbi dhe, as nën dhe, nuk mund të hapte librin e ta shihte atë.

Vantung ah ahizong, leitung ah ahizong, leinuai ah ahizong, laibu a hong thei tu mihing om ngawl a, a en thei tu peu zong om ngawl hi.

4 Edhe unë qaja shumë, sepse s’qe gjetur asnjë i denjë të hapë dhe të lexojë librin, dhe as ta shohë.

Tabang in laibu hong tu, a sim tu le a en tu a kilawm mihing mu ngawl ahikom, nasiatak in ka kap hi.

5 Atëherë një nga pleqtë më tha: “Mos qaj; ja, Luani i fisit të Judës, Rrënja e Davidit, fitoi të hapë librin dhe të zgjidhë të shtatë vulat e tij”.

Upa te sung pan khat in, kap heak in: en in, Judah minam te i Tawpi le David i zungpi in laibu le ceptena sali te hong tu in zawna nga zo hi, hong ci hi.

6 Dhe pashë, në mes të fronit dhe të katër gjenieve të gjalla dhe në mes të pleqve, një Qengj si i therur, i cili kishte shtatë brirë dhe shtatë sy, që janë të shtatë Frymërat e Perëndisë, të dërguar në gjithë dheun.

Ka en a, kumpi tokhum, nganhing li le upa te i laizang ah a ki that Tuuno bang khat a ding ka mu hi, tua Tuuno in kii sali le mit sali nei a, tuate sia leitung theampo ah Pathian i sawl Thaa sali te a hi uh hi.

7 Ai erdhi dhe mori librin nga dora e djathtë e atij që rrinte mbi fron.

Ama hongpai a kumpi tokhum tung ah a to pa i ziatsang khutsung pan in laibu sia la hi.

8 Dhe, mbasi e mori librin, të katër qeniet e gjalla dhe të njëzet e katër pleqtë ranë përmbys përpara Qengjit, duke pasur secili një qeste dhe disa kupa ari plot me erë të këndshme, të cilat janë lutjet e shenjtorëve.

Laibu a lak zawkciang in, nganhing li le upa kul le li te sia Tuuno mai ah bok uh hi, khatsim in tengtong te le mithiangtho te thungetna ngimnamtui taw a kidim kham kuang te nei tek uh hi.

9 Dhe këndonin një këngë të re duke thënë: “Ti je i denjë ta marrësh librin dhe të hapësh vulat e tij, sepse ti u there, dhe me gjakun tënd na bleve te Perëndia nga çdo fis, gjuhë, popull dhe komb,

Amate in la thak dawngkhat sia hibang in sa khawm uh hi, laibu a la tu le ceptena te a hong tu in na kilawm hi: banghangziam cile nangma sia thalupna thuak in na thisan taw nam sim, minam tatuam le ngam tatuam sung pan in Pathian atu in nong tan zo hi;

10 dhe na bëre mbretër dhe priftër për Perëndinë tonë, dhe do të mbretërojmë mbi dhe”.

Taciang Pathian tung ah kumpi le thiampi te in nong vawt zo hi: taciang leitung ah i uk tu hi, ci hi.

11 Pastaj pashë, dhe dëgjova zërin e shumë engjëjve përqark fronit, qenieve të gjalla dhe pleqve; dhe numri i tyre ishte dhjetë mijëra dhjetë mijërash dhe mijëra mijërash,

Ka en a, kumpi tokhum, nganhing te le upa te kimkot ah vantungmi tampi te aw ka za hi; tua vantungmi te sia tulsawm a se tul sawm le tul tampi a se tul tampi a hihi;

12 që thoshnin me zë të madh: “I denjë është Qengji që u ther, të marrë fuqinë, dhe pasurinë, dhe diturinë, dhe forcën, dhe nderin, dhe lavdinë, dhe bekimin”.

Thalup na a thuak Tuuno sia vangletna, hauna, ciimna, thahatna, upatna, minthanna le thupha sang tu kilawm hi, ci in aw ngingtak in ci uh hi.

13 Edhe dëgjova çdo krijesë që është në qiell, mbi dhe, nën dhe dhe ato që janë në det dhe gjitha gjërat sa janë në to, që thoshnin: “Atij që rri ulur mbi fron dhe Qengjit i qofshin bekimi, nderi, lavdia dhe forca në shekuj të shekujve”. (aiōn g165)

Vantung le leitung a om te ahizong, lei nuai le tuipi sung a om, a bitphuana te theampo in, thupha, upatna, minthanna le vangletna te sia kumpi tokhum tung ah a to pa le Tuuno tung ah, om tawntung tahen, a ci na ka za hi. (aiōn g165)

14 Dhe të katër qeniet e gjalla thoshnin: “Amen!”. Dhe të njëzet e katër pleq ranë përmbys dhe adhuruan atë që rron në shekuj të shekujve.

Nganhing li te in, Amen, ci hi. Taciang upa kul le li te in zong a nungta tawntung pa sia kun in bia uh hi.