Zbulesa 4
1 Pas këtyre gjërave, pashë dhe ja, një derë u hap në qiell dhe zëri i parë që kisha dëgjuar të fliste me mua si bori, tha: “Ngjitu këtu dhe do të të tregoj gjërat që duhet të ndodhin pas këtyre gjërave”.
2 Dhe menjëherë erdha në frymë; dhe ja, një fron ishte në qiell dhe mbi fron rrinte një i ulur.
Nitojo amako t’ie añ’arofo, naho inge te nijadoñe an-dikerañe ey ty fiambesatse, vaho eo t’i niambesatse amy fiambesatsey.
3 Dhe ai që ishte ulur nga pamja i ngjante një guri diaspri dhe sardi; dhe rreth fronit ishte një ylber që i ngjante smeraldit.
Hoe vato jaspy naho karneola5 i niambesatsey naho niarikatoke i fiambesatsey ty àvañe hoe emarode6 te isaheñe.
4 Dhe rreth e qark fronit ishin njëzet e katër frone, dhe mbi frone pashë ndenjur njëzet e katër pleq të veshur me petka të bardha; dhe mbi kryet e tyre kishin kurora:
Niariseho i fiambesatsey ty fiambesam-pifeheañe roapolo efats’amby naho amy fiambesatse rey ty androanavy roapolo efats’ amby misaroñe lamba foty, le añambone’ iareo eo songa an-tsabaka volamena.
5 dhe nga froni shpërthenin vetëtima, bubullima dhe zëra; dhe përpara fronit ishin shtatë llamba të ndezura, që janë të shtatë Frymërat e Perëndisë.
Niboak’ amy fiambesatsey ty helatse nitsipelatse naho fikorokodoiñañe naho fiparapapiahan-kotroke; vaho nirebareba añatrefa’ i fiambesatsey eo ty jiro fito, i tio-fiton’Añaharey.
6 Dhe përpara fronit ishte si një det i qelqtë që i ngjante kristalit, dhe në mes të fronit dhe përreth fronit katër kafshë, që ishin plot me sy përpara dhe prapa.
Añatrefa’ i fiambesatsey eo ty riake fitaratse, hoe kristaly, naho añivo eo vaho mañohoke i fiambesatsey ty raha veloñe efatse atse-pihaino aolo’e naho amboho’e.
7 Qenia e parë e gjallë ishte e ngjashme me një luan, edhe qenia e dytë e gjallë e ngjashme me një viç, edhe qenia e tretë e gjallë kishte fytyrë si të njeriut, edhe e katërta ishte e ngjashme me një shqiponjë në fluturim.
Manahake ty liona i raha veloñe valoha’ey, le manahake ty bania ty raha veloñe faha-roe le hoe amam-binta’ ondaty i raha veloñe faha-teloy vaho hoe vantio mitiliñe i raha veloñe fah’efatsey.
8 Edhe të katër qeniet e gjalla kishin secila nga gjashtë krahë përqark, edhe përbrenda ishin plot me sy; dhe nuk pushojnë kurrë, as ditë as natë, duke thënë: “I shenjtë, i shenjtë, i shenjtë është Zoti Perëndi, i Plotfuqishmi, që ishte, që është dhe që do të vijë!”.
Songa aman’ elatse eneñe i raha veloñe efatse rey, atse-pihaino añ’ariseho aze naho añate’e ao, ie tsy mitroatse handro an-kaleñe manao ty hoe: Masiñe, masiñe, masiñe t’i Talè Andrianañahare Tsitongerèñey, i teo, naho eo, vaho ho aviy.
9 Sa herë që qeniet e gjalla i japin lavdi, nder e të falenderim atij që rri ulur mbi fron, atij që rron në shekuj të shekujve, (aiōn g165)
Ndra mbia’ mbia te mandrenge naho miasy vaho mañandriañe i miambesatse amy fiambesatseiy—i veloñe nainai’e doniay—i raha veloñe rey, (aiōn g165)
10 të njëzet e katër pleq bien përmbys përpara atij që rri mbi fron dhe adhurojnë atë që jeton në shekuj të shekujve dhe i hedhin kurorat e tyre përpara fronit, duke thënë: (aiōn g165)
le mibabok’ añatrefa’ i miambesatse amy fiambesatseiy i androanavy roapolo efats’ amby rey mitalaho amy veloñe nainai’e doniay, vaho mañifike o sabakam-bolonahe’ iareoo añatrefa’ i fiambesam-bolonahetsey, manao ty hoe: (aiōn g165)
11 “Ti je i denjë, o Zot, të marrësh lavdinë, nderimin dhe fuqinë, sepse ti i krijove të gjitha gjëra, dhe nëpërmjet vullnetit tënd ekzistojnë dhe u krijuan”.
Mañeva rehe, ry Talè, ty handrambe engeñe, naho hasiñe, naho haozarañe, amy te Ihe ro namboatse ze halifora’e, naho an-tsatri’o ty maha-eo iareo vaho t’ie namboareñe.
