Psalmet 95

1 Ejani, t’i këndojmë me gëzim Zotit; t’i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.

Ven, hagamos canciones al Señor; enviando voces alegres a la Roca de nuestra salvación.

2 Le të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.

Vamos delante de su rostro con alabanzas; y hacer melodía con canciones sagradas.

3 Sepse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.

Porque el Señor es un gran Dios y un gran Rey sobre todos los dioses.

4 Në duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.

Los lugares profundos de la tierra están en su mano; y las cimas de las montañas son suyas.

5 I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.

El mar es suyo, y él lo hizo; y la tierra seca fue formada por sus manos.

6 Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.

Oh, ven, adoraremos, cayendo de rodillas ante el Señor nuestro Hacedor.

7 Sepse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,

Porque él es nuestro Dios; y nosotros somos las personas a quienes da de comer, y las ovejas de su rebaño. ¡Hoy, si solo escuchas su voz!

8 “mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,

No sean duros sus corazones, como en Meriba, como en el día de Masah en el desierto;

9 ku etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.

Cuando tus padres me pusieron a prueba y vieron mi poder y mis obras.

10 Për dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: “Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.

Por cuarenta años me enojé con esta generación, y dije: Son un pueblo cuyos corazones se apartaron de mí, porque no conocen mis caminos;

11 Prandaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

Y juré en mi ira que no entraran en mi lugar de reposo.