Psalmet 95

1 Ejani, t’i këndojmë me gëzim Zotit; t’i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.

KOMAIL kodo, pwe kitail pan kapina Ieowa o nijinij on paip en maur atail.

2 Le të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.

Kitail pan kola tuki on i kapin. Kitail en nijinijki on I pjalm!

3 Sepse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.

Pwe Ieowa Kot lapalap amen, o Nanmarki lapalap amen pon anin kot akan karoj.

4 Në duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.

Pan jappa mi ni lim a, o pon komon nana me japwilim a.

5 I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.

Madau me japwilim a, pwe i me kotin wiadar, o lim a kan wiadar waja madekon.

6 Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.

Komail kodo, kitail pan kaudok, o dairukedi, o kelepuki mon Ieowa, me kotin wia kitail dar.

7 Sepse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,

Pwe i atail Kot, a kitail aramaj en japwilim a wajan kamana o pwin en lim a. Ran wet, ma komail pan ron kapitie,

8 “mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,

Komail der kapitakaila monion omail, duen a wiauier Meripa o ni ran en Maja nan jap tan.

9 ku etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.

Ni jam omail akan jonejon ia o kajau ia da, pwe re kilaner ai dodok kan.

10 Për dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: “Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.

Par paeijok I juede kilar di wet, o I indada: Monion en jon en aramaj duen met kin wukiwuk jili, o re jota men aja duen al ai kan.

11 Prandaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

I ap kaula ni ai makar: Irail jota pan konodi ai kamol.