Psalmet 95

1 Ejani, t’i këndojmë me gëzim Zotit; t’i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.

Kom, lat oss fegnast for Herren, lat oss ropa av frygd for vårt frelse-berg!

2 Le të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.

Lat oss stiga fram for hans åsyn med lovsong, lat oss syngja vår fagnad for honom i salmar!

3 Sepse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.

For ein stor Gud er Herren og ein stor konge yver alle gudar,

4 Në duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.

han som i si hand hev det djupaste av jordi, og som eig topparne av fjelli.

5 I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.

Han eig havet, for han hev skapt det, og turrlendet hev hans hender laga.

6 Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.

Kom, lat oss falla ned og bøygja oss, lat oss bøygja kne for Herren, vår skapar!

7 Sepse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,

For han er vår Gud, og me er det folk han føder, og den hjord som handi hans leider. Å, vilde de høyra på hans røyst i dag!

8 “mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,

Forherd ikkje dykkar hjarta som ved Meriba, som på Massa-dagen i øydemarki,

9 ku etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.

der federne dykkar freista meg! Dei prøvde meg, endå dei hadde set mi gjerning.

10 Për dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: “Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.

I fyrti år var eg leid av den ætti, og eg sagde: «Dei er eit folk med villfarande hjarta, og dei kjenner ikkje vegarne mine.»

11 Prandaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

So svor eg i min vreide: «Sanneleg, dei skal ikkje koma inn til mi kvila.»