Psalmet 95

1 Ejani, t’i këndojmë me gëzim Zotit; t’i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.

VENITE, cantiamo lietamente al Signore; Giubiliamo alla Rocca della nostra salute.

2 Le të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.

Andiamogli incontro con lodi, Giubiliamogli con salmi.

3 Sepse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.

Perciocchè il Signore [è] Dio grande, E Re grande sopra tutti gl'iddii.

4 Në duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.

Perciocchè egli tiene in mano le profondità della terra; E le altezze de' monti [sono] sue.

5 I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.

Ed a lui [appartiene] il mare, perchè egli l'ha fatto; E l'asciutto, [perchè] le sue mani [l]'hanno formato.

6 Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.

Venite, adoriamo, ed inchiniamoci; Inginocchiamoci davanti al Signore che ci ha fatti.

7 Sepse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,

Perciocchè egli [è] il nostro Dio; E noi [siamo] il popolo del suo pasco, E la greggia della sua condotta.

8 “mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,

Oggi, se udite la sua voce, Non indurate il vostro cuore, come [in] Meriba; Come [al] giorno di Massa, nel deserto;

9 ku etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.

Ove i padri vostri mi tentarono, Mi provarono, ed anche videro le mie opere.

10 Për dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: “Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.

Lo spazio di quarant'anni [quella] generazione mi fu di noia; Onde io dissi: Costoro [sono] un popolo sviato di cuore, E non conoscono le mie vie.

11 Prandaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

Perciò giurai nell'ira mia: Se entrano [giammai] nel mio riposo.