Psalmet 95

1 Ejani, t’i këndojmë me gëzim Zotit; t’i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.

Allons, glorifions le Seigneur par nos chants, acclamons le Rocher de notre salut!

2 Le të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.

Présentons-nous devant lui avec des actions de grâce, entonnons des hymnes en son honneur!

3 Sepse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.

Car l’Eternel est un grand Dieu, un grand Roi, au-dessus de toutes les divinités.

4 Në duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.

Il tient en ses mains les profonds abîmes de la terre! Les cimes altières des montagnes sont à lui.

5 I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.

A lui la mer: c’est lui qui l’a créée; et la terre ferme est l’œuvre de ses mains.

6 Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.

Venez! nous voulons nous prosterner, nous incliner, ployer les genoux devant l’Eternel, notre créateur.

7 Sepse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,

Oui, il est notre Dieu, et nous sommes le peuple dont il est le pasteur, le troupeau que dirige sa main. Si seulement aujourd’hui encore vous écoutiez sa voix!

8 “mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,

"N’Endurcissez pas votre cœur comme à Meriba, comme au jour de Massa dans le désert,

9 ku etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.

où vos ancêtres m’ont tenté, mis à l’épreuve, quoiqu’ils eussent vu mes œuvres.

10 Për dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: “Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.

Pendant quarante ans j’étais écœuré de cette génération, et je disais: "C’Est un peuple au cœur égaré, qui ne veut pas connaître mes voies."

11 Prandaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

Aussi jurai-je, dans ma colère, qu’ils n’entreraient pas dans ma paisible résidence."