Psalmet 95
1 Ejani, t’i këndojmë me gëzim Zotit; t’i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.
Venez, chantons à haute voix à l’Éternel; poussons des cris de joie vers le rocher de notre salut!
2 Le të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.
Allons au-devant de lui avec la louange, poussons vers lui des cris de joie en [chantant] des psaumes.
3 Sepse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.
Car l’Éternel est un grand Dieu, et un grand roi par-dessus tous les dieux.
4 Në duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.
Les lieux profonds de la terre sont en sa main, et les sommets des montagnes sont à lui.
5 I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.
À lui est la mer, et lui-même l’a faite; et le sec, ses mains l’ont formé.
6 Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.
Venez, adorons et inclinons-nous, agenouillons-nous devant l’Éternel qui nous a faits!
7 Sepse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,
Car c’est lui qui est notre Dieu; et nous, nous sommes le peuple de sa pâture et les brebis de sa main. Aujourd’hui, si vous entendez sa voix,
8 “mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,
N’endurcissez pas votre cœur comme à Meriba, comme au jour de Massa, dans le désert,
9 ku etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.
Où vos pères m’ont tenté, éprouvé, et ont vu mes œuvres.
10 Për dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: “Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.
Quarante ans j’ai eu cette génération en dégoût, et j’ai dit: C’est un peuple dont le cœur s’égare, et ils n’ont point connu mes voies,
11 Prandaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.
De sorte que j’ai juré dans ma colère: S’ils entrent dans mon repos!
