Psalmet 95

1 Ejani, t’i këndojmë me gëzim Zotit; t’i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.

Poďte, zpívejme Hospodinu, prokřikujme skále spasení našeho.

2 Le të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.

Předejděme oblíčej jeho s díkčiněním, žalmy prozpěvujme jemu.

3 Sepse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.

Nebo Hospodin jest Bůh veliký, a král veliký nade všecky bohy,

4 Në duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.

V jehož rukou základové země, a vrchové hor jeho jsou.

5 I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.

Jehož jest i moře, nebo on je učinil, i země, kterouž ruce jeho sformovaly.

6 Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.

Poďte, sklánějme se, a padněme před ním, klekejme před Hospodinem stvořitelem naším.

7 Sepse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,

Onť jest zajisté Bůh náš, a my jsme lid pastvy jeho, a stádo rukou jeho. Dnes uslyšíte-li hlas jeho,

8 “mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,

Nezatvrzujte srdce svého, jako při popuzení, a v den pokušení na poušti,

9 ku etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.

Kdežto pokoušeli mne otcové vaši, zkusiliť jsou mne, a viděli skutky mé.

10 Për dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: “Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.

Za čtyřidceti let měl jsem nesnáz s národem tím, a řekl jsem: Lid tento bloudí srdcem, a nepoznali cest mých.

11 Prandaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

Jimž jsem přisáhl v hněvě svém, že nevejdou v odpočinutí mé.