Psalmet 94

1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.

Бог помсти — Господь, Бог помсти з'явився, —

2 Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.

піднеси́ся, о Су́дде землі, бундю́чним запла́ту віддай!

3 Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?

Аж доки безбожні, о Господи, аж доки безбожні втіша́тися будуть?

4 Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.

Доки бу́дуть верзти́, говорити бундю́чно, доки будуть пиша́тись злочинці?

5 Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.

Вони тиснуть наро́д Твій, о Господи, а спадок Твій вони му́чать.

6 Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,

Вдову́ та чужи́нця вбивають вони, і мордують сирі́т

7 dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.

та й говорять: „Не бачить Господь, і не завва́жить Бог Яковів“.

8 Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?

Зрозумійте це ви, нерозумні в наро́ді, а ви, убогі на розум, коли набере́теся глу́зду?

9 Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?

Хіба Той, що ухо щепи́в, — чи Він не почує? Хіба Той, що око створи́в, — чи Він не побачить?

10 Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?

Хіба Той, що карає наро́ди, — чи Він не скарта́є, Він, що навчає люди́ну знання́?

11 Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.

Господь знає всі лю́дські думки́, що марно́та вони!

12 Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,

Блаженний той муж, що його Ти караєш, о Господи, і з Зако́ну Свого навчаєш його́,

13 për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.

щоб його заспоко́їти від лиходе́ння, аж поки не ви́копана буде яма безбожному,

14 Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.

бо Господь не опустить наро́ду Свого, а спа́дку Свого не поли́шить,

15 Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.

бо до праведности суд пове́рнеться, а за ним — всі невинного серця!

16 Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?

Хто встане зо мною навпроти злости́вих, хто встане зо мною навпроти злочинців?

17 Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.

Коли б не Господь мені в поміч, то душа моя тро́хи була́ б не лягла́ в царство смерти!

18 Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.

Коли я кажу: „Похитнулась нога моя“, то, Господи, милість Твоя підпира́є мене!

19 Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.

Коли мої думки́ болючі в нутрі́ моїм мно́жаться, то розради Твої веселять мою душу!

20 Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?

Чи престол беззако́ния з Тобою з'єдна́ється, той, що гріх учиняє над право?

21 Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.

Збираються проти душі справедли́вого, і чисту кров винува́тять.

22 Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.

І Господь став для мене тверди́нею, і мій Бог став за скелю приту́лку мого,

23 Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.

і Він їхню силу на них повернув, і злом їхнім їх нищить, їх нищить Господь, Бог наш!