Psalmet 94

1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.

Herre Gud, hvilkom hämnden tillhörer; Gud, hvilkom hämnden tillhörer, bete dig.

2 Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.

Upphöj dig, du verldenes domare; vedergäll dem högfärdigom det de förtjena.

3 Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?

Herre, huru länge skola de ogudaktige, huru länge skola de ogudaktige pråla;

4 Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.

Och så högmodeliga tala; och alle ogerningsmän så berömma sig?

5 Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.

Herre, de förtrycka ditt folk, och plåga ditt arf.

6 Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,

Enkor och främlingar dräpa de, och faderlösa döda de;

7 dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.

Och säga: Herren ser det intet; och Jacobs Gud aktar det intet.

8 Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?

Märker dock, I galne ibland folket; och I dårar, när viljen I vise varda?

9 Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?

Den der örat planterat hafver, skulle han icke höra? Den der ögat gjort hafver, skulle han icke se?

10 Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?

Den der Hedningarna näpser, skulle han icke straffa? den der menniskorna lärer hvad de veta.

11 Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.

Men Herren vet menniskornas tankar, att de fåfängelige äro.

12 Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,

Säll är den som du, Herre, tuktar, och lärer honom genom din lag;

13 për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.

Att han tålamod hafva må, då illa går; tilldess dem ogudaktiga grafven beredd varder.

14 Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.

Ty Herren skall icke förkasta sitt folk, eller öfvergifva sitt arf.

15 Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.

Ty rätt måste dock blifva rätt; och thy måste all from hjerta tillfalla.

16 Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?

Ho står med mig emot de onda? Ho träder till mig emot de ogerningsmän?

17 Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.

Om Herren icke hulpe mig, så låge min själ fulltnär uti det stilla.

18 Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.

Jag sade: Min fot hafver stapplat; men din nåd, Herre, uppehöll mig.

19 Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.

Jag hade mycket bekymmer i mitt hjerta; men din tröst gladde mina själ.

20 Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?

Du kommer ju aldrig öfverens med dem skadeliga stolenom, som lagen illa uttyder.

21 Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.

De rusta sig emot dens rättfärdigas själ, och fördöma oskyldigt blod.

22 Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.

Men Herren är mitt beskärm, min Gud är mitt hopps tröst.

23 Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.

Och han skall vedergälla dem deras orätt, och skall förgöra dem för deras ondskos skull; Herren, vår Gud, skall förgöra dem.