Psalmet 94

1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.

O SIGNORE Iddio delle vendette; O Dio delle vendette, apparisci in gloria.

2 Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.

Innalzati, o Giudice della terra; Rendi la retribuzione ai superbi.

3 Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?

Infino a quando, o Signore, Infino a quando trionferanno gli empi?

4 Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.

[Infino a quando] sgorgheranno parole dure? [Infino a quando] si vanteranno tutti gli operatori d'iniquità?

5 Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.

Signore, essi tritano il tuo popolo, Ed affliggono la tua eredità;

6 Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,

Uccidono la vedova e il forestiere, Ed ammazzano gli orfani;

7 dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.

E dicono: Il Signore non [ne] vede, E l'Iddio di Giacobbe non [ne] intende [nulla].

8 Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?

O [voi] i più stolti del popolo, intendete; E [voi] pazzi, quando sarete savi?

9 Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?

Colui che ha piantata l'orecchia non udirebbe egli? Colui che ha formato l'occhio non riguarderebbe egli?

10 Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?

Colui che gastiga le genti, Che insegna il conoscimento agli uomini, non correggerebbe egli?

11 Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.

Il Signore conosce i pensieri degli uomini, [E sa] che son vanità.

12 Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,

Beato l'uomo il qual tu correggi, Signore, Ed ammaestri per la tua Legge;

13 për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.

Per dargli riposo, [liberandolo] da' giorni dell'avversità, Mentre è cavata la fossa all'empio.

14 Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.

Perciocchè il Signore non lascerà il suo popolo, E non abbandonerà la sua eredità.

15 Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.

Perciocchè il giudicio ritornerà a giustizia, E dietro a lui [saranno] tutti [quelli che son] diritti di cuore.

16 Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?

Chi si leverà per me contro a' maligni? Chi si presenterà per me contro agli operatori d'iniquità?

17 Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.

Se il Signore non [fosse stato] mio aiuto, Per poco l'anima mia sarebbe stata stanziata nel silenzio.

18 Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.

Quando io ho detto: Il mio piè vacilla; La tua benignità, o Signore, mi ha sostenuto.

19 Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.

Quando [io sono stato] in gran pensieri dentro di me, Le tue consolazioni han rallegrata l'anima mia.

20 Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?

Il seggio delle malizie che forma iniquità in luogo di statuti, Potrebbe egli esserti congiunto?

21 Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.

Essi corrono a schiere contro all'anima del giusto, E condannano il sangue innocente.

22 Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.

Ma il Signore mi è in vece d'alto ricetto; E l'Iddio mio in vece di rocca di confidanza.

23 Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.

Ed egli farà lor tornare addosso la loro iniquità, E li distruggerà per la lor [propria] malizia; Il Signore Iddio nostro li distruggerà.