Psalmet 94

1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.

Du Gott der Rache, o HERR, du Gott der Rache, erscheine!

2 Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.

Erhebe dich, Richter der Erde, vergilt den Stolzen nach ihrem Tun!

3 Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?

Wie lange noch sollen die Gottlosen, HERR, wie lange noch sollen die Gottlosen jubeln,

4 Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.

sollen sie geifern und trotzige Reden führen, alle Übeltäter stolz sich brüsten?

5 Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.

Dein Volk, o HERR, zertreten sie und bedrücken dein Erbe;

6 Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,

sie erwürgen Witwe und Fremdling und morden die Waisen

7 dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.

und sagen dabei: »Nicht sieht es der HERR« oder: »Nicht merkt es der Gott Jakobs.«

8 Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?

Nehmt Verstand an, ihr Unvernünftigen im Volk, und ihr Toren: wann wollt ihr Einsicht gewinnen?

9 Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?

Der das Ohr gepflanzt, der sollte nicht hören? Der das Auge gebildet, der sollte nicht sehn?

10 Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?

Der die Völker erzieht, der sollte nicht strafen, er, der die Menschen Erkenntnis lehrt?

11 Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.

Der HERR kennt wohl die Gedanken der Menschen, daß nur ein Hauch sie sind.

12 Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,

Wohl dem Manne, den du, HERR, in Zucht nimmst, und den du aus deinem Gesetz belehrst,

13 për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.

damit er sich Ruhe verschaffe vor Unglückstagen, bis dem Frevler die Grube man gräbt!

14 Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.

Denn der HERR wird sein Volk nicht verstoßen und sein Erbe nicht verlassen;

15 Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.

denn Recht muß doch Recht bleiben, und ihm werden alle redlich Gesinnten sich anschließen.

16 Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?

Wer leistet mir Beistand gegen die Bösen? Wer tritt für mich ein gegen die Übeltäter?

17 Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.

Wäre der HERR nicht mein Helfer gewesen, so wohnte meine Seele wohl schon im stillen Land.

18 Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.

Sooft ich dachte: »Mein Fuß will wanken«, hat deine Gnade, HERR, mich immer gestützt;

19 Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.

bei der Menge meiner Sorgen in meiner Brust haben deine Tröstungen mir das Herz erquickt.

20 Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?

Sollte verbündet dir sein der Richterstuhl des Unheils, der Verderben schafft durch Gesetzesverdrehung?

21 Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.

Sie tun sich ja zusammen gegen das Leben des Gerechten und verurteilen unschuldig Blut.

22 Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.

Doch der HERR ist mir zur festen Burg geworden, mein Gott zu meinem Zufluchtsfelsen;

23 Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.

er läßt ihren Frevel auf sie selber fallen und wird sie ob ihrer Bosheit vertilgen: ja vertilgen wird sie der HERR, unser Gott.