Psalmet 94

1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.

Herr! Als der Rache Gott, als Gott der Rache zeige Dich!

2 Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.

Erhebe Dich als Erdenrichter! Vergilt den Stolzen nach Verdienst!

3 Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?

Wie lange sollen Frevler, Herr, wie lange sollen Frevler noch frohlocken

4 Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.

und geifernd so Vermessenes reden und alle Übeltäter so sich brüsten

5 Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.

Sie treten, Herr, Dein Volk. Die ewig Deinen quälen sie,

6 Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,

erwürgen Fremdlinge und Witwen und morden Waisen, sprechend:

7 dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.

"Der Herr sieht's nicht; nicht merkt es Jakobs Gott."

8 Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?

Ihr Albernen im Volke werdet klug! Ihr Törichten! Wann wollt ihr das begreifen?

9 Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?

Nicht hören sollte, der das Ohr erschafft? Nicht sehen, der das Auge hat gebildet?

10 Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?

Nicht strafen sollte, der die Heidenvölker züchtigt? Er, der den Menschen Einsicht schenkt?

11 Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.

Die menschlichen Gedanken kennt der Herr, wie sie so eitel sind. -

12 Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,

Dem Manne Heil, den Du erziehst, o Herr, aus Deiner Lehre ihn belehrst,

13 për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.

ihn ob des Bösen Glück beruhigend, bis daß gegraben ist die Grube für den Frevler:

14 Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.

"Der Herr verstößt sein Volk nicht ganz, verläßt die ewig Seinen nicht.

15 Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.

Noch immer sitzt er zu Gericht; ihm fallen alle frommen Herzen zu."

16 Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?

Wer steht mir gegen Bösewichter bei? Wer tritt für mich den Übles Tuenden entgegen?

17 Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.

Wenn nicht der Herr mein Beistand wäre, dann läge meine Seele bald im Reich der Stille.

18 Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.

Obschon ich wähnte, daß mein Fuß gewankt, so hält mich dennoch Deine Gnade aufrecht, Herr.

19 Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.

Und streiten sich in meinem Innern die Gedanken, so labt an Deinen Tröstungen sich meine Seele.

20 Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?

Hat schon des Unrechts Stuhl der aufgestellt, der Unheil dem Gesetz bereitet?

21 Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.

Sie klagen fromme Seelen an; unschuldig Blut verdammen sie. -

22 Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.

Doch eine Burg sei mir der Herr, mein Gott, mein Zufluchtsfels!

23 Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.

Er lohne ihnen auch ihr Unrecht; er tilge sie in ihrer Bosheit! Der Herr vertilge sie, er, unser Gott.