Psalmet 94

1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.

Sinä koston Jumala, Herra, sinä koston Jumala, ilmesty kirkkaudessa.

2 Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.

Nouse, maan tuomari, kosta ylpeille heidän tekonsa.

3 Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?

Kuinka kauan jumalattomat, Herra, kuinka kauan jumalattomat saavat riemuita?

4 Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.

Ne syytävät suustaan julkeita sanoja, ne röyhkeilevät, kaikki nuo väärintekijät.

5 Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.

Sinun kansaasi, Herra, he runtelevat, ja sinun perintöosaasi he rasittavat.

6 Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,

He tappavat leskiä ja muukalaisia ja murhaavat orpoja.

7 dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.

Ja he sanovat: "Ei Herra sitä näe, ei Jaakobin Jumala sitä huomaa".

8 Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?

Ymmärtäkää, te kansan järjettömät, ja te tomppelit-milloin te tulette järkiinne?

9 Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?

Joka on korvan istuttanut, hänkö ei kuulisi? Joka on silmän luonut, hänkö ei näkisi?

10 Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?

Joka kansat kasvattaa, hänkö ei rankaisisi, hän, joka ihmisille opettaa tiedon?

11 Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.

Herra tuntee ihmisten ajatukset; sillä he ovat kuin tuulen henkäys.

12 Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,

Autuas se mies, jota sinä, Herra, kuritat ja jolle sinä opetat lakisi,

13 për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.

antaaksesi hänelle rauhan pahoilta päiviltä, kunnes jumalattomalle on kaivettu hauta!

14 Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.

Sillä Herra ei hylkää kansaansa eikä perintöosaansa heitä,

15 Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.

vaan oikeus on vielä noudattava vanhurskautta, ja kaikki oikeamieliset seuraavat sitä.

16 Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?

Kuka nousee minun puolelleni pahoja vastaan, kuka asettuu minun rinnalleni väärintekijöitä vastaan?

17 Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.

Ellei Herra olisi minun apuni, pian minun sieluni asuisi hiljaisuuden maassa.

18 Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.

Kun minä ajattelen: "Minun jalkani horjuu", niin sinun armosi, Herra, minua tukee.

19 Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.

Kun minulla on sydämessäni paljon murheita, niin sinun lohdutuksesi ilahuttaa minun sieluni.

20 Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?

Onko yhteyttä sinun kanssasi turmion tuomioistuimella, jossa väkivaltaa tehdään lain varjolla,

21 Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.

ahdistetaan vanhurskaan sielua ja tuomitaan syylliseksi viaton veri?

22 Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.

Mutta Herra on minun linnani, Jumalani on minun suojakallioni.

23 Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.

Hän kostaa heille heidän ilkityönsä ja hukuttaa heidät heidän pahuutensa tähden. Herra, meidän Jumalamme, hukuttaa heidät.