Psalmet 94
1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.
O LORD God, to whom vengeance belongeth; O God, to whom vengeance belongeth, show thyself.
2 Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.
Lift up thyself, thou judge of the earth: render a reward to the proud.
3 Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?
LORD, how long shall the wicked, how long shall the wicked triumph?
4 Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.
[How long] shall they utter [and] speak hard things? [and] all the workers of iniquity boast themselves?
5 Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.
They break in pieces thy people, O LORD, and afflict thy heritage.
6 Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,
They slay the widow and the stranger, and murder the fatherless.
7 dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.
Yet they say, The LORD will not see, neither will the God of Jacob regard [it].
8 Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?
Understand, ye brutish among the people: and [ye] fools, when will ye be wise?
9 Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?
He that planted the ear, shall he not hear? he that formed the eye, shall he not see?
10 Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?
He that chastiseth the heathen, shall he not correct? he that teacheth man knowledge, [shall he not know]?
11 Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.
The LORD knoweth the thoughts of man, that they [are] vanity.
12 Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,
Blessed [is] the man whom thou chastenest, O LORD, and teachest him out of thy law;
13 për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.
That thou mayest give him rest from the days of adversity, until the pit be digged for the wicked.
14 Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.
For the LORD will not cast off his people, neither will he forsake his inheritance.
15 Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.
But judgment shall return to righteousness: and all the upright in heart shall follow it.
16 Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?
Who will rise up for me against the evil-doers? [or] who will stand up for me against the workers of iniquity?
17 Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.
Unless the LORD [had been] my help, my soul had almost dwelt in silence.
18 Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.
When I said, My foot slippeth; thy mercy, O LORD, held me up.
19 Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.
In the multitude of my thoughts within me, thy comforts delight my soul.
20 Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?
Shall the throne of iniquity have fellowship with thee, which frameth mischief by a law?
21 Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.
They assemble themselves against the soul of the righteous, and condemn the innocent blood.
22 Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.
But the LORD is my defense; and my God [is] the rock of my refuge.
23 Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.
And he will bring upon them their own iniquity, and will cut them off in their own wickedness; [yes], the LORD our God will cut them off.
