Psalmet 94

1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.

O Lord God the auenger, O God the auenger, shewe thy selfe clearely.

2 Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.

Exalt thy selfe, O Iudge of the worlde, and render a reward to the proude.

3 Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?

Lord how long shall the wicked, how long shall the wicked triumph?

4 Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.

They prate and speake fiercely: all the workers of iniquitie vaunt themselues.

5 Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.

They smite downe thy people, O Lord, and trouble thine heritage.

6 Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,

They slay the widowe and the stranger, and murder the fatherlesse.

7 dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.

Yet they say, The Lord shall not see: neither will the God of Iaakob regard it.

8 Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?

Vnderstande ye vnwise among the people: and ye fooles, when will ye be wise?

9 Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?

Hee that planted the eare, shall hee not heare? or he that formed the eye, shall he not see?

10 Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?

Or he that chastiseth the nations, shall he not correct? hee that teacheth man knowledge, shall he not knowe?

11 Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.

The Lord knoweth the thoughtes of man, that they are vanitie.

12 Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,

Blessed is the man, whom thou chastisest, O Lord, and teachest him in thy Lawe,

13 për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.

That thou mayest giue him rest from the dayes of euill, whiles the pitte is digged for the wicked.

14 Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.

Surely the Lord will not faile his people, neither will he forsake his inheritance.

15 Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.

For iudgement shall returne to iustice, and all the vpright in heart shall follow after it.

16 Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?

Who will rise vp with me against the wicked? or who will take my part against the workers of iniquitie?

17 Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.

If the Lord had not holpen me, my soule had almost dwelt in silence.

18 Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.

When I said, My foote slideth, thy mercy, O Lord, stayed me.

19 Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.

In the multitude of my thoughts in mine heart, thy comfortes haue reioyced my soule.

20 Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?

Hath the throne of iniquitie fellowship with thee, which forgeth wrong for a Lawe?

21 Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.

They gather them together against the soule of the righteous, and condemne the innocent blood.

22 Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.

But the Lord is my refuge, and my God is the rocke of mine hope.

23 Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.

And hee will recompence them their wickednes, and destroy them in their owne malice: yea, the Lord our God shall destroy them.