Psalmet 90

1 O Zot, ti ke qenë për ne një strehë brez pas brezi.

Molitev Mojzesova, moža Božjega: O Gospod, ti si nam bil prebivališče od roda do roda,

2 Para se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia.

Ko niso bile še rojene gore, in nisi bil naredil zemlje in vesoljnega sveta, dà od vekomaj do vekomaj Bog si tí mogočni.

3 Ti e kthen njeriun në pluhur dhe thua: “Kthehuni, o bij të njerëzve”.

Pripraviš človeka tako daleč, da je potrt, govoreč: "Povrnite se, sinovi človeški!"

4 Sepse një mijë vjet në sytë e tu janë si dita e djeshme që ka kaluar, ose sikur të gdhish një natë.

Ker če tisoč lét preide, v tvojih očéh so, kakor včerajšnji dan, in straža nočna.

5 Ti i përlan si një përmbytje. Ato janë si një ëndërr, janë si barr që gjelbëron në mëngjes.

S povodnjo jih pokončaš, spanje so, zjutraj so kakor seno, ki mine.

6 Në mëngjes ai lulëzon dhe gjelbëron, në mbrëmje kositet dhe thahet.

Zjutraj, ko se je razcvelo, mine; pokosi in posuši se zvečer.

7 Sepse jemi të konsumuar nga zemërimi yt dhe jemi të tmerruar nga tërbimi yt.

Ker ginemo od jeze tvoje, in srd tvoj nas plaši:

8 Ti i vë fajet tona para teje, mëkatet tona të fshehta në dritën e fytyrës sate.

Pred oči si staviš krivice naše, skrivnosti naše v luč svojega obličja.

9 Sepse tërë ditët tona zhduken në zemërimin tënd; ne po i mbarojmë vitet tona si një psherëtimë.

Ker vsi dnevi naši ginejo v srdu tvojem; leta naša nam tekó misli enaka.

10 Ditët e viteve tona shkojnë deri në shtatëdhjetë vjet dhe për më të fortët në tetëdhjetë, por ajo që përbën krenarinë e tyre nuk është veçse mundim dhe dëshirë për t’u dukur, sepse kalon me të shpejtë dhe ne fluturojmë tutje.

V samih dnevih lét naših je sedemdeset let; ali (ako smo prav krepki) osemdeset let; celo kar je v njih najboljše, polno je truda in težav; ko to hitro mine, odletimo.

11 Kush e njeh forcën e zemërimit tënd dhe mërinë tënde sipas frikës që duhet pasur prej teje?

Kdo spozna jeze tvoje moč, ali srdú tvojega po strahu tvojem?

12 Na mëso, pra, të numërojmë ditët tona për të pasur një zemër të urtë.

Šteti nas úči naše dni tako, da dobimo srce modro.

13 Kthehu, o Zot! Deri kur? Dhe ki mëshirë për shërbëtorët e tu.

Vrni se, Gospod! Doklej! in kesaj se zavoljo hlapcev svojih.

14 Na ngop në mëngjes me mirësinë tënde, dhe ne do të ngazëllojmë dhe do të kënaqemi në të gjitha ditët tona.

Nasiti nas vsako jutro z milostjo svojo, da pojemo in se radujemo vse svoje dni.

15 Na gëzo në përpjestim me ditët që na ke pikëlluar dhe në kompensim të viteve që kemi vuajtur nga fatkeqësitë.

Razveséli nas, kakor si nas ponižaval mnogo dnî; mnogo let smo izkušali húdo.

16 Qoftë e qartë vepra jote shërbëtorëve të tu dhe lavdia jote bijve të tyre.

Očitno bodi hlapcem tvojim delo tvoje, in lepota tvoja med njih sinovi.

17 Hiri i Zotit Perëndisë tonë qoftë mbi ne dhe e bëftë të qëndrueshme veprën e duarve tona; po, bëje të qëndrueshme veprën e duarve tona.

Na strani nam bodi prijetnost Gospoda, Boga našega, in delo naših rok podpiraj v nas; sámo delo, pravim, naših rok podpiraj.