Psalmet 90

1 O Zot, ti ke qenë për ne një strehë brez pas brezi.

Господе! Ти си нам уточиште од колења до колења.

2 Para se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia.

Пре него се горе родише и сазда се земља и васиљена, и од века довека, Ти си Бог.

3 Ti e kthen njeriun në pluhur dhe thua: “Kthehuni, o bij të njerëzve”.

Ти враћаш човека у трулеж, и говориш: Вратите се синови људски!

4 Sepse një mijë vjet në sytë e tu janë si dita e djeshme që ka kaluar, ose sikur të gdhish një natë.

Јер је хиљада година пред очима Твојим као дан јучерашњи, кад мине, и као стража ноћна.

5 Ti i përlan si një përmbytje. Ato janë si një ëndërr, janë si barr që gjelbëron në mëngjes.

Ти их као поводњем односиш; они су као сан, као трава, која рано вене,

6 Në mëngjes ai lulëzon dhe gjelbëron, në mbrëmje kositet dhe thahet.

Ујутру цвета и увене, увече се покоси и сасуши.

7 Sepse jemi të konsumuar nga zemërimi yt dhe jemi të tmerruar nga tërbimi yt.

Јер нас нестаје од гнева Твог, и од јарости Твоје у сметњи смо.

8 Ti i vë fajet tona para teje, mëkatet tona të fshehta në dritën e fytyrës sate.

Ставио си безакоња наша преда се, и тајне наше на светлост лица свог.

9 Sepse tërë ditët tona zhduken në zemërimin tënd; ne po i mbarojmë vitet tona si një psherëtimë.

Сви се дани наши прекраћују од срдње Твоје, године наше пролазе као глас.

10 Ditët e viteve tona shkojnë deri në shtatëdhjetë vjet dhe për më të fortët në tetëdhjetë, por ajo që përbën krenarinë e tyre nuk është veçse mundim dhe dëshirë për t’u dukur, sepse kalon me të shpejtë dhe ne fluturojmë tutje.

Дана година наших свега има до седамдесет година, а у јачег до осамдесет година: и сам је цвет њихов мука и невоља; јер теку брзо, и ми одлећемо.

11 Kush e njeh forcën e zemërimit tënd dhe mërinë tënde sipas frikës që duhet pasur prej teje?

Ко зна силу гнева Твог и Твоју јарост, да би Те се као што треба бојао?

12 Na mëso, pra, të numërojmë ditët tona për të pasur një zemër të urtë.

Научи нас тако бројати дане наше, да бисмо стекли срце мудро.

13 Kthehu, o Zot! Deri kur? Dhe ki mëshirë për shërbëtorët e tu.

Поврати се, Господе! Докле ћеш? Смилуј се на слуге своје.

14 Na ngop në mëngjes me mirësinë tënde, dhe ne do të ngazëllojmë dhe do të kënaqemi në të gjitha ditët tona.

Ујутру нас насити доброте своје, и радоваћемо се и веселити у све дане своје.

15 Na gëzo në përpjestim me ditët që na ke pikëlluar dhe në kompensim të viteve që kemi vuajtur nga fatkeqësitë.

Обрадуј нас према данима, у које си нас мучио, и према годинама, у које смо гледали невољу.

16 Qoftë e qartë vepra jote shërbëtorëve të tu dhe lavdia jote bijve të tyre.

Нека се покаже на слугама Твојим дело Твоје, и слава Твоја на синовима њиховим.

17 Hiri i Zotit Perëndisë tonë qoftë mbi ne dhe e bëftë të qëndrueshme veprën e duarve tona; po, bëje të qëndrueshme veprën e duarve tona.

Нека буде добра воља Господа Бога нашег с нама, и дело руку наших доврши нам, и дело руку наших доврши.