Psalmet 90

1 O Zot, ti ke qenë për ne një strehë brez pas brezi.

Gospode! ti si nam utoèište od koljena do koljena.

2 Para se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia.

Prije nego se gore rodiše i sazda se zemlja i vasiljena, i od vijeka i do vijeka ti si Bog.

3 Ti e kthen njeriun në pluhur dhe thua: “Kthehuni, o bij të njerëzve”.

Ti povraæaš èovjeka u truhlež, i govoriš: vratite se sinovi ljudski!

4 Sepse një mijë vjet në sytë e tu janë si dita e djeshme që ka kaluar, ose sikur të gdhish një natë.

Jer je tisuæa godina pred oèima tvojima kao dan juèerašnji, kad mine, i kao straža noæna.

5 Ti i përlan si një përmbytje. Ato janë si një ëndërr, janë si barr që gjelbëron në mëngjes.

Ti ih kao povodnjem odnosiš; oni su kao san, kao trava, koja rano vene,

6 Në mëngjes ai lulëzon dhe gjelbëron, në mbrëmje kositet dhe thahet.

Ujutru cvjeta i uvene, uveèe se pokosi i sasuši.

7 Sepse jemi të konsumuar nga zemërimi yt dhe jemi të tmerruar nga tërbimi yt.

Jer nas nestaje od gnjeva tvojega, i od jarosti tvoje u smetnji smo.

8 Ti i vë fajet tona para teje, mëkatet tona të fshehta në dritën e fytyrës sate.

Stavio si bezakonja naša preda se, i tajne naše na svjetlost lica svojega.

9 Sepse tërë ditët tona zhduken në zemërimin tënd; ne po i mbarojmë vitet tona si një psherëtimë.

Svi se dani naši prekraæuju od srdnje tvoje, godine naše prolaze kao glas.

10 Ditët e viteve tona shkojnë deri në shtatëdhjetë vjet dhe për më të fortët në tetëdhjetë, por ajo që përbën krenarinë e tyre nuk është veçse mundim dhe dëshirë për t’u dukur, sepse kalon me të shpejtë dhe ne fluturojmë tutje.

Dana godina naših svega ima do sedamdeset godina, a u jaèega do osamdeset godina: i sam je cvijet njihov muka i nevolja; jer teku brzo, i mi odlijeæemo.

11 Kush e njeh forcën e zemërimit tënd dhe mërinë tënde sipas frikës që duhet pasur prej teje?

Ko zna silu gnjeva tvojega i tvoju jarost, da bi te se kao što treba bojao?

12 Na mëso, pra, të numërojmë ditët tona për të pasur një zemër të urtë.

Nauèi nas tako brojiti dane naše, da bismo stekli srce mudro.

13 Kthehu, o Zot! Deri kur? Dhe ki mëshirë për shërbëtorët e tu.

Povrati se, Gospode! Dokle æeš? Smiluj se na sluge svoje.

14 Na ngop në mëngjes me mirësinë tënde, dhe ne do të ngazëllojmë dhe do të kënaqemi në të gjitha ditët tona.

Ujutru nas nasiti dobrote svoje, i radovaæemo se i veseliti u sve dane svoje.

15 Na gëzo në përpjestim me ditët që na ke pikëlluar dhe në kompensim të viteve që kemi vuajtur nga fatkeqësitë.

Obraduj nas prema danima, u koje si nas muèio, i prema godinama, u koje smo gledali nevolju.

16 Qoftë e qartë vepra jote shërbëtorëve të tu dhe lavdia jote bijve të tyre.

Neka se pokaže na slugama tvojim djelo tvoje, i slava tvoja na sinovima njihovijem.

17 Hiri i Zotit Perëndisë tonë qoftë mbi ne dhe e bëftë të qëndrueshme veprën e duarve tona; po, bëje të qëndrueshme veprën e duarve tona.

Neka bude dobra volja Gospoda Boga našega s nama, i djelo ruku naših dovrši nam, i djelo ruku naših dovrši.