Psalmet 90

1 O Zot, ti ke qenë për ne një strehë brez pas brezi.

Молитва на Божия човек Моисей. Господи, Ти си бил нам обиталище из род в род,

2 Para se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia.

Преди да се родят планините, И да си дал съществувание на земята и вселената, От века и до века Ти си Бог.

3 Ti e kthen njeriun në pluhur dhe thua: “Kthehuni, o bij të njerëzve”.

Обръщаш човека на пръст, И казваш: Върнете се човешки чада.

4 Sepse një mijë vjet në sytë e tu janë si dita e djeshme që ka kaluar, ose sikur të gdhish një natë.

Защото хиляда години са пред Тебе Като вчерашния ден, който е преминал, И като нощна стража.

5 Ti i përlan si një përmbytje. Ato janë si një ëndërr, janë si barr që gjelbëron në mëngjes.

Като с порой ги завличаш; те стават като сън; Заран са като трева, която пораства;

6 Në mëngjes ai lulëzon dhe gjelbëron, në mbrëmje kositet dhe thahet.

Заран цъфти и пораства; Вечер се окосява и изсъхва.

7 Sepse jemi të konsumuar nga zemërimi yt dhe jemi të tmerruar nga tërbimi yt.

Защото довършваме се от Твоя гняв, И от негодуванието Ти сме смутени.

8 Ti i vë fajet tona para teje, mëkatet tona të fshehta në dritën e fytyrës sate.

Положил си беззаконията ни, пред Себе Си, Скришните ни грехове в светлината на лицето Си

9 Sepse tërë ditët tona zhduken në zemërimin tënd; ne po i mbarojmë vitet tona si një psherëtimë.

Понеже всичките ни дни преминават с гнева Ти. Свършваме годините си като въздишка.

10 Ditët e viteve tona shkojnë deri në shtatëdhjetë vjet dhe për më të fortët në tetëdhjetë, por ajo që përbën krenarinë e tyre nuk është veçse mundim dhe dëshirë për t’u dukur, sepse kalon me të shpejtë dhe ne fluturojmë tutje.

Дните на живота ни са естествено седемдесет години Или даже, гдето има сила, осемдесет години, Но най-добрите от тях са труд и скръб, Защото скоро прехождат и ние отлитаме.

11 Kush e njeh forcën e zemërimit tënd dhe mërinë tënde sipas frikës që duhet pasur prej teje?

Кой знае силата на гнева Ти И на негодуванието Ти според дължимия на Тебе страх?

12 Na mëso, pra, të numërojmë ditët tona për të pasur një zemër të urtë.

Научи ни така да броим дните си Щото да си придобием мъдро сърце.

13 Kthehu, o Zot! Deri kur? Dhe ki mëshirë për shërbëtorët e tu.

Върни се, Господи; до кога? И дано се разкаеш за скърбите на слугите Си.

14 Na ngop në mëngjes me mirësinë tënde, dhe ne do të ngazëllojmë dhe do të kënaqemi në të gjitha ditët tona.

Насити ни рано с милостта Си, За да се радваме и веселим през всичките си дни.

15 Na gëzo në përpjestim me ditët që na ke pikëlluar dhe në kompensim të viteve që kemi vuajtur nga fatkeqësitë.

Развесели ни съразмерно с дните, в които си ни наскърбявал. И с годините, в които сме виждали зло.

16 Qoftë e qartë vepra jote shërbëtorëve të tu dhe lavdia jote bijve të tyre.

Нека се яви Твоето дело на слугата Ти, И Твоята слава върху чадата им.

17 Hiri i Zotit Perëndisë tonë qoftë mbi ne dhe e bëftë të qëndrueshme veprën e duarve tona; po, bëje të qëndrueshme veprën e duarve tona.

И нека бъде върху нас благоволението на Господа нашия Бог, да ни ръководи; И утвърждавай за нас делото на ръцете ни; Да! делото на ръцете ни утвърждавай го.