Psalmet 81

1 I këndoni me gëzim Perëndisë, forcës sonë; lëshoni britma gëzimi për Perëndinë e Jakobit.

Til sangmesteren, efter Gittit; av Asaf. Juble for Gud, vår styrke, rop med glede for Jakobs Gud!

2 Lartoni një këngë dhe i bini dajres, harpës melodioze bashkë me lirën.

Stem i sang og la pauken lyde, den liflige citar tillikemed harpen!

3 I bini borisë ditën e hënës së re, ditën e hënës së plotë, ditën e festës sonë.

Støt i basun i måneden, ved fullmånen, på vår høitids dag!

4 Sepse ky është një statut për Izraelin, një ligj i Perëndisë të Jakobit.

For det er en lov for Israel, en rett for Jakobs Gud.

5 Ai e caktoi si një dëshmi te Jozefi, kur doli kundër vendit të Egjiptit. Atëherë unë dëgjova një gjuhë që nuk e kuptoja;

Han satte det til et vidnesbyrd i Josef da han drog ut gjennem Egyptens land. - Jeg hørte en røst som jeg ikke kjente:

6 “O Izrael, unë e hoqa barrën nga shpatullat e tua; duart e tua e kanë lënë shportën.

Jeg fridde hans skulder fra byrden, hans hender slapp fri fra bærekurven.

7 Kur ishe keq ti më klithe mua dhe unë të çlirova; t’u përgjigja i fshehur në bubullimë, të vura në provë në ujërat e Meribas. (Sela)

I nøden ropte du, og jeg fridde dig ut; jeg svarte dig, skjult i tordenskyen, jeg prøvde dig ved Meriba-vannene. (Sela)

8 Dëgjo, o populli im, dhe unë do të qortoj. O Izrael, sikur ti të më dëgjoje!

Hør, mitt folk, og jeg vil vidne for dig! Israel, o, at du vilde høre mig:

9 Mos pastë në mesin tënd asnjë perëndi të huaj dhe mos adhuro asnjë perëndi të huaj.

Det skal ikke være nogen fremmed gud hos dig, og du skal ikke tilbede utlendingens gud.

10 Unë jam Zoti, Perëndia yt, që të nxori nga vendi i Egjiptit; hap gojën tënde dhe unë do të ta mbush.

Jeg er Herren din Gud, som førte dig op av Egyptens land; lukk din munn vidt op, at jeg kan fylle den!

11 Por populli im nuk e ka dëgjuar zërin tim dhe Izraeli nuk më është bindur.

Men mitt folk hørte ikke min røst, og Israel vilde ikke lyde mig.

12 Prandaj i braktisa në ashpërsinë e zemrës së tyre, me qëllim që të ecnin sipas bindjeve të tyre.

Så lot jeg dem fare i sitt hjertes hårdhet, forat de skulde vandre i sine egne onde råd.

13 Ah, sikur populli im të më dëgjonte, sikur Izraeli të ecte në rrugët e mia!

O, at mitt folk vilde høre mig, og at Israel vilde vandre på mine veier!

14 Do të poshtëroja menjëherë armiqtë e tij dhe do ta ktheja dorën time kundër kundërshtarëve të tij.

Om en liten stund vilde jeg da ydmyke deres fiender og vende min hånd imot deres motstandere.

15 Ata që urrejnë Zotin do t’i nënshtroheshin dhe fati i tyre do të caktohej përjetë.

De som hater Herren, skulde smigre for dem, og deres tid skulde vare evindelig.

16 Dhe unë do ta ushqeja (Izraelin) me grurin më të mirë dhe do ta ngopja me mjaltin që pikon nga shkëmbi”.

Og han skulde fø dem med den beste hvete, og jeg skulde mette dig med honning fra klippen.