Psalmet 81

1 I këndoni me gëzim Perëndisë, forcës sonë; lëshoni britma gëzimi për Perëndinë e Jakobit.

(Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.) Jubler for Gud, vor Styrke, råb af fryd for Jakobs Gud,

2 Lartoni një këngë dhe i bini dajres, harpës melodioze bashkë me lirën.

istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;

3 I bini borisë ditën e hënës së re, ditën e hënës së plotë, ditën e festës sonë.

stød i Hornet på Nymånedagen, ved Fuldmåneskin på vor Højtidsdag!

4 Sepse ky është një statut për Izraelin, një ligj i Perëndisë të Jakobit.

Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;

5 Ai e caktoi si një dëshmi te Jozefi, kur doli kundër vendit të Egjiptit. Atëherë unë dëgjova një gjuhë që nuk e kuptoja;

han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.

6 “O Izrael, unë e hoqa barrën nga shpatullat e tua; duart e tua e kanë lënë shportën.

"Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.

7 Kur ishe keq ti më klithe mua dhe unë të çlirova; t’u përgjigja i fshehur në bubullimë, të vura në provë në ujërat e Meribas. (Sela)

I Nøden råbte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. (Sela)

8 Dëgjo, o populli im, dhe unë do të qortoj. O Izrael, sikur ti të më dëgjoje!

Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!

9 Mos pastë në mesin tënd asnjë perëndi të huaj dhe mos adhuro asnjë perëndi të huaj.

En fremmed Gud må ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!

10 Unë jam Zoti, Perëndia yt, që të nxori nga vendi i Egjiptit; hap gojën tënde dhe unë do të ta mbush.

Jeg, HERREN, jeg er din Gud! som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!

11 Por populli im nuk e ka dëgjuar zërin tim dhe Izraeli nuk më është bindur.

Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.

12 Prandaj i braktisa në ashpërsinë e zemrës së tyre, me qëllim që të ecnin sipas bindjeve të tyre.

Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Råd.

13 Ah, sikur populli im të më dëgjonte, sikur Izraeli të ecte në rrugët e mia!

Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gå mine Veje!

14 Do të poshtëroja menjëherë armiqtë e tij dhe do ta ktheja dorën time kundër kundërshtarëve të tij.

Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Hånd mod deres Uvenner!

15 Ata që urrejnë Zotin do t’i nënshtroheshin dhe fati i tyre do të caktohej përjetë.

Deres Avindsmænd skulde falde og gå til Grunde for evigt;

16 Dhe unë do ta ushqeja (Izraelin) me grurin më të mirë dhe do ta ngopja me mjaltin që pikon nga shkëmbi”.

jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!"