Psalmet 81

1 I këndoni me gëzim Perëndisë, forcës sonë; lëshoni britma gëzimi për Perëndinë e Jakobit.

Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.

2 Lartoni një këngë dhe i bini dajres, harpës melodioze bashkë me lirën.

Jubler for Gud, vor Styrke, raab af fryd for Jakobs Gud,

3 I bini borisë ditën e hënës së re, ditën e hënës së plotë, ditën e festës sonë.

istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;

4 Sepse ky është një statut për Izraelin, një ligj i Perëndisë të Jakobit.

stød i Hornet paa Nymaanedagen, ved Fuldmaaneskin paa vor Højtidsdag!

5 Ai e caktoi si një dëshmi te Jozefi, kur doli kundër vendit të Egjiptit. Atëherë unë dëgjova një gjuhë që nuk e kuptoja;

Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;

6 “O Izrael, unë e hoqa barrën nga shpatullat e tua; duart e tua e kanë lënë shportën.

han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.

7 Kur ishe keq ti më klithe mua dhe unë të çlirova; t’u përgjigja i fshehur në bubullimë, të vura në provë në ujërat e Meribas. (Sela)

»Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.

8 Dëgjo, o populli im, dhe unë do të qortoj. O Izrael, sikur ti të më dëgjoje!

I Nøden raabte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. (Sela)

9 Mos pastë në mesin tënd asnjë perëndi të huaj dhe mos adhuro asnjë perëndi të huaj.

Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!

10 Unë jam Zoti, Perëndia yt, që të nxori nga vendi i Egjiptit; hap gojën tënde dhe unë do të ta mbush.

En fremmed Gud maa ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!

11 Por populli im nuk e ka dëgjuar zërin tim dhe Izraeli nuk më është bindur.

Jeg, HERREN, jeg er din Gud, som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!

12 Prandaj i braktisa në ashpërsinë e zemrës së tyre, me qëllim që të ecnin sipas bindjeve të tyre.

Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.

13 Ah, sikur populli im të më dëgjonte, sikur Izraeli të ecte në rrugët e mia!

Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Raad.

14 Do të poshtëroja menjëherë armiqtë e tij dhe do ta ktheja dorën time kundër kundërshtarëve të tij.

Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gaa mine Veje!

15 Ata që urrejnë Zotin do t’i nënshtroheshin dhe fati i tyre do të caktohej përjetë.

Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Haand mod deres Uvenner!

16 Dhe unë do ta ushqeja (Izraelin) me grurin më të mirë dhe do ta ngopja me mjaltin që pikon nga shkëmbi”.

Deres Avindsmænd skulde falde og gaa til Grunde for evigt; jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!«