Psalmet 81

1 I këndoni me gëzim Perëndisë, forcës sonë; lëshoni britma gëzimi për Perëndinë e Jakobit.

Til Sangmesteren; til Githith; af Asaf.

2 Lartoni një këngë dhe i bini dajres, harpës melodioze bashkë me lirën.

Synger med Fryd for Gud, vor Styrke, raaber med Glæde for Jakobs Gud!

3 I bini borisë ditën e hënës së re, ditën e hënës së plotë, ditën e festës sonë.

Istemmer Lovsang, og giver Trommen, den liflige Harpe med Psalteren hid!

4 Sepse ky është një statut për Izraelin, një ligj i Perëndisë të Jakobit.

Blæser i Trompeten ved Nymaane, ved Fuldmaane, til vor Højtidsdag!

5 Ai e caktoi si një dëshmi te Jozefi, kur doli kundër vendit të Egjiptit. Atëherë unë dëgjova një gjuhë që nuk e kuptoja;

Thi den er en Skik i Israel, en Lov for Jakobs Gud.

6 “O Izrael, unë e hoqa barrën nga shpatullat e tua; duart e tua e kanë lënë shportën.

Den satte han til et Vidnesbyrd i Josef, der han drog ud imod Ægyptens Land; jeg hørte en Røst, som jeg ikke kendte:

7 Kur ishe keq ti më klithe mua dhe unë të çlirova; t’u përgjigja i fshehur në bubullimë, të vura në provë në ujërat e Meribas. (Sela)

„Jeg tog Byrden bort fra hans Skuldre, hans Hænder bleve befriede fra Bærekurven.

8 Dëgjo, o populli im, dhe unë do të qortoj. O Izrael, sikur ti të më dëgjoje!

Du paakaldte i Nøden, og jeg udfriede dig; jeg bønhørte dig fra Tordenskyens Skjul, jeg prøvede dig ved Meriba Vande. (Sela)

9 Mos pastë në mesin tënd asnjë perëndi të huaj dhe mos adhuro asnjë perëndi të huaj.

Hør, mit Folk! og jeg vil vidne imod dig; Israel! gid du vilde høre mig.

10 Unë jam Zoti, Perëndia yt, që të nxori nga vendi i Egjiptit; hap gojën tënde dhe unë do të ta mbush.

Der skal ingen fremmed Gud være hos dig, og du skal ikke tilbede andre Folks Gud.

11 Por populli im nuk e ka dëgjuar zërin tim dhe Izraeli nuk më është bindur.

Jeg er Herren din Gud, som førte dig op fra Ægyptens Land; lad din Mund vidt op, og jeg vil fylde den.

12 Prandaj i braktisa në ashpërsinë e zemrës së tyre, me qëllim që të ecnin sipas bindjeve të tyre.

Men mit Folk hørte ikke min Røst, og Israel vilde ikke tjene mig.

13 Ah, sikur populli im të më dëgjonte, sikur Izraeli të ecte në rrugët e mia!

Og jeg lod dem fare i deres Hjertes Stivhed; de vandrede efter deres egne Raad.

14 Do të poshtëroja menjëherë armiqtë e tij dhe do ta ktheja dorën time kundër kundërshtarëve të tij.

Gid mit Folk vilde høre mig! gid Israel vilde vandre paa mine Veje!

15 Ata që urrejnë Zotin do t’i nënshtroheshin dhe fati i tyre do të caktohej përjetë.

Da vilde jeg om et lidet ydmyge deres Fjender og vende min Haand imod deres Modstandere.

16 Dhe unë do ta ushqeja (Izraelin) me grurin më të mirë dhe do ta ngopja me mjaltin që pikon nga shkëmbi”.

De, som hade Herren, skulde smigre for det, og deres Tid skulde vare evindelig. Og jeg skulde bespise det med den bedste Hvede, ja, jeg vilde mætte dig med Honning af en Klippe‟.