Psalmet 78
1 Kushtoji kujdes, o populli im, ligjit tim; dëgjo fjalët e gojës sime.
Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!
2 Do të hap gojën time për të thënë shëmbëlltyra, dhe kam për të paraqitur misteret e kohërave të lashta.
Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.
3 Atë që ne kemi dëgjuar dhe kemi njohur, dhe që etërit tanë na kanë treguar,
Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,
4 nuk do t’ua fshehim bijve të tyre, por do t’i tregojmë brezit të ardhshëm lavdet e Zotit, fuqinë e tij dhe mrekullinë që ai ka bërë.
det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.
5 Ai ka vendosur një dëshmi te Jakobi dhe ka vënë një ligj në Izrael, dhe ka urdhëruar etërit tanë që t’ua bëjnë të njohura bijve të tyre,
Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,
6 me qëllim që brezi i ardhshëm t’i njohë së bashku me bijtë që do të lindin; dhe këta nga ana e tyre t’ua tregojnë bijve të tyre,
so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,
7 dhe të vendosin te Perëndia besimin e tyre dhe të mos harrojnë veprat e Perëndisë, por të respektojnë urdhërimet e tij;
og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,
8 dhe të mos jenë si etërit e tyre, një brez kokëfortë dhe rebel, një brez me zemër të paqëndrueshme dhe me një frymë jo besnike ndaj Perëndisë.
og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.
9 Bijtë e Efraimit, njerëz të luftës, harkëtarë të zotë, kthyen shpinën ditën e betejës,
Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.
10 nuk respektuan besëlidhjen e Perëndisë dhe nuk pranuan të ecnin sipas ligjit të tij,
Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.
11 harruan veprat e tij dhe mrekullitë që u kishte treguar.
Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.
12 Ai bëri mrekulli në prani të etërve të tyre, në vendin e Egjiptit dhe në fushën e Tsoanit.
For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.
13 Ai e ndau detin dhe i bëri të kalojnë në mes të tij, dhe i mblodhi ujërat si një grumbull.
Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.
14 Ditën drejtoi me anë të resë dhe tërë natën me një dritë zjarri.
Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.
15 I çau shkëmbinjtë në shkretëtirë dhe i bëri të pijnë boll, si të ishte uji i humnerës së madhe.
Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.
16 Nxori rrëket nga shkëmbi dhe bëri që të rridhnin ujëra si lumenj.
Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.
17 Por ata vazhduan të mëkatojnë kundër tij dhe të ngrejnë krye kundër Shumë të Lartit në shkretëtirë,
Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.
18 dhe e tunduan Perëndinë në zemër të tyre, duke kërkuar ushqim sipas dëshirave të tyre.
Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.
19 Dhe folën kundër Perëndisë, duke thënë: “A mund të shtrojë Perëndia një sofër në shkretëtirë?
Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?
20 Ja, ai e goditi shkëmbin dhe prej tij dolën ujëra dhe vërshuan përrenj. A mund t’i japë bukë dhe mish popullit të tij?
Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»
21 Dhe kështu Zoti i dëgjoi dhe u zemërua fort, dhe një zjarr u ndez kundër Jakobit dhe zemërimi kundër Izraelit u ndez,
Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;
22 sepse nuk i kishin besuar Perëndisë dhe nuk kishin pasur besim në shpëtimin prej tij.
for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.
23 Megjithatë ai i urdhëroi retë e sipërme dhe hapi dyert e qiellit,
Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.
24 dhe bëri që mbi ta të binte mana për të ngrënë dhe u dha atyre grurin e qiellit.
Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.
25 Njeriu hëngri bukën e engjëjve; ai u dërgoi atyre ushqime sa të ngopeshin.
Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.
26 Ai bëri të ngrihet në qiell era e lindjes dhe në sajë të fuqisë së tij bëri të ngrihet era e jugut,
Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.
27 bëri të binin mbi ta mish si pluhuri dhe zogj si rëra e detit.
Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,
28 Bëri që këto të binin në mes të kampit të tyre, rreth çadrave të tyre.
og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.
29 Kështu ata hëngrën sa u ngopën, sepse Perëndia u kishte siguruar atyre atë që ata kishin dëshiruar.
Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.
30 Ata nuk kishin akoma kënaqur pangopësinë e tyre dhe kishin akoma ushqim në gojë,
Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,
31 kur zemërimi i Perëndisë shpërtheu kundër tyre, vrau më të fuqishmit prej tyre dhe rrëzoi më të mirët e Izraelit.
då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.
32 Megjithatë ata vazhduan të mëkatojnë dhe nuk u besuan mrekullive të tij.
Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.
33 Atëherë ai harxhoi ditët e tyre në kotësi dhe vitet e tyre në tmerre të papritura.
Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.
34 Kur i vriste, ata e kërkonin dhe ktheheshin të kërkonin Perëndinë me zell.
Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,
35 Kujtoheshin që Perëndia ishte Kështjella e tyre dhe që Perëndia shumë i larti ishte Shpëtimtari i tyre.
og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.
36 Por ata e mashtronin me gojën e tyre dhe e gënjenin me gjuhën e tyre.
Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.
37 Në fakt zemra e tyre nuk ishte e qëndrueshme ndaj tij dhe ata nuk ishin besnikë ndaj besëlidhjes së tij.
Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.
38 Por ai, që është i mëshirshëm, ua fali paudhësinë e tyre dhe nuk i shkatërroi, dhe shumë herë përmbajti zemërimin e tij dhe nuk e la indinjatën e tij të shpërthejë,
Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.
39 duke mbajtur mend që ata ishin mish, një frymë që kalon dhe nuk kthehet më.
Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.
40 Sa herë provokuan indinjatën e tij në shkretëtirë dhe e hidhëruar në vetmi!
Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!
41 Po, ata iu drejtuan Perëndisë shumë herë dhe përsëri e provokuan të Shenjtin e Izraelit.
Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.
42 Nuk e kujtuan më fuqinë e tij as ditën që i kishte çliruar nga armiku,
Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,
43 kur ai kishte bërë mrekullitë e tij në Egjipt dhe në fushën e Tsoanit;
då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.
44 i kishte shndërruar lumenjtë dhe rrjedhat e ujit të Egjiptasve në gjak, me qëllim që të mos pinin dot.
Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.
45 Kishte dërguar kundër tyre mizëri mizash që t’i hanin dhe bretkosa që t’i shkatërronin.
Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.
46 Ua kishte dhënë të korrat e tyre krimbave dhe frytin e mundit të tyre karkalecave.
Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.
47 I kishte shkatërruar vreshtat e tyre me breshër dhe fiqtë e tyre të Egjiptit me ngrica.
Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.
48 Kishte braktisur bagëtinë e tyre në mëshirë të breshërit dhe kopetë e tyre në mëshirë të rrufeve.
Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.
49 Kishte lëshuar mbi ta zjarrin e zemërimit të tij, indinjatën, inatin dhe fatkeqësinë, një turmë lajmëtarësh të fatkeqësisë.
Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.
50 I kishte hapur udhën zemërimit të tij dhe nuk i kishte kursyer nga vdekja, por ia kishte braktisur jetën e tyre murtajës.
Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.
51 I kishte goditur në Egjipt gjithë të parëlindurit dhe prodhimet e para në çadrat e Kamit.
Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.
52 Por e kishte bërë popullin e tij të ikte si bagëtia dhe e kishte çuar nëpër shkretëtirë sikur të ishte një kope.
Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.
53 I kishte udhëhequr me siguri dhe ata nuk patën frikë, por deti i kishte përpirë armiqtë e tyre.
Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.
54 Dhe ai i solli kështu në tokën e tij të shenjtë, në malin që dora e djathtë e tij kishte pushtuar.
Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.
55 I dëboi kombet para tyre dhe u caktoi atyre me short trashëgiminë, dhe bëri që fiset e Izraelit të banonin në çadrat e tyre.
Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.
56 Por ata u orvatën dhe provokuan indinjatën e Perëndisë shumë të lartë dhe nuk respektuan statutet e tij.
Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.
57 U tërhoqën madje prapa dhe u suallën në mënyrë të pabesë ashtu si etërit e tyre, dhe devijuan si një hark që gabon;
Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.
58 provokuan zemërimin e tij me vendet e tyre të larta dhe e bënë ziliqar me skulpturat e tyre.
Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.
59 Perëndia dëgjoi dhe u zemërua, dhe ndjeu një neveri të madhe për Izraelin.
Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.
60 Kështu ai braktisi tabernakullin e Shilohut, çadrën që kishte ngritur midis njerëzve;
Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.
61 dhe e la forcën e tij të bjerë rob dhe lavdinë e tij në dorë të armikut.
Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.
62 Ia braktisi popullin e tij shpatës dhe u zemërua shumë kundër trashëgimisë së tij.
Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.
63 Zjarri i konsumoi të rinjtë e tyre dhe virgjëreshat e tyre nuk patën asnjë këngë dasme.
Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.
64 Priftërinjtë e tyre u vranë nga shpata dhe gratë e reja nuk mbajtën zi.
Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja
65 Pastaj Zoti u zgjua si nga gjumi, ashtu si një trim që bërtet nën ndikimin e verës.
Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.
66 I goditi armiqtë e tij në kurriz dhe i mbuloi me një turp të përjetshëm.
Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.
67 Hodhi poshtë çadrën e Jozefit dhe nuk zgjodhi fisin e Efraimit,
Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.
68 por zgjodhi fisin e Judës, malin e Sionit, që ai e do.
Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.
69 Ndërtoi shenjtëroren e tij, ashtu si vëndet shumë të larta, ashtu si tokat që ka krijuar përjetë.
Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.
70 Dhe zgjodhi Davidin, shërbëtorin e tij, dhe e mori nga vatha e dhenve,
Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.
71 dhe e mori nga delet që mëndnin për të kullotur Jakobin, popullin e tij dhe Izraelin, trashëgiminë e tij.
Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.
72 Dhe ai bëri që të kullosnin me ndershmërinë e zemrës së tyre dhe i udhëhoqi me shkathtësinë e duarve të tij.
Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.
