Psalmet 78
1 Kushtoji kujdes, o populli im, ligjit tim; dëgjo fjalët e gojës sime.
Popolo mio, porgi l'orecchio al mio insegnamento, ascolta le parole della mia bocca. Maskil. Di Asaf.
2 Do të hap gojën time për të thënë shëmbëlltyra, dhe kam për të paraqitur misteret e kohërave të lashta.
Aprirò la mia bocca in parabole, rievocherò gli arcani dei tempi antichi.
3 Atë që ne kemi dëgjuar dhe kemi njohur, dhe që etërit tanë na kanë treguar,
Ciò che abbiamo udito e conosciuto e i nostri padri ci hanno raccontato,
4 nuk do t’ua fshehim bijve të tyre, por do t’i tregojmë brezit të ardhshëm lavdet e Zotit, fuqinë e tij dhe mrekullinë që ai ka bërë.
non lo terremo nascosto ai loro figli; diremo alla generazione futura le lodi del Signore, la sua potenza e le meraviglie che egli ha compiuto.
5 Ai ka vendosur një dëshmi te Jakobi dhe ka vënë një ligj në Izrael, dhe ka urdhëruar etërit tanë që t’ua bëjnë të njohura bijve të tyre,
Ha stabilito una testimonianza in Giacobbe, ha posto una legge in Israele: ha comandato ai nostri padri di farle conoscere ai loro figli,
6 me qëllim që brezi i ardhshëm t’i njohë së bashku me bijtë që do të lindin; dhe këta nga ana e tyre t’ua tregojnë bijve të tyre,
perché le sappia la generazione futura, i figli che nasceranno. Anch'essi sorgeranno a raccontarlo ai loro figli
7 dhe të vendosin te Perëndia besimin e tyre dhe të mos harrojnë veprat e Perëndisë, por të respektojnë urdhërimet e tij;
perché ripongano in Dio la loro fiducia e non dimentichino le opere di Dio, ma osservino i suoi comandi.
8 dhe të mos jenë si etërit e tyre, një brez kokëfortë dhe rebel, një brez me zemër të paqëndrueshme dhe me një frymë jo besnike ndaj Perëndisë.
Non siano come i loro padri, generazione ribelle e ostinata, generazione dal cuore incostante e dallo spirito infedele a Dio.
9 Bijtë e Efraimit, njerëz të luftës, harkëtarë të zotë, kthyen shpinën ditën e betejës,
I figli di Efraim, valenti tiratori d'arco, voltarono le spalle nel giorno della lotta.
10 nuk respektuan besëlidhjen e Perëndisë dhe nuk pranuan të ecnin sipas ligjit të tij,
Non osservarono l'alleanza di Dio, rifiutando di seguire la sua legge.
11 harruan veprat e tij dhe mrekullitë që u kishte treguar.
Dimenticarono le sue opere, le meraviglie che aveva loro mostrato.
12 Ai bëri mrekulli në prani të etërve të tyre, në vendin e Egjiptit dhe në fushën e Tsoanit.
Aveva fatto prodigi davanti ai loro padri, nel paese d'Egitto, nei campi di Tanis.
13 Ai e ndau detin dhe i bëri të kalojnë në mes të tij, dhe i mblodhi ujërat si një grumbull.
Divise il mare e li fece passare e fermò le acque come un argine.
14 Ditën drejtoi me anë të resë dhe tërë natën me një dritë zjarri.
Li guidò con una nube di giorno e tutta la notte con un bagliore di fuoco.
15 I çau shkëmbinjtë në shkretëtirë dhe i bëri të pijnë boll, si të ishte uji i humnerës së madhe.
Spaccò le rocce nel deserto e diede loro da bere come dal grande abisso.
16 Nxori rrëket nga shkëmbi dhe bëri që të rridhnin ujëra si lumenj.
Fece sgorgare ruscelli dalla rupe e scorrere l'acqua a torrenti.
17 Por ata vazhduan të mëkatojnë kundër tij dhe të ngrejnë krye kundër Shumë të Lartit në shkretëtirë,
Eppure continuarono a peccare contro di lui, a ribellarsi all'Altissimo nel deserto.
18 dhe e tunduan Perëndinë në zemër të tyre, duke kërkuar ushqim sipas dëshirave të tyre.
Nel loro cuore tentarono Dio, chiedendo cibo per le loro brame;
19 Dhe folën kundër Perëndisë, duke thënë: “A mund të shtrojë Perëndia një sofër në shkretëtirë?
mormorarono contro Dio dicendo: «Potrà forse Dio preparare una mensa nel deserto?».
20 Ja, ai e goditi shkëmbin dhe prej tij dolën ujëra dhe vërshuan përrenj. A mund t’i japë bukë dhe mish popullit të tij?
Ecco, egli percosse la rupe e ne scaturì acqua, e strariparono torrenti. «Potrà forse dare anche pane o preparare carne al suo popolo?».
21 Dhe kështu Zoti i dëgjoi dhe u zemërua fort, dhe një zjarr u ndez kundër Jakobit dhe zemërimi kundër Izraelit u ndez,
All'udirli il Signore ne fu adirato; un fuoco divampò contro Giacobbe e l'ira esplose contro Israele,
22 sepse nuk i kishin besuar Perëndisë dhe nuk kishin pasur besim në shpëtimin prej tij.
perché non ebbero fede in Dio né speranza nella sua salvezza.
23 Megjithatë ai i urdhëroi retë e sipërme dhe hapi dyert e qiellit,
Comandò alle nubi dall'alto e aprì le porte del cielo;
24 dhe bëri që mbi ta të binte mana për të ngrënë dhe u dha atyre grurin e qiellit.
fece piovere su di essi la manna per cibo e diede loro pane del cielo:
25 Njeriu hëngri bukën e engjëjve; ai u dërgoi atyre ushqime sa të ngopeshin.
l'uomo mangiò il pane degli angeli, diede loro cibo in abbondanza.
26 Ai bëri të ngrihet në qiell era e lindjes dhe në sajë të fuqisë së tij bëri të ngrihet era e jugut,
Scatenò nel cielo il vento d'oriente, fece spirare l'australe con potenza;
27 bëri të binin mbi ta mish si pluhuri dhe zogj si rëra e detit.
su di essi fece piovere la carne come polvere e gli uccelli come sabbia del mare;
28 Bëri që këto të binin në mes të kampit të tyre, rreth çadrave të tyre.
caddero in mezzo ai loro accampamenti, tutto intorno alle loro tende.
29 Kështu ata hëngrën sa u ngopën, sepse Perëndia u kishte siguruar atyre atë që ata kishin dëshiruar.
Mangiarono e furono ben sazi, li soddisfece nel loro desiderio.
30 Ata nuk kishin akoma kënaqur pangopësinë e tyre dhe kishin akoma ushqim në gojë,
La loro avidità non era ancora saziata, avevano ancora il cibo in bocca,
31 kur zemërimi i Perëndisë shpërtheu kundër tyre, vrau më të fuqishmit prej tyre dhe rrëzoi më të mirët e Izraelit.
quando l'ira di Dio si alzò contro di essi, facendo strage dei più vigorosi e abbattendo i migliori d'Israele.
32 Megjithatë ata vazhduan të mëkatojnë dhe nuk u besuan mrekullive të tij.
Con tutto questo continuarono a peccare e non credettero ai suoi prodigi.
33 Atëherë ai harxhoi ditët e tyre në kotësi dhe vitet e tyre në tmerre të papritura.
Allora dissipò come un soffio i loro giorni e i loro anni con strage repentina.
34 Kur i vriste, ata e kërkonin dhe ktheheshin të kërkonin Perëndinë me zell.
Quando li faceva perire, lo cercavano, ritornavano e ancora si volgevano a Dio;
35 Kujtoheshin që Perëndia ishte Kështjella e tyre dhe që Perëndia shumë i larti ishte Shpëtimtari i tyre.
ricordavano che Dio è loro rupe, e Dio, l'Altissimo, il loro salvatore;
36 Por ata e mashtronin me gojën e tyre dhe e gënjenin me gjuhën e tyre.
lo lusingavano con la bocca e gli mentivano con la lingua;
37 Në fakt zemra e tyre nuk ishte e qëndrueshme ndaj tij dhe ata nuk ishin besnikë ndaj besëlidhjes së tij.
il loro cuore non era sincero con lui e non erano fedeli alla sua alleanza.
38 Por ai, që është i mëshirshëm, ua fali paudhësinë e tyre dhe nuk i shkatërroi, dhe shumë herë përmbajti zemërimin e tij dhe nuk e la indinjatën e tij të shpërthejë,
Ed egli, pietoso, perdonava la colpa, li perdonava invece di distruggerli. Molte volte placò la sua ira e trattenne il suo furore,
39 duke mbajtur mend që ata ishin mish, një frymë që kalon dhe nuk kthehet më.
ricordando che essi sono carne, un soffio che va e non ritorna.
40 Sa herë provokuan indinjatën e tij në shkretëtirë dhe e hidhëruar në vetmi!
Quante volte si ribellarono a lui nel deserto, lo contristarono in quelle solitudini!
41 Po, ata iu drejtuan Perëndisë shumë herë dhe përsëri e provokuan të Shenjtin e Izraelit.
Sempre di nuovo tentavano Dio, esasperavano il Santo di Israele.
42 Nuk e kujtuan më fuqinë e tij as ditën që i kishte çliruar nga armiku,
Non si ricordavano più della sua mano, del giorno che li aveva liberati dall'oppressore,
43 kur ai kishte bërë mrekullitë e tij në Egjipt dhe në fushën e Tsoanit;
quando operò in Egitto i suoi prodigi, i suoi portenti nei campi di Tanis.
44 i kishte shndërruar lumenjtë dhe rrjedhat e ujit të Egjiptasve në gjak, me qëllim që të mos pinin dot.
Egli mutò in sangue i loro fiumi e i loro ruscelli, perché non bevessero.
45 Kishte dërguar kundër tyre mizëri mizash që t’i hanin dhe bretkosa që t’i shkatërronin.
Mandò tafàni a divorarli e rane a molestarli.
46 Ua kishte dhënë të korrat e tyre krimbave dhe frytin e mundit të tyre karkalecave.
Diede ai bruchi il loro raccolto, alle locuste la loro fatica.
47 I kishte shkatërruar vreshtat e tyre me breshër dhe fiqtë e tyre të Egjiptit me ngrica.
Distrusse con la grandine le loro vigne, i loro sicomori con la brina.
48 Kishte braktisur bagëtinë e tyre në mëshirë të breshërit dhe kopetë e tyre në mëshirë të rrufeve.
Consegnò alla grandine il loro bestiame, ai fulmini i loro greggi.
49 Kishte lëshuar mbi ta zjarrin e zemërimit të tij, indinjatën, inatin dhe fatkeqësinë, një turmë lajmëtarësh të fatkeqësisë.
Scatenò contro di essi la sua ira ardente, la collera, lo sdegno, la tribolazione, e inviò messaggeri di sventure.
50 I kishte hapur udhën zemërimit të tij dhe nuk i kishte kursyer nga vdekja, por ia kishte braktisur jetën e tyre murtajës.
Diede sfogo alla sua ira: non li risparmiò dalla morte e diede in preda alla peste la loro vita.
51 I kishte goditur në Egjipt gjithë të parëlindurit dhe prodhimet e para në çadrat e Kamit.
Colpì ogni primogenito in Egitto, nelle tende di Cam la primizia del loro vigore.
52 Por e kishte bërë popullin e tij të ikte si bagëtia dhe e kishte çuar nëpër shkretëtirë sikur të ishte një kope.
Fece partire come gregge il suo popolo e li guidò come branchi nel deserto.
53 I kishte udhëhequr me siguri dhe ata nuk patën frikë, por deti i kishte përpirë armiqtë e tyre.
Li condusse sicuri e senza paura e i loro nemici li sommerse il mare.
54 Dhe ai i solli kështu në tokën e tij të shenjtë, në malin që dora e djathtë e tij kishte pushtuar.
Li fece salire al suo luogo santo, al monte conquistato dalla sua destra.
55 I dëboi kombet para tyre dhe u caktoi atyre me short trashëgiminë, dhe bëri që fiset e Izraelit të banonin në çadrat e tyre.
Scacciò davanti a loro i popoli e sulla loro eredità gettò la sorte, facendo dimorare nelle loro tende le tribù di Israele.
56 Por ata u orvatën dhe provokuan indinjatën e Perëndisë shumë të lartë dhe nuk respektuan statutet e tij.
Ma ancora lo tentarono, si ribellarono a Dio, l'Altissimo, non obbedirono ai suoi comandi.
57 U tërhoqën madje prapa dhe u suallën në mënyrë të pabesë ashtu si etërit e tyre, dhe devijuan si një hark që gabon;
Sviati, lo tradirono come i loro padri, fallirono come un arco allentato.
58 provokuan zemërimin e tij me vendet e tyre të larta dhe e bënë ziliqar me skulpturat e tyre.
Lo provocarono con le loro alture e con i loro idoli lo resero geloso.
59 Perëndia dëgjoi dhe u zemërua, dhe ndjeu një neveri të madhe për Izraelin.
Dio, all'udire, ne fu irritato e respinse duramente Israele.
60 Kështu ai braktisi tabernakullin e Shilohut, çadrën që kishte ngritur midis njerëzve;
Abbandonò la dimora di Silo, la tenda che abitava tra gli uomini.
61 dhe e la forcën e tij të bjerë rob dhe lavdinë e tij në dorë të armikut.
Consegnò in schiavitù la sua forza, la sua gloria in potere del nemico.
62 Ia braktisi popullin e tij shpatës dhe u zemërua shumë kundër trashëgimisë së tij.
Diede il suo popolo in preda alla spada e contro la sua eredità si accese d'ira.
63 Zjarri i konsumoi të rinjtë e tyre dhe virgjëreshat e tyre nuk patën asnjë këngë dasme.
Il fuoco divorò il fiore dei suoi giovani, le sue vergini non ebbero canti nuziali.
64 Priftërinjtë e tyre u vranë nga shpata dhe gratë e reja nuk mbajtën zi.
I suoi sacerdoti caddero di spada e le loro vedove non fecero lamento.
65 Pastaj Zoti u zgjua si nga gjumi, ashtu si një trim që bërtet nën ndikimin e verës.
Ma poi il Signore si destò come da un sonno, come un prode assopito dal vino.
66 I goditi armiqtë e tij në kurriz dhe i mbuloi me një turp të përjetshëm.
Colpì alle spalle i suoi nemici, inflisse loro una vergogna eterna.
67 Hodhi poshtë çadrën e Jozefit dhe nuk zgjodhi fisin e Efraimit,
Ripudiò le tende di Giuseppe, non scelse la tribù di Efraim;
68 por zgjodhi fisin e Judës, malin e Sionit, që ai e do.
ma elesse la tribù di Giuda, il monte Sion che egli ama.
69 Ndërtoi shenjtëroren e tij, ashtu si vëndet shumë të larta, ashtu si tokat që ka krijuar përjetë.
Costruì il suo tempio alto come il cielo e come la terra stabile per sempre.
70 Dhe zgjodhi Davidin, shërbëtorin e tij, dhe e mori nga vatha e dhenve,
Egli scelse Davide suo servo e lo trasse dagli ovili delle pecore.
71 dhe e mori nga delet që mëndnin për të kullotur Jakobin, popullin e tij dhe Izraelin, trashëgiminë e tij.
Lo chiamò dal seguito delle pecore madri per pascere Giacobbe suo popolo, la sua eredità Israele.
72 Dhe ai bëri që të kullosnin me ndershmërinë e zemrës së tyre dhe i udhëhoqi me shkathtësinë e duarve të tij.
Fu per loro pastore dal cuore integro e li guidò con mano sapiente.
