Psalmet 77

1 Zëri im lartohet te Perëndia dhe unë bërtas; zëri im lartohet te Perëndia dhe ai ka për të më dëgjuar.

Al Vencedor: para Jedutún: Salmo de Asaf. Con mi voz clamé a Dios, a Dios clamé, y él me escuchó.

2 Ditën e fatkeqësisë sime kërkova Zotin; gjatë natës dora ime mbeti e nderur pa u lodhur dhe shpirti im nuk pranoi të ngushëllohet.

Al Señor busqué en el día de mi angustia; mi llaga desangraba de noche y no cesaba; mi alma no quería consuelo.

3 Më kujtohet Perëndia dhe rrënkoj; vajtoj dhe fryma ime dobësohet. (Sela)

Me acordaba de Dios, y gritaba; me quejaba, y desmayaba mi espíritu. (Selah)

4 Ti m’i mban të hapura qepallat; jam aq i turbulluar sa nuk mund të flas.

Tenías los párpados de mis ojos abiertos; estaba yo quebrantado, y no hablaba.

5 Sjell ndërmënd përsëri ditët e lashta, vitet e kohëve të shkuara.

Consideraba los días desde el principio, los años de los siglos.

6 Gjatë natës më kthehet në mendje kënga ime, mendoj thellë në zemrën time dhe fryma ime bën kërkime.

Me acordaba de mis canciones de noche; meditaba con mi corazón, y mi espíritu inquiría.

7 A do të më hedhë poshtë për gjithnjë Zoti? E nuk do të më pëlqejë më kurrë?

¿Desechará el Señor para siempre, y no volverá más a amar?

8 Dhe mirësia e tij ka marrë fund për gjithnjë dhe falja e tij ka munguar për brezat e ardhshme?

¿Se ha acabado para siempre su misericordia? ¿Se ha acabado la palabra suya para generación y generación?

9 Vallë Perëndia e ka harruar mëshirën dhe në zemërimin e tij u ka dhënë fund dhembshurive të tij? (Sela)

¿Ha olvidado Dios el tener misericordia? ¿Ha encerrado con ira sus misericordias? (Selah)

10 Unë kam thënë: “Shkaku i hidhërimit tim është se dora e djathtë e Shumë të Lartit ka ndryshuar”.

Y dije: Enfermedad mía es ésta; me acordaré de los años de la diestra del Altísimo,

11 Do t’i kujtoj veprat e Zotit; po, do të kujtoj mrekullitë e tua të kohëve të kaluara,

me acordaba de las obras de JAH; por tanto me acordé de tus maravillas antiguas.

12 do të mendohem thellë për gjithë veprat e tua dhe do të kem parasysh bëmat e tua.

Y meditaba en todas tus obras, y hablaba de tus hechos.

13 O Perëndi, jeta jote është e shenjtë; cili Perëndi është i madh si Perëndia?

Oh Dios, en santidad es tu camino: ¿Qué Dios grande como el Dios nuestro?

14 Ti je Perëndia që kryen mrekulli; ti ke bërë të njihet forca jote midis popujve.

Tú eres el Dios que hace maravillas; tú hiciste notoria en los pueblos tu fortaleza.

15 Me krahun tënd ke shpenguar popullin tënd, bijtë e Jakobit dhe të Jozefit. (Sela)

Con tu brazo redimiste a tu pueblo, a los hijos de Jacob y de José. (Selah)

16 Ujërat të panë, o Perëndi, ujërat të panë dhe u trëmbën; edhe humnerat u drithtuan.

Te vieron las aguas, oh Dios; te vieron las aguas, temieron; y temblaron los abismos.

17 Retë derdhën përmbytje uji, qiejtë gjëmuan dhe shigjetat e tua vepruan.

Las nubes echaron inundaciones de aguas; tronaron los cielos, y discurrieron tus rayos.

18 Gjëmimi i bubullimës sate ishte në vorbullën, vetëtimat ndriçuan botën dhe toka u tund dhe u drodh.

Anduvo en derredor el sonido de tus truenos; los relámpagos alumbraron el mundo; la tierra se estremeció y tembló.

19 Ti e hape rrugën tënde në mes të detit, shtegun tënd në mes të ujërave të mëdha, dhe gjurmët e tua nuk u njohën.

En el mar fue tu camino, y tus sendas en las muchas aguas; y tus pisadas no fueron conocidas.

20 Ti e udhëheq popullin tënd si një kope me dorën e Moisiut dhe të Aaronit.

Condujiste a tu pueblo como ovejas, por mano de Moisés y de Aarón.