Psalmet 77
1 Zëri im lartohet te Perëndia dhe unë bërtas; zëri im lartohet te Perëndia dhe ai ka për të më dëgjuar.
Глас мој иде к Богу, и ја призивам Њега; глас мој иде к Богу, и Он ће ме услишити.
2 Ditën e fatkeqësisë sime kërkova Zotin; gjatë natës dora ime mbeti e nderur pa u lodhur dhe shpirti im nuk pranoi të ngushëllohet.
У дан туге своје тражих Господа; ноћу је рука моја подигнута, и не спушта се; душа моја неће да се утеши.
3 Më kujtohet Perëndia dhe rrënkoj; vajtoj dhe fryma ime dobësohet. (Sela)
Помињем Бога, и уздишем; размишљам, и трне дух мој.
4 Ti m’i mban të hapura qepallat; jam aq i turbulluar sa nuk mund të flas.
Држим очи своје да су будне; клонуо сам, и не могу говорити.
5 Sjell ndërmënd përsëri ditët e lashta, vitet e kohëve të shkuara.
Пребрајам старе дане и године од векова.
6 Gjatë natës më kthehet në mendje kënga ime, mendoj thellë në zemrën time dhe fryma ime bën kërkime.
Опомињем се песама својих ноћу; разговарам се са срцем својим, и испитујем дух свој:
7 A do të më hedhë poshtë për gjithnjë Zoti? E nuk do të më pëlqejë më kurrë?
"Зар ће се довека гневити на нас Господ, и неће више љубити?
8 Dhe mirësia e tij ka marrë fund për gjithnjë dhe falja e tij ka munguar për brezat e ardhshme?
Зар је засвагда престала милост Његова, и реч се прекинула од колена на колено?
9 Vallë Perëndia e ka harruar mëshirën dhe në zemërimin e tij u ka dhënë fund dhembshurive të tij? (Sela)
Зар је заборавио милостив бити и у гневу затворио милосрђе своје?"
10 Unë kam thënë: “Shkaku i hidhërimit tim është se dora e djathtë e Shumë të Lartit ka ndryshuar”.
И рекох: Жалосна је за мене ова промена деснице Вишњега.
11 Do t’i kujtoj veprat e Zotit; po, do të kujtoj mrekullitë e tua të kohëve të kaluara,
Памтим дела Господња; памтим пређашње чудо Твоје.
12 do të mendohem thellë për gjithë veprat e tua dhe do të kem parasysh bëmat e tua.
Мислио сам о свим делима Твојим, размишљао о радњи Твојој;
13 O Perëndi, jeta jote është e shenjtë; cili Perëndi është i madh si Perëndia?
Боже! Пут је Твој свет; који је Бог тако велик као Бог наш?
14 Ti je Perëndia që kryen mrekulli; ti ke bërë të njihet forca jote midis popujve.
Ти си Бог, који си чинио чудеса, показивао силу своју међу народима;
15 Me krahun tënd ke shpenguar popullin tënd, bijtë e Jakobit dhe të Jozefit. (Sela)
Мишицом си одбранио народ свој, синове Јаковљеве и Јосифове.
16 Ujërat të panë, o Perëndi, ujërat të panë dhe u trëmbën; edhe humnerat u drithtuan.
Видеше Те воде, Боже, видеше Те воде, и устрепташе, и бездане се задрмаше.
17 Retë derdhën përmbytje uji, qiejtë gjëmuan dhe shigjetat e tua vepruan.
Из облака лијаше вода, облаци даваху глас, и стреле Твоје лећаху.
18 Gjëmimi i bubullimës sate ishte në vorbullën, vetëtimat ndriçuan botën dhe toka u tund dhe u drodh.
Грмљаху громови Твоји по небу; муње Твоје севаху по васиљеној, земља се тресаше и њихаше.
19 Ti e hape rrugën tënde në mes të detit, shtegun tënd në mes të ujërave të mëdha, dhe gjurmët e tua nuk u njohën.
По мору беше пут Твој, и стазе Твоје по великој води, и траг Твој не познаваше се.
20 Ti e udhëheq popullin tënd si një kope me dorën e Moisiut dhe të Aaronit.
Водио си народ свој као овце руком Мојсијевом и Ароновом.
