Psalmet 77

1 Zëri im lartohet te Perëndia dhe unë bërtas; zëri im lartohet te Perëndia dhe ai ka për të më dëgjuar.

In finem, pro Idithun, Psalmus Asaph. Voce mea ad Dominum clamavi: voce mea ad Deum, et intendit mihi.

2 Ditën e fatkeqësisë sime kërkova Zotin; gjatë natës dora ime mbeti e nderur pa u lodhur dhe shpirti im nuk pranoi të ngushëllohet.

In die tribulationis meæ Deum exquisivi, manibus meis nocte contra eum: et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea,

3 Më kujtohet Perëndia dhe rrënkoj; vajtoj dhe fryma ime dobësohet. (Sela)

memor fui Dei, et delectatus sum, et exercitatus sum: et defecit spiritus meus.

4 Ti m’i mban të hapura qepallat; jam aq i turbulluar sa nuk mund të flas.

Anticipaverunt vigilias oculi mei: turbatus sum, et non sum locutus.

5 Sjell ndërmënd përsëri ditët e lashta, vitet e kohëve të shkuara.

Cogitavi dies antiquos: et annos æternos in mente habui.

6 Gjatë natës më kthehet në mendje kënga ime, mendoj thellë në zemrën time dhe fryma ime bën kërkime.

Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum.

7 A do të më hedhë poshtë për gjithnjë Zoti? E nuk do të më pëlqejë më kurrë?

Numquid in æternum proiiciet Deus: aut non apponet ut complacitior sit adhuc?

8 Dhe mirësia e tij ka marrë fund për gjithnjë dhe falja e tij ka munguar për brezat e ardhshme?

Aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem?

9 Vallë Perëndia e ka harruar mëshirën dhe në zemërimin e tij u ka dhënë fund dhembshurive të tij? (Sela)

Aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas?

10 Unë kam thënë: “Shkaku i hidhërimit tim është se dora e djathtë e Shumë të Lartit ka ndryshuar”.

Et dixi nunc cœpi: hæc mutatio dexteræ Excelsi.

11 Do t’i kujtoj veprat e Zotit; po, do të kujtoj mrekullitë e tua të kohëve të kaluara,

Memor fui operum Domini: quia memor ero ab initio mirabilium tuorum,

12 do të mendohem thellë për gjithë veprat e tua dhe do të kem parasysh bëmat e tua.

et meditabor in omnibus operibus tuis: et in adinventionibus tuis exercebor.

13 O Perëndi, jeta jote është e shenjtë; cili Perëndi është i madh si Perëndia?

Deus in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster?

14 Ti je Perëndia që kryen mrekulli; ti ke bërë të njihet forca jote midis popujve.

Tu es Deus qui facis mirabilia. Notam fecisti in populis virtutem tuam:

15 Me krahun tënd ke shpenguar popullin tënd, bijtë e Jakobit dhe të Jozefit. (Sela)

redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Iacob, et Ioseph.

16 Ujërat të panë, o Perëndi, ujërat të panë dhe u trëmbën; edhe humnerat u drithtuan.

Viderunt te aquæ Deus, viderunt te aquæ: et timuerunt, et turbatæ sunt abyssi.

17 Retë derdhën përmbytje uji, qiejtë gjëmuan dhe shigjetat e tua vepruan.

Multitudo sonitus aquarum: vocem dederunt nubes. Etenim sagittæ tuæ transeunt:

18 Gjëmimi i bubullimës sate ishte në vorbullën, vetëtimat ndriçuan botën dhe toka u tund dhe u drodh.

vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ: commota est et contremuit terra.

19 Ti e hape rrugën tënde në mes të detit, shtegun tënd në mes të ujërave të mëdha, dhe gjurmët e tua nuk u njohën.

In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis: et vestigia tua non cognoscentur.

20 Ti e udhëheq popullin tënd si një kope me dorën e Moisiut dhe të Aaronit.

Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.