Psalmet 77

1 Zëri im lartohet te Perëndia dhe unë bërtas; zëri im lartohet te Perëndia dhe ai ka për të më dëgjuar.

Zborovođi. Po Jedutunu. Asafov. Psalam. Glasom svojim Bogu vapijem, glas mi se Bogu diže i on me čuje.

2 Ditën e fatkeqësisë sime kërkova Zotin; gjatë natës dora ime mbeti e nderur pa u lodhur dhe shpirti im nuk pranoi të ngushëllohet.

U dan nevolje tražim Gospodina, noću mi se ruka neumorno pruža k njemu, ne može se utješit' duša moja.

3 Më kujtohet Perëndia dhe rrënkoj; vajtoj dhe fryma ime dobësohet. (Sela)

Spominjem se Boga i uzdišem; kad razmišljam, daha mi nestane.

4 Ti m’i mban të hapura qepallat; jam aq i turbulluar sa nuk mund të flas.

Vjeđe moje držiš, potresen sam, ne mogu govoriti.

5 Sjell ndërmënd përsëri ditët e lashta, vitet e kohëve të shkuara.

Mislim na drevne dane i sjećam se davnih godina;

6 Gjatë natës më kthehet në mendje kënga ime, mendoj thellë në zemrën time dhe fryma ime bën kërkime.

razmišljam noću u srcu, mislim, i duh moj ispituje:

7 A do të më hedhë poshtë për gjithnjë Zoti? E nuk do të më pëlqejë më kurrë?

“Hoće li Gospodin odbaciti zauvijek i hoće li ikad još biti milostiv?

8 Dhe mirësia e tij ka marrë fund për gjithnjë dhe falja e tij ka munguar për brezat e ardhshme?

Je li njegova dobrota minula zauvijek, njegovo obećanje propalo za sva pokoljenja?

9 Vallë Perëndia e ka harruar mëshirën dhe në zemërimin e tij u ka dhënë fund dhembshurive të tij? (Sela)

Zar Bog je zaboravio da se smiluje, ili je gnjevan zatvorio smilovanje svoje?”

10 Unë kam thënë: “Shkaku i hidhërimit tim është se dora e djathtë e Shumë të Lartit ka ndryshuar”.

I govorim: “Ovo je bol moja: promijenila se desnica Višnjega.”

11 Do t’i kujtoj veprat e Zotit; po, do të kujtoj mrekullitë e tua të kohëve të kaluara,

Spominjem se djela Jahvinih, sjećam se tvojih pradavnih čudesa.

12 do të mendohem thellë për gjithë veprat e tua dhe do të kem parasysh bëmat e tua.

Promatram sva djela tvoja, razmatram ono što si učinio.

13 O Perëndi, jeta jote është e shenjtë; cili Perëndi është i madh si Perëndia?

Svet je tvoj put, o Bože: koji je bog tako velik kao Bog naš?

14 Ti je Perëndia që kryen mrekulli; ti ke bërë të njihet forca jote midis popujve.

Ti si Bog koji čudesa stvaraš, na pucima si pokazao silu svoju.

15 Me krahun tënd ke shpenguar popullin tënd, bijtë e Jakobit dhe të Jozefit. (Sela)

Mišicom si izbavio narod svoj, sinove Jakovljeve i Josipove.

16 Ujërat të panë, o Perëndi, ujërat të panë dhe u trëmbën; edhe humnerat u drithtuan.

Vode te ugledaše, Bože, ugledaše te vode i ustuknuše, bezdani se uzburkaše.

17 Retë derdhën përmbytje uji, qiejtë gjëmuan dhe shigjetat e tua vepruan.

Oblaci prosuše vode, oblaci zatutnjiše gromom i tvoje strijele poletješe.

18 Gjëmimi i bubullimës sate ishte në vorbullën, vetëtimat ndriçuan botën dhe toka u tund dhe u drodh.

Grmljavina tvoja u vihoru zaori, munje rasvijetliše krug zemaljski, zemlja se zatrese i zadrhta.

19 Ti e hape rrugën tënde në mes të detit, shtegun tënd në mes të ujërave të mëdha, dhe gjurmët e tua nuk u njohën.

Kroz more put se otvori tebi i tvoja staza kroz vode goleme, a tragova tvojih nitko ne vidje.

20 Ti e udhëheq popullin tënd si një kope me dorën e Moisiut dhe të Aaronit.

Ti si svoj narod vodio kao stado rukama Mojsija i Arona.