Psalmet 74
1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?
Учение Асафа. Для чего, Боже, отринул нас навсегда? возгорелся гнев Твой на овец пажити Твоей?
2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.
Вспомни сонм Твой, который Ты стяжал издревле, искупил в жезл достояния Твоего, - эту гору Сион, на которой Ты веселился.
3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.
Подвигни стопы Твои к вековым развалинам: все разрушил враг во святилище.
4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.
Рыкают враги Твои среди собраний Твоих; поставили знаки свои вместо знамений наших;
5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.
показывали себя подобными поднимающему вверх секиру на сплетшиеся ветви дерева;
6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.
и ныне все резьбы в нем в один раз разрушили секирами и бердышами;
7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.
предали огню святилище Твое; совсем осквернили жилище имени Твоего;
8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.
сказали в сердце своем: “разорим их совсем”, - и сожгли все места собраний Божиих на земле.
9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.
Знамений наших мы не видим, нет уже пророка, и нет с нами, кто знал бы, доколе это будет.
10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?
Доколе, Боже, будет поносить враг? вечно ли будет хулить противник имя Твое?
11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.
Для чего отклоняешь руку Твою и десницу Твою? Из среды недра Твоего порази их.
12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.
Боже, Царь мой от века, устрояющий спасение посреди земли!
13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.
Ты расторг силою Твоею море, Ты сокрушил головы змиев в воде;
14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.
Ты сокрушил голову левиафана, отдал его в пищу людям пустыни;
15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.
Ты иссек источник и поток, Ты иссушил сильные реки.
16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.
Твой день и Твоя ночь: Ты уготовал светила и солнце;
17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.
Ты установил все пределы земли, лето и зиму Ты учредил.
18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.
Вспомни же: враг поносит Господа, и люди безумные хулят имя Твое.
19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.
Не предай зверям душу горлицы Твоей; собрания убогих Твоих не забудь навсегда.
20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.
Призри на завет Твой; ибо наполнились все мрачные места земли жилищами насилия.
21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.
Да не возвратится угнетенный посрамлен-ным; нищий и убогий да восхвалят имя Твое.
22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.
Восстань, Боже, защити дело Твое, вспомни вседневное поношение Твое от безумного;
23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.
не забудь крика врагов Твоих; шум восстающих против Тебя непрестанно поднимается.
