Psalmet 74
1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?
O Dio, perché ci respingi per sempre, perché divampa la tua ira contro il gregge del tuo pascolo? Maskil. Di Asaf.
2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.
Ricordati del popolo che ti sei acquistato nei tempi antichi. Hai riscattato la tribù che è tuo possesso, il monte Sion, dove hai preso dimora.
3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.
Volgi i tuoi passi a queste rovine eterne: il nemico ha devastato tutto nel tuo santuario.
4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.
Ruggirono i tuoi avversari nel tuo tempio, issarono i loro vessilli come insegna.
5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.
Come chi vibra in alto la scure nel folto di una selva,
6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.
con l'ascia e con la scure frantumavano le sue porte.
7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.
Hanno dato alle fiamme il tuo santuario, hanno profanato e demolito la dimora del tuo nome;
8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.
pensavano: «Distruggiamoli tutti»; hanno bruciato tutti i santuari di Dio nel paese.
9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.
Non vediamo più le nostre insegne, non ci sono più profeti e tra di noi nessuno sa fino a quando...
10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?
Fino a quando, o Dio, insulterà l'avversario, il nemico continuerà a disprezzare il tuo nome?
11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.
Perché ritiri la tua mano e trattieni in seno la destra?
12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.
Eppure Dio è nostro re dai tempi antichi, ha operato la salvezza nella nostra terra.
13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.
Tu con potenza hai diviso il mare, hai schiacciato la testa dei draghi sulle acque.
14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.
Al Leviatàn hai spezzato la testa, lo hai dato in pasto ai mostri marini.
15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.
Fonti e torrenti tu hai fatto scaturire, hai inaridito fiumi perenni.
16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.
Tuo è il giorno e tua è la notte, la luna e il sole tu li hai creati.
17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.
Tu hai fissato i confini della terra, l'estate e l'inverno tu li hai ordinati.
18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.
Ricorda: il nemico ha insultato Dio, un popolo stolto ha disprezzato il tuo nome.
19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.
Non abbandonare alle fiere la vita di chi ti loda, non dimenticare mai la vita dei tuoi poveri.
20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.
Sii fedele alla tua alleanza; gli angoli della terra sono covi di violenza.
21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.
L'umile non torni confuso, l'afflitto e il povero lodino il tuo nome.
22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.
Sorgi, Dio, difendi la tua causa, ricorda che lo stolto ti insulta tutto il giorno.
23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.
Non dimenticare lo strepito dei tuoi nemici; il tumulto dei tuoi avversari cresce senza fine.
