Psalmet 74
1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?
O God, why have you cast us off for ever? why does your anger smoke against the sheep of your pasture?
2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.
Remember your congregation, which you have purchased of old; the rod of your inheritance, which you have redeemed; this mount Zion, wherein you have dwelled.
3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.
Lift up your feet to the perpetual desolations; even all that the enemy has done wickedly in the sanctuary.
4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.
Your enemies roar in the middle of your congregations; they set up their ensigns for signs.
5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.
A man was famous according as he had lifted up axes on the thick trees.
6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.
But now they break down the carved work thereof at once with axes and hammers.
7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.
They have cast fire into your sanctuary, they have defiled by casting down the dwelling place of your name to the ground.
8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.
They said in their hearts, Let us destroy them together: they have burned up all the synagogues of God in the land.
9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.
We see not our signs: there is no more any prophet: neither is there among us any that knows how long.
10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?
O God, how long shall the adversary reproach? shall the enemy blaspheme your name for ever?
11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.
Why withdraw you your hand, even your right hand? pluck it out of your bosom.
12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.
For God is my King of old, working salvation in the middle of the earth.
13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.
You did divide the sea by your strength: you brake the heads of the dragons in the waters.
14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.
You brake the heads of leviathan in pieces, and gave him to be meat to the people inhabiting the wilderness.
15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.
You did split the fountain and the flood: you dried up mighty rivers.
16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.
The day is yours, the night also is yours: you have prepared the light and the sun.
17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.
You have set all the borders of the earth: you have made summer and winter.
18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.
Remember this, that the enemy has reproached, O LORD, and that the foolish people have blasphemed your name.
19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.
O deliver not the soul of your turtledove to the multitude of the wicked: forget not the congregation of your poor for ever.
20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.
Have respect to the covenant: for the dark places of the earth are full of the habitations of cruelty.
21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.
O let not the oppressed return ashamed: let the poor and needy praise your name.
22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.
Arise, O God, plead your own cause: remember how the foolish man reproaches you daily.
23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.
Forget not the voice of your enemies: the tumult of those that rise up against you increases continually.
