Psalmet 74

1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

Understanding for Asaph. O God, why hast thou cast us off unto the end: why is thy wrath enkindled against the sheep of thy pasture?

2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

Remember thy congregation, which thou hast possessed from the beginning. The sceptre of thy inheritance which thou hast redeemed: mount Sion in which thou hast dwelt.

3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

Lift up thy hands against their pride unto the end; see what things the enemy hath done wickedly in the sanctuary.

4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

And they that hate thee have made their boasts, in the midst of thy solemnity. They have set up their ensigns for signs,

5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

And they knew not both in the going out and on the highest top. As with axes in a wood of trees,

6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

They have cut down at once the gates thereof, with axe and hatchet they have brought it down.

7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

They have set fire to thy sanctuary: they have defiled the dwelling place of thy name on the earth.

8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

They said in their heart, the whole kindred of them together: Let us abolish all the festival days of God from the land.

9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

Our signs we have not seen, there is now no prophet: and he will know us no more.

10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

How long, O God, shall the enemy reproach: is the adversary to provoke thy name for ever?

11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

Why dost thou turn away thy hand: and thy right hand out of the midst of thy bosom for ever?

12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

But God is our king before ages: he hath wrought salvation in the midst of the earth.

13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

Thou by thy strength didst make the sea firm: thou didst crush the heads of the dragons in the waters.

14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

Thou hast broken the heads of the dragon: thou hast given him to be meat for the people of the Ethiopians.

15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

Thou hast broken up the fountains and the torrents: thou hast dried up the Ethan rivers.

16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

Thine is the day, and thine is the night: thou hast made the morning light and the sun.

17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

Thou hast made all the borders of the earth: the summer and the spring were formed by thee.

18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

Remember this, the enemy hath reproached the Lord: and a foolish people hath provoked thy name.

19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

Deliver not up to beasts the souls that confess to thee: and forget not to the end the souls of thy poor.

20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

Have regard to thy covenant: for they that are the obscure of the earth have been filled with dwellings of iniquity.

21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

Let not the humble be turned away with confusion: the poor and needy shall praise thy name.

22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

Arise, O God, judge thy own cause: remember thy reproaches with which the foolish man hath reproached thee all the day.

23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.

Forget not the voices of thy enemies: the pride of them that hate thee ascendeth continually.