Psalmet 74
1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?
An instruction: of Asaph. Why, O God, hast thou cast off for ever? [why] doth thine anger smoke against the sheep of thy pasture?
2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.
Remember thine assembly, which thou hast purchased of old, which thou hast redeemed [to be] the portion of thine inheritance, this mount Zion, wherein thou hast dwelt.
3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.
Lift up thy steps unto the perpetual desolations: everything in the sanctuary hath the enemy destroyed.
4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.
Thine adversaries roar in the midst of thy place of assembly; they set up their signs [for] signs.
5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.
[A man] was known as he could lift up axes in the thicket of trees;
6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.
And now they break down its carved work altogether, with hatchets and hammers.
7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.
They have set on fire thy sanctuary, they have profaned the habitation of thy name to the ground.
8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.
They said in their heart, Let us destroy them together: they have burned up all God's places of assembly in the land.
9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.
We see not our signs; there is no more any prophet, neither is there among us any that knoweth how long.
10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?
How long, O God, shall the adversary reproach? Shall the enemy contemn thy name for ever?
11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.
Why withdrawest thou thy hand, and thy right hand? [pluck it] out of thy bosom: consume [them].
12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.
But God is my king of old, accomplishing deliverances in the midst of the earth.
13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.
Thou didst divide the sea by thy strength; thou didst break the heads of the monsters on the waters:
14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.
Thou didst break in pieces the heads of leviathan, thou gavest him to be meat to those that people the desert.
15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.
Thou didst cleave fountain and torrent, thou driedst up ever-flowing rivers.
16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.
The day is thine, the night also is thine; thou hast prepared the moon and the sun:
17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.
Thou hast set all the borders of the earth; summer and winter — thou didst form them.
18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.
Remember this, that an enemy hath reproached Jehovah, and a foolish people have contemned thy name.
19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.
Give not up the soul of thy turtle-dove unto the wild beast; forget not the troop of thine afflicted for ever.
20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.
Have respect unto the covenant; for the dark places of the earth are full of the dwellings of violence.
21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.
Oh let not the oppressed one return ashamed; let the afflicted and needy praise thy name.
22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.
Rise up, O God, plead thine own cause: remember how the foolish man reproacheth thee all the day;
23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.
Forget not the voice of thine adversaries: the tumult of those that rise up against thee ascendeth continually.
